Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Киле (тĕпĕ: кил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ачалла айванлӑхне пула ҫеҫ вӑл, киле таврӑнса, шинель вырӑнне сӑхман улӑштарса тӑхӑнсанах пурте чип-чипер йӗркеленсе каять тесе шухӑшланӑ: никам ним сӑмах каламасть иккен, никам та ӳпкелемест ӑна, пурте хӑй халлӗн майлашӑнса ҫитет те, вӑл вара ҫӗр ӗҫлесе тата ҫемье тытса кӑна пурӑнма тытӑнать имӗш.

В глупой, ребячьей наивности он предполагал, что достаточно вернуться домой, сменить шинель на зипун, и все пойдет как по-писаному: никто ему слова не скажет, никто не упрекнет, все устроится само собой, и будет он жить да поживать мирным хлеборобом и примерным семьянином.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Киле ҫитейретӗн-и? — кулкаласа ыйтрӗ Григорий.

— До дома дотянешь? — смеясь, осведомился Григорий.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр чух хӗрӗнкӗрех пырса кӗретӗп те киле, вӑл мана, сӑмахран, ак ҫапларах хӑртма тытӑнать: «Ӳсӗр йытӑ аҫи, хулсӑр шуйттан, апла та капла, мур шӑтӑкӗнчен тухнӑскер!» — тет.

Прийду выпимши, и она, к примеру, говорит так: «Кобель пьяный, безрукий, такой-сякой, разэтакий!»

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эх, киле ҫитетӗп те ак, тытӑнать мана карчӑк хӑйрама.

Прийду, и зараз меня баба зачнет казнить.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Киле пырсан, арӑмна шелле эсӗ, манӑн сансӑр та хӗрхенекенсем ҫитеҫҫӗ!

— Ты жену пожалей, когда приедешь, а у меня и без тебя жалельщиков хватит!

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Киле таврӑнатӑн, савӑнӑҫлӑ пулмалла.

— Домой едешь, должен веселый быть.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, киле ҫитсен шинельпе аттине хывса, урине лӑпӑш-лапӑш аслӑ пушмак тӑхӑнса ярасси, казаксен йӑлипе шӑлавар вӗҫӗсене шурӑ ҫӑм чӑлха ӑшне ҫавӑрса чикесси, унтан, ӑшӑ куртка ҫинчен килте тӗртнӗ пустав сӑхман уртса ярса, хире кайма тухасси ҫинчен киленсе ӗмӗтленчӗ.

Григорий с наслаждением мечтал о том, как снимет дома шинель и сапоги, обуется в просторные чирики, по казачьему обычаю заправит шаровары в белые шерстяные чулки и, накинув на теплую куртку домотканый зипун, поедет в поле.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Усал та чеескер, вӑл яланах вӗтӗ юн тымарӗсемпе каркаланнӑ куҫ шуррисене кӗҫ-вӗҫ сиксе тухас пек тавӑрса, чалӑшшӑн шӑмарӑлса пӑхатчӗ, хӑй патне пӗр те пӗр хыҫалтан пырас пулсан, тапма хӑтланатчӗ, ӗҫ хыҫҫӑн каҫхине выльӑхсемпе пӗрле курӑк ҫине ярсан, кашнинчех киле тарма пикенетчӗ е — унтан та япӑх — вӑрмана е аякри тип ҫырмасене кайса ҫухалатчӗ.

Злобный и лукавый, он всегда смотрел искоса, выворачивая иссеченный кровяными прожилками белок, старался лягнуть, когда подходили к нему сзади, и всегда в рабочую пору по ночам, когда пускали скот на попас, норовил уйти домой или — что было еще хуже скрывался в лесу либо в дальних логах.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унпа киле мӗнле ҫитнине те сисместӗр акӑ.

С ней и не заметите, как дома будете.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ман киле куҫса каятпӑр.

— Перейдем в мою хату.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, пӳрт ҫинелле пӑхкаласа, татах темиҫе минут ҫатан карта ҫумӗнче выртрӗ, аллипе темле хӑй те сисмесӗр майӗпен хыпашласа, чӗркуҫҫийӗсем ҫумне ҫыпҫӑннӑ пылчӑка тасатрӗ, унтан ура ҫине тӑрса, ҫатан карта урлӑ йывӑррӑн уртӑнса каҫрӗ те, наган кӗпҫине аялалла усса, киле еннелле утрӗ.

Он еще несколько минут лежал под плетнем, посматривая на дом, и каким-то размеренным, механическим движением счищал прилипшую к коленям грязь, а потом встал, тяжело перелез через плетень и, опустив дуло нагана, пошел к дому.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорирен, ак, киле килсе тухсан, ыйтаҫҫех.

А вот Григорию придется, когда заявится домой.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗтӳрен ҫӗтсе юлнӑ ӗнине вӑрахчен шыраса ҫӳренӗ Аксинья киле таврӑннӑ чух Ильинична, урисене майӗпен шутаркаласа, анкартинелле тайкаланса иртнине курчӗ.

Аксинья, допоздна разыскивавшая пропавшую из табуна корову, возвращалась домой и видела, как Ильинична, медленно ступая, покачиваясь, прошла на гумно.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах Прохор ҫурри таран тӑванӗсене салам каланӑ, вӗҫӗнче ҫеҫ вӑл, Григорий, кӗркунне енне киле курма килесшӗн тӑрӑшасси ҫинчен ҫырнӑ кӗске ҫырӑва вуласа парсан, — Ильинична савӑннипе вӑрах хушӑ ним калама та аптӑрарӗ.

Но когда Прохор прочитал коротенькое письмо, наполовину состоявшее из поклонов родным и лишь в конце содержавшее приписку о том, что он, Григорий, постарается к осени прийти на побывку, — Ильинична долго ничего не могла сказать от радости.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑхӑт ҫук ман санпа пуплеме, киле каясчӗ сан.

Некогда мне с тобой гутарить, шел бы ты домой.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аслӑк айӗнче, сулхӑнра, ҫак киле ӗҫшӗн ҫунакан ҫыпӑҫуллӑ арҫын алли килнине хыпарланӑн, ҫивӗччӗн шӑхӑрса сава чӑвӑшлатать е пуртӑ сулӑмлӑн кач! та кач! каснӑ сасӑ илтӗнсе тӑрать.

Весело шипел рубанок или постукивал топор где-нибудь под навесом сарая, в холодке, словно возвещая, что появились в этом дворе жадные на работу, умелые мужские руки.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫаплаччӗ ҫав кунсенче Татарскинче: савӑнӑҫ, пӗр киле пырса кӗрсе, теприне сирсе сирӗлми хуйхӑ тултарса хӑваратчӗ.

Так было в те дни в Татарском: радость, вступая в один дом, вводила в другой неизбывное горе.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Киле пӗр-пӗр пыйтланса пӗтнӗ ҫӗтӗк-ҫатӑк та ырханкка, анчах чылайранпа кӗтнӗ кил хуҫи килсе кӗрет те, пӳрт-ҫуртра савӑнӑҫлӑ, ним тӗлли-йӗркисӗр тӗркешӳ пуҫланса каять: кирӗк-тусанпа хуралса ларнӑ служивӑя ҫӑвӑнма шыв ӑшӑтаҫҫӗ; ачисем, пӗри те пӗри, ашшӗне пулӑшасшӑн, унӑн кашни хусканӑвнех сыхласа тӑраҫҫӗ; савӑнӑҫ-телее пула ним тӑва пӗлми аптранӑ арӑмӗ е сӗтел ҫине апат лартса парасшӑн хускалать е упӑшкин таса кӗпе-йӗмне кӑларса хатӗрлеме арча патне чупать.

Приходил домой какой-нибудь оборванный, обовшивевший и худой, но долгожданный хозяин, и в хате начиналась радостная, бестолковая суета: грели воду для черного от грязи служивого, дети наперебой старались услужить отцу и караулили каждое его движение, растерявшаяся от счастья хозяйка то кидалась накрывать на стол, то бежала к сундуку, чтобы достать чистую пару мужниного белья.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Май килет — кайса каласа кӑтарт ман карчӑка: сан кӑвак кӑвакарчӑну сывах ҫӳрет, ӑна килӗре те тӳнӗ, тылӑпа та тылланӑ, вӑл ҫавах чӗрӗ юлнӑ, ҫула май ырӑ ҫынсене йӗмсем ҫӗлесе парать, хӑҫан киле пырасси пӑхса та курӑнмасть, те…

Будет случай — перекажи моей старухе, что сиз голубок ее жив и здоров, и в ступе его толкли, и в мялке мяли, а он все живой, на ходу добрым людям штаны шьет и что не видно домой припожалует…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Киле кайма хатӗрленетӗп, асатте.

— Собираюсь домой, дедушка.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней