Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хыврӗ (тĕпĕ: хыв) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Урӑх лаша илнӗ», — тесе шухӑшларӗ вӑл, унтан пиччӗшӗн пичӗ ҫине куҫ хыврӗ.

«Нового купили», — подумал и перевел взгляд на лицо брата.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Кунтах, ҫывӑх вӑл, — терӗ Астахов, унтан, тӑрӑх сак ҫине ларса, сӑран аттине хыврӗ.

— Тут близко, — сказал Астахов и, присаживаясь на лавку, снял сапог.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пантелей Прокофьевич, хӑйпе пӗрле сивӗ мӑкӑрлантарса, пӳрте кӗрсе тӑчӗ, вӑл виҫ хӑлхаллӑ ҫӗлӗкне хыврӗ, турӑш енне пӑхса сӑхсӑхрӗ, унтан ерипен куҫӗсемпе стенасем тӑрӑх хыпашласа тухрӗ.

Пантелей Прокофьевич влез в комнату, напустив холоду; снял треух и перекрестился на образ, обводя стены медлительным взглядом.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чиркӳ алӑкӗ умӗнче ҫӗлӗкне хыврӗ, ӗнсе хыҫне хырса якатнӑ пуҫне тайрӗ, унтан, хӗрарӑмсене тӗрткелесе, алтар умнелле хӗсӗнсе тухрӗ.

На паперти снял папаху, согнул в поклоне подбритую неровною скобкой голову; расталкивая баб, протискался к алтарю.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Витене кӗчӗ, лаши ура айне ҫинчӗклесе тӑкнӑ утта пухрӗ те валашки ҫине хурса пачӗ, лашин йӗвенне хыврӗ, унтан крыльца ҫине хӑпарчӗ.

Зашел в конюшню, кинул в ясли наметанное конем под ноги сено, снял недоуздок и поднялся на крыльцо.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Палламан ҫын именчӗклӗн, анчах та пӗр хӑрамасӑр, йӑл кулса ячӗ, шлепкине хыврӗ те нимпе танлаштарма ҫук уҫӑ кӑмӑллӑн хускалса, ҫамкине шӑлса илчӗ; хӑйӗн куллипе вӑл пурин ҫиллине те сирсе ячӗ.

Человек улыбнулся смущенно, но без боязни, снял шляпу, жестом беспримерной простоты вытирая лоб, улыбкой обезоружил вконец.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӗсне ҫухатнӑ кӑвак чечеклӗ йывӑр арча патӗнче ларакан Григорий ун ҫине куҫ хыврӗ.

Григорий, сидевший возле тяжелого — в голубых слинялых цветах — сундука, глянул на нее.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вырткаларӗ те, хулпуҫҫине хускантарса, портупейне хыврӗ.

Полежал, повел плечом, сбрасывая портупею.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл картузне хыврӗ, картузӗн шурӑ чехолӗ ҫине лекнӗ урапа ҫӑвӗн тумламне ҫаннипе сӑтӑрса сарса ячӗ, унтан уҫӑ сасӑпа: — Тавтапуҫ хыпаршӑн, — терӗ.

Он снял фуражку, рукавом размазал по белому чехлу пятно колесной мази, сказал звонко: — Спасибо за вести.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ак ӗнтӗ вӑл, хӑйӗн ҫӗнӗ аттине хыврӗ, ҫумӑрпа йӗпенсе хутланса пӗтесрен, тутӑрпа чӗркерӗ те пан лаши пек чупма тытӑнчӗ.

Вот, скинувши новые сапоги и обернувши в хустку, чтобы не покоробились от дождя, задал он такого бегуна, как будто панский иноходец.

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫывӑхранах кӳршек ҫине кӗрсе ларнӑ тухатмӑш ҫавраҫил пек вӗҫсе иртни те янках курӑнчӗ; ҫӑлтӑрсем, пӗр ҫӗре пухӑннӑ та, куҫ хупса пӗр-пӗрне тытмалла выляҫҫӗ; аяккарахра, пӗлӗт явӑннӑ пек, усал сывлӑшсем ҫаврӑнкаласа ҫӳреҫҫӗ; шуйттан ҫине утланса пыракан тимӗрҫе курсан, уйӑх ҫутинче ташлакан шуйттан ҫӗлӗкне хыврӗ; ак ӗнтӗ таҫтан шӑпӑр вӗҫтерсе килет, ун ҫине утланса тухатмӑш карчӑк тин ҫеҫ хӑй каяс ҫӗре ҫитсе килнӗ пулмалла.

Все было видно, и даже можно было заметить, как вихрем пронесся мимо их, сидя в горшке, колдун; как звезды, собравшись в кучу, играли в жмурки; как клубился в стороне облаком целый рой духов; как плясавший при месяце черт снял шапку, увидавши кузнеца, скачущего верхом; как летела возвращавшаяся назад метла, на которой, видно, только что съездила куда нужно ведьма… много еще дряни встречали они.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Чарӑнчӗҫ, сволочьсем! — килӗшрӗ Тихон Кудеяров, вӑл та тӳпине ҫунтарса шӑтарнӑ ҫӗлӗкне хыврӗ те хаваслӑн ҫӗре ҫапрӗ.

— Остановились, сволочи! — согласился Тихон Кудеяров, он тоже снял шапку с прожженой верхушкой и весело ударил о землю.

XVIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Андрей, ҫирӗктӑррисем шӑплӑхпа киленсе лӑпкӑн ларакан шурӑ ҫӳҫе тӗми ҫине пӑхса илчӗ те, хӑй пӗлмен чаплӑ кермене лекнӗ евӗр, темшӗн ҫӗлӗкне хыврӗ, унӑн сивӗпе хуралса куштӑрканӑ пичӗ ҫинче савӑнӑҫлӑ кулӑ сарӑлчӗ.

Взглянув на куст белой ивы, где мирно, наслаждаясь тишиной, сидели снегири, Андрей почему-то сорвал шапку, точно внезапно оказался в сверкающем дворце, и его темное, задубелое от морозов лицо засияло от восторга.

XVIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

— Ӗнен, Сережа, — Савва кӗрӗкне хыврӗ, — эпӗ ӑна лайӑх пӗлетӗп.

— Верь, Сережа, — Савва снимал шубу, — я это хорошо знаю.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Акӑ вӑл хумханма пӑрахрӗ: мӗн кирлине пурне те туса ҫитерчӗҫ, пурин пирки те калаҫса татӑлчӗҫ, пурне те ҫирӗплетрӗҫ те Николай Николаевич, кӑранташӗпе майӗпен графина шаккаса, Андрей Петрович Бойченкона доклад тума сӑмах пачӗ: хӑй ларчӗ, ҫӑмӑллӑн сывларӗ, куҫлӑхне хыврӗ те унӑн кантӑкӗсене васкамасӑр тутӑрпа шӑлма пуҫларӗ, ҫакӑн чухне вӑл, кӑштах хурлӑхлӑрах, ывӑннӑ куҫӗсемпе зала пахса, ҫапла каланӑн туйӑнчӗ:

Вот он перестал волноваться: все, что необходимо доделали, обо всем договорились, всех утвердили и Николай Николаевич, постукивая карандашом о графин, предоставил слово для доклада Андрею Петровичу Бойченко; сам же сел, выдохнул, снял очки и начал не спеша протирать стекла платком, в этот момент он, глядя немного печальными и уставшими глазами в зал, как бы говорил:

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев гимнастеркӑна хыврӗ, кӑвакарнӑ хытӑ ҫӳҫне тураса якатрӗ те выртрӗ, унтан, сӗтел ҫинчи лампӑна хӑй патнерех туртса, куҫлӑхне тӑхӑнса хаҫат саркаласа тытрӗ.

Кондратьев снял гимнастерку, причесал седой чуб и тоже прилег; пододвинул поближе настольную лампу, надел очки и развернул газету.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Савва кӗске кӗрӗкӗн тӳмисене вӗҫертсе ячӗ, кубанкине хыврӗ.

— Савва расстегнул полушубок, сиял кубанку.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Алексей сӗтел патне ларса кубанкине хыврӗ.

— Алексей сел к столу, снял кубанку.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Прохор хӑлхаллӑ ҫӗлӗкне хыврӗ, ҫутӑ пуҫне шӑлкаласа илчӗ, шывланнӑ куҫӗсене сӑтӑрса тасатрӗ те: — Татьяна Николаевна, пирӗн пурте хатӗр, пралук ҫуккипе кӑна чарӑнса тӑратпӑр, — терӗ.

Прохор снял шапку-ушанку, погладил лысину, протер слезившиеся глаза и сказал: — Татьяна Николаевна, у нас все готово, остановка за проводом.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Алӑк патӗнче Антон Антонович тарланӑ куҫлӑхне хыврӗ, Лида вара унӑн сӑмси тӑрринче кӑвакарнӑ путӑк йӗрӗ курчӗ.

У порога Антон Антонович снял запотевшее пенсне, и Лида заметила на переносье вдавленный синеватый след.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней