Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

халтан сăмах пирĕн базăра пур.
халтан (тĕпĕ: халтан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӑраниччен ҫименнипе халтан кайса, Костя кунӗ-кунӗпе сентре ҫинче выртнӑ.

Костя, ослабев от недоедания, целые дни лежал на полатях.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ман ывӑлсем халтан кайиччен ӗҫлеҫҫӗ, хам та эпӗ куҫ хупмастӑп — кунӗн-ҫӗрӗн ура ҫинче.

У меня сыновья хрип гнут, и сам я сна в глаза не вижу — день и ночь на ногах.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Киле вӑл халтан кайса таврӑнчӗ.

Домой она вернулась без сил.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫул йывӑр, халтан ярать.

Дорога изматывала.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксюша киле халтан кайса таврӑннӑ, ӑшӗ вӑрканипе, чӗри ыратнипе ҫӗрӗпех чӗлкӗм куҫ хупман.

Ксюша вернулась домой разбитая и всю ночь не смыкала глаз, сломленная отчаянием и неутихающей душевной болью.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫакӑн пек вӑй пӗтсе пырсан, эсӗ ал-уруна та хускатаймастӑн пулсан, халтан кайнипе тепӗр чухне шухӑшлама та пултараймастӑн пулсан — пуҫра темскер пӑтранчӑкӗ кӑна, — ун чухне нимӗн те кирлӗ мар…

Когда вот так уходят от тебя силы и ты не можешь двинуть ни рукой, ни ногой, когда от слабости иногда не можешь даже думать — ничего ясного, один туман в голове, — то в конце концов все становится безразличным…

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, врачсем мӗн теҫҫӗ? — ыйтрӗ Пробатов, халтан кайнӑ юлташӗн начарланнӑ пит-куҫӗ ҫине ӑшшӑн пӑхса, ун аллине хӑйӗн аллинчен ямасӑр.

— Ну, что говорят врачи? — спрашивал Пробатов, с улыбчивой приветливостью глядя на исхудалое, изможденное лицо товарища и не отпуская его руки.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫав вӑхӑтрах ӑна мӗн пур фермӑсем, бригадӑсем тӑрӑх ертсе ҫӳреме манса ан кай — вӑл, хӑнӑхманскер, халтан кайиччен ывӑнтӑр та: ҫапла ҫав, председателе чӑнах та ҫӑмӑл мар, тесе шухӑшлатӑр!

Не забывай при этом водить его по всем фермам, бригадам, чтобы, он с непривычки устал до изнеможения и подумал — да, видать, председателю на самом деле нелегко!

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Темле мӗскӗн те ҫав вӑхӑтрах хӑваласа халтан янӑ тискер кайӑкӑнни пек вилесле тарӑху тӗмсӗлсе ҫунчӗ Аксинья куҫӗсенче, ҫавӑнпа та ун ҫине пӑхма Григорие йывӑр та аван мар пулчӗ.

Что-то во взгляде ее томилось жалкое и в то же время смертельно-ожесточенное, как у затравленного зверя, такое, отчего Григорию было неловко и больно на нее смотреть.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унччен курман-илтмен машина халь шӑпӑрт та хӑваласа халтан янӑ лаша пек вӗри ларать.

Невиданная машина стояла молчаливая и горячая, как загнанный конь.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тепӗр пилӗк минутран вара, шӑв-шав пӑртакҫах лӑпланнӑ хыҫҫӑн, вӑл халтан кайнӑ сасӑпа, ӳслӗкне ҫӑта-ҫӑта калаҫма пуҫларӗ:

И через полминуты, когда поулегся шум, надорванным голосом, подавляя кашель, заговорил:

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан ӑс-тӑнӗнче пурнӑҫ тараси хӑш еннелле тайӑлса пынине уҫҫӑнрах тавҫӑрса, вӑл халтан кайса, салхуллӑн шухӑшларӗ:

И домыслами обнажая жизнь, затравленно, с тоской додумал:

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн чунӗ вӗҫӗ-хӗррисӗр савӑнӑҫпа тулнӑ; вӑл Аксинйӑна ӗлӗкхи пекех халтан кайса юратрӗ, ҫакна пӗтӗм ӳт-пӗвӗпе, чӗри кашни хут талтлатса тапмассерен туйрӗ, ҫав вӑхӑтрах ку чӑн пурнӑҫра маррине, вӑл пӗтӗмпех иртни, ӗмӗрлӗхе ҫухални, куҫ умне килсе тухнине, ку тӗлӗк кӑна пулнине ӑнланчӗ.

В нем цвело, бродило чувство, он любил Аксинью прежней изнуряющей любовью, он ощущал это всем телом, каждым толчком сердца и в то же время сознавал, что не явь, что мертвое зияет перед его глазами, что это сон.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрарӑмӗ ҫемҫелсе кайма та ӗлкӗрнӗ: ҫӑварӗ сӗлекеленсе хӗрелнӗ; вӑл куҫса ларӗччӗ те пулӗ-ха урӑх ҫӗре, анчах вӑйӗ пӗтнӗ; упӑшкине те, хӗрарӑмсем кулса пӑхнине те курать хӑй, ҫапах та тӗреклӗ алла ҫурӑмӗ ҫинчен вӗҫертме ниепле те хӑват ҫитереймест: намӑсӗ-симӗсӗ пулман та тейӗн, — хӗрӗнкӗллӗн те халтан кайнӑ пек кулкаласа ларать.

А бабочка уже сомлела: слюняво покраснел у нее рот; она бы и отодвинулась, да моченьки нет; она и мужа видит, и улыбчивые взгляды баб, но вот так-таки нет сил снять со спины могучую руку: стыда будто и не было, и она смеется пьяненько и расслабленно.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан каллех урам ҫеҫенхирти манӑҫа юлнӑ ҫул пек пулса тӑчӗ, ҫавӑнпа та унти симӗс сӑрпа сӑрланӑ тупӑсемпе походсенче ҫӳресе, хӗвел ҫинче пиҫсе халтан кайнӑ, ыйхӑланӑ казаксен пачах ӑнсӑртран килсе тухнӑ пек тата вӗсем кунта ним тума та кирлӗ мар пек туйӑнаҫҫӗ.

И снова улица — как забытый степной шлях, и случайными и ненужными кажутся на ней крашенные в зеленое орудия и изморенные походами и солнцем спящие люди.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унпа пӗрле хӑмӑр ҫӑмлӑ, пӑч-пач шурӑ паталлӑ пойнтер та халтан каясла тунсӑхларӗ.

Истомную скуку делил с ним красавец пойнтер, шоколадной в белых крапинах масти.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах май уйӑхӗнче Добровольчески ҫар, кӑштах канса илме тесе, Новочеркасск патӗнче чарӑнса тӑрсан, Листницкий, халтан кайнине туйса, пӗр эрнелӗх отпуск ыйтса илчӗ.

Но в мае, когда Добровольческая армия стала в районе Новочеркасска на короткий отдых, Листницкий почувствовал недомогание, выхлопотал себе двухнедельный отпуск.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫурҫӗр тӗлне, ӗрӗхтерсе халтан янӑ урхамах пек хашӑлтатса, вӑйлӑ ҫил юхӑмӗ шӑхӑрса килчӗ, ун хыҫӗнчен, куҫа курӑнман аркӑ пек варкӑшса, ҫара сулхӑн сывлӑшпа йӳҫӗ тусан пӗлӗчӗсем куҫрӗҫ.

К полуночи, как запаленный, сапно дыша, с посвистом пронесся ветер, за ним невидимым подолом потянулись густая прохлада и горькая пыль.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Йӗрке тӑрӑх сан ут кӗтӗвне ху лашу ҫине утланса ҫеҫ пӑхас пулать, анчах кашни кун апла сулланса ҫӳресен — эсӗ ӑна йӑлтах халтан яратӑн.

— По праву должон ты службу на своей коняке несть, но ежели на ней изо дня в день мотаться — поставишь на постав.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Крыльца ҫине тухсан, вӑл, Мишкӑн хӗвел ҫинче ҫӳресе халтан кайнӑ кӗсри ҫине куҫӗпе кӑтартса, ыйтса пӗлчӗ:

На крыльце спросил, указывая глазами на сомлевшую под солнцем Мишкину кобыленку:

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней