Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тутисене (тĕпĕ: тута) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Леня хӑйӗн типнӗ тутисене ҫуласа илчӗ, сӑрт айӗпе шӑнкӑртатса юхакан шыв сассине илтрӗ.

Лёня облизнул пересохшие губы и прислушался к слабому журчанию ручья под холмом.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Таня йӑлт шурса кайнӑ, тутисене ҫыртрӗ, йӗкехӳре ҫине куҫ сиктермесӗр пӑхса тӑрать.

Таня, бледная, закусив губу, пристально смотрела на крысу.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Вӑл тӗттӗм кӗтесре, тутисене чӗтресрен ҫыртса тӑрать.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Тутисене хӗснӗ, куҫӗсем ҫиллеслӗн йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

— Мӗн тума вӑл мана? — кӑвакарса кайнӑ тутисене сиктеркелесе илчӗ Сергей.

— Зачем они мне? — шевельнул бескровными губами Сергей.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Халтан кайнипе Сергей койки ҫине тӗшӗрӗлсе ӳкет, куҫне хупать, юн персе тухиччен ҫырта-ҫырта лартнӑ тутисене ҫуланӑ май: «Пӗр минут ҫеҫ, пурӗ те пӗрехҫех минут канатӑп…» — тет, шанӑҫне ҫирӗплетсе.

Сергей падал в изнеможении на койку, закрывал глаза, облизывая в кровь искусанные губы, твердил: «Одну минутку, только одну минутку отдохну…»

13 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Кӑкӑр тӗлӗнче простынь икӗ шӗвӗр вӗҫлӗ мӑкӑлта пулса ҫӗкленчӗ, Сергей куҫӗсене тем пысӑкӑш чарса пӑрахрӗ, типсе кайнӑ тутисене ҫуласа илчӗ те шӑппӑн ыйтрӗ:

На уровне груди двумя острыми углами поднялась простыня, Сергей широко раскрыл глаза, лизнул пересохшие губы и тихо сказал:

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Таньӑн сывлӑшӗ пӳлӗнсе ларчӗ, вӑл, кӑшкӑрса макӑрса ярасран тутисене ҫыртнӑскер, килӗшсе пуҫне сулчӗ, хӑй нимех те калама пултараймарӗ.

У Тани перехватило дыхание, она согласно кивала головой, закусывая губы, боясь разрыдаться, и не могла говорить.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Музыкантсем типсе кайнӑ тутисене ҫулларӗҫ, ҫанӑсемпе, таса мар аллисемпе шӑлкаласа илчӗҫ.

Музыканты облизывали пересохшие губы, вытирали их рукавами, грязными ладонями.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Серафимӑ, каллех пурте килте мар-им сан! — терӗ Аникей, тутисене йӗрӗнчӗклӗн чалӑштарса.

— У тебя, Серафима, всегда Девять гривен до рубля недоставало! — презрительно скривив губы, сказал Аникей.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл тутисене чӑмӑртаса, куҫӗсене хӗссе ответ кӗтнинчен Корней ӑнланнӑ: обком секретарӗ ҫак калаҫӑва темӗнле ӑрасна хак парать пулмалла.

И по тому, как он, сжав губы, напряженно щурясь, ждал его ответа, Корней понял, что секретарь обкома придает какое-то особое значение этому разговору.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Мӗнпе ҫавӑрать-ха вӑл вӗсене? — шухӑшларӗ Ксени, тутисене ҫыртса, Мажаров ҫинчен куҫӗсене тартса.

«И чем он их взял? — покусывая губы и стараясь не смотреть на Мажарова, думала Ксения.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Никодим кулма пӑрахрӗ, Роман, тутисене чӑмӑртаса, Ксени ҫине пӑхрӗ.

Никодим перестал смеяться, Роман смотрел на нее, сжав губы.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Саламлатӑп сире! — терӗ Мажаров, кулнӑ май тутисене сарса ярса.

— Поздравляю вас! — расплываясь в широкой улыбке, сказал Мажаров.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лизӑ пӗр вӑхӑт хушши Иннокентий ҫине пӑхрӗ, унтан аллисемпе сӗтел ҫине пусрӗ те, тутисене ӳсӗррӗн чалӑштарса кулса, ерипен ура ҫине тӑчӗ.

Лиза с минуту смотрела на Иннокентия, потом уперлась обеими руками в стол и, кривя в хмельной улыбке губы, медленно поднялась.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вырӑн ҫинчен сиксе тӑрсан вӑл, чӳрече каррисене сирет те, пӳлӗме хӗвел кӗрет, савӑнӑҫлӑскер, йӑмӑкне ирхи апат хӑвӑртрах хатӗрлеме васкатать, тутисене пӗҫерте-пӗҫерте чей ӗҫет те урама тухса чупать.

Вскакивая с постели, он раздвигал шторки на окнах, впуская в комнату солнце, в радостном нетерпении поторапливал сестру с завтраком, пил, обжигаясь, крепкий чай и выбегал на улицу.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей кухньӑран пиччӗшне чӗнчӗ, Ворожнев, ҫуллӑ тутисене шӑлкаласа, хӑй ӑшӗнче кулса, пӗчӗк алӑк урати урлӑ каҫрӗ.

Аникей позвал из кухни брательника, и Ворожнев, вытирая масленые губы, ухмыляясь, перешагнул через низкий порожек.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Зябликова тутисене кӳренчӗклӗн чӑмӑртарӗ, чӗнмерӗ, Аникей вара ытлашширех каларӑм пулӗ, тесе шухӑшласа илчӗ.

Зябликова молчала, обиженно подясав губы, и Аникей решил, что он немного перестарался.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Чӗре ҫинчи чула илсе пӑрахас килет, — терӗ Авдотья хӑйӑлти сассипе, типсе кайнӑ тутисене ҫуласа илсе.

— Хочу снять камень с души, — сипло выдохнула Авдотья и облизала пересохшие губы.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Залра пӗрре шӑпланчӗ, тепре каллех кулӑ вӑйланса кӗрлесе кайрӗ, анчах Агашӑ, тутисене хыттӑн чӑмӑртаса, нимӗн кулмасӑр тӑчӗ.

По залу, то стихая, то нарастая, катились волны смеха, но Агаша стояла без улыбки, сурово и непреклонно сжав губы.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней