Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

темӗн (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫурчӗ питӗ пысӑк, суранлисем темӗн чухлӗ, койкӑсем коридорта кӑна та мар, столовӑйра та пур, столовӑйне вара темшӗн иртсе ҫӳремелли пӳлӗмрех тунӑ.

Это было огромнее здание, переполненное до такой степени, что койки стояли во всех коридорах и даже в столовой, которая была устроена, впрочем, также в каком-то проходном помещении.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ӑна темӗн ачашласа каларӑм, ӑна чӗрӗлмешкӗн шанчӑк кӳрес пек, йӑпатма тӑрӑшрӑм.

Я сказал ей что-то ласковое, стараясь её обнадёжить, как будто она не была мертва, безнадёжно мертва, с низкими, страдальчески сдвинутыми бровями.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ ӗнтӗ эпӗ сывах иккенне курса, кӑштах хӑнӑхсан, вӑл хӑй ҫинчен каласа кӑтартасшӑн темӗн пек ҫунатчӗ.

Вообще теперь, когда он уже немного привык к тому, что я жив, ему смертельно захотелось рассказать о себе.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӑрӑнтӑм ҫеҫ — мана темӗн килсе те ҫапрӗ.

Отвернул — и тут меня что-то ударило.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах пӗлместӗп, таҫта темӗн шаккани илтӗнчӗ — пуҫӑмраччӗ-ши, чӗрере-и, — мана вара пурнӑҫ шаккаса вӑратнӑ пекех туйӑнчӗ, халӗ вӑйсӑр пулин те, вӗҫертмен аллисемпе тем тума, тем юсама тытӑннӑ пек туйӑнчӗ.

Но что-то стучало, не знаю где — в голове или в сердце, — и мне казалось, что это жизнь стучит, и возится, и строит что-то ещё слабыми, но цепкими руками.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темӗн ҫунатчӗ ман ҫинче, регланпа атӑ пулас, хама пӗҫертнине ҫапах та туймарӑм эпӗ.

Что-то горело на мне, реглан и сапоги, но я не чувствовал жара.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Радистпа сывлӑшра перекенӗ иккӗш те сикрӗҫ, Лури тата: «Юрӗ, юрӗ!» тесе темӗн ҫӗткеленсе тӑчӗ, мана хисеп тунипе ҫеҫ пӗр кӑмӑл ҫӗкленмен ҫӗртен уҫӑлса ҫӳреме килӗшесси ҫинчен сӑмах пырать тейӗн ҫав.

Радист и воздушный стрелок прыгнули, а Лури ворчливо сказал: «Ладно, ладно!», как будто речь шла о скучной прогулке, на которую он был готов согласиться только из уважения ко мне.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тинех ниҫта тарма та ҫук, часах вара — трр-трр хамӑр ҫине вӗтӗ чул тӑкӑннӑ пек ҫунатсем ҫине те, кабинӑна та темӗн тӑкӑртаттарчӗ…

Удирать было некуда, и уже — трр, трр! — точно камешки посыпались на плоскости, разбежались по кабине.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Алӑк уҫӑлать те, пӗри тӳммисене вӗҫертнӗ кительпе пырса кӗрсе, кӑмакара темӗн шырать, унтан антӑхса ҫиме тытӑнать.

Дверь открывается, человек в расстёгнутом кителе входит, шарит в печи, жадно ест.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шкап алӑкӗн хӳттинче тумлантӑм та эпӗ вара вӗҫӗмсӗр сӑмах пуҫларӑмӑр, — хам епле вӗҫни ҫинчен, чирлесе ӳкни ҫинчен, Ленинград блокадипе Мускав патӗнчи наступлени ҫинчен темӗн чухлӗ калаҫрӑмӑр.

Я одевалась за открытой дверцей шкафа, и мы говорили, говорили без конца, о том, как я летела, как была больна, о ленинградской блокаде, о нашем наступлении под Москвой…

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темӗн вӑрттӑн пӗлтересшӗн вӑл мана, кӗсйине ҫапса кӑтартать, вара, пурте хапха патнелле ҫитсен, эпир конторӑна ӑшӑнма кӗретпӗр.

Он делает мне Таинственный знак, хлопает по карману, и, когда все направляются к воротам, мы заходим в контору — погреться.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шыҫӑннӑ конторщица буржуйка текен пӗчӗк тимӗр кӑмака умӗнче ларать, темӗн чухлӗ ҫӗтӗк-ҫатӑкпа чӗркенӗ урисене вӑл вут умнерех ҫывхартать.

Опухшая конторщица сидит у буржуйки, приблизив к огню толстые, замотанные тряпками ноги.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ мӑкӑртаткаларӑм та Саня калать мана: «Темӗн мар, тӑванӑм, эпӗ сана ҫанталӑк туса парӑп», тет.

Я огорчилась, и Саня сказал: «Ничего, я тебе организую погоду».

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темӗн мар, сутса ярӑпӑр, — терӗ вӑл.

— Ничего, продадим, — сказал он.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Карточки тахҫанхиех, хӑйпӑнкаласа та пӗтнӗскер, тепӗр енче вуласа кӑларма та кансӗр, темӗн ҫырса хуни пур, саспаллийӗсен тӗсӗ кайнӑ, сарӑхса ҫухалнӑ.

Карточка была фото, очень старое, покоробившееся, с надписью на обороте, которую трудно было разобрать, потому что буквы совершенно выцвели и слились.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӗрсе ӗҫе тытӑннӑ Ромашов картишне вунӑ хут та чупса тухрӗ пуль, комендантпа темӗн ҫинчен пӑшӑлтатрӗ, Розалия Наумовнӑна хулпуҫҫинчен лӑпкаса илчӗ, каярахпа Бертӑна ҫӗлетмен тӳшек виттисемпех чӗркесе пытарасшӑн пулнӑшӑн Ромашов Розалия Наумовнӑна ҫиленсе мӑкӑртаткаларӗ те.

Очень оживлённый, он десять раз бегал вниз во двор, шептался о чём-то с комендантом, похлопывал Розалию Наумовну по плечу и в конце концов рассердился на неё за то, что она настаивала, чтобы Берту так и похоронили — в саване из несшитых простынь.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашов тупӑк тупса пачӗ — ун чухне, декабрьте, ӑна тупма пулатчӗ-ха, — хайхи хыткан карчӑка ҫак васкаварлӑн тунӑ темӗн пысӑкӑш ешӗке вырттарсан, карчӑк тупӑкра та хӑранипе кӗтессе пытаннӑ пек туйӑнчӗ мана.

Ромашов достал гроб — тогда, в декабре, это было ещё возможно, — и, когда худенькая старушка легли в этот огромный, грубо сколоченный ящик, мне показалось, что и в гробу она забилась в угол со страху.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫӗнӗрен курнӑҫиччен темӗн чухлӗ асаплӑ та пӑшӑрхантаракан кунсем иртессине пӗлнӗ пулсанччӗ эпӗ.

Если бы я знала, как много дней, томительных и тревожных, пройдёт, прежде чем мы встретимся снова!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Чарсан тата, темӗн мар-ҫке!

— Ну, задержат, подумаешь!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл мана питех те килӗшмерӗ, анчах темӗн те пулать-ҫке, тӗрӗс мар-и?

Он очень, очень не понравился мне, но мало ли что, правда?

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней