Поиск

Шырав ĕçĕ:

хушӑран сăмах пирĕн базăра пур.

хушӑран (тĕпĕ: хушӑран) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хушӑран вӗтӗ ҫумӑр пӗрӗхсе илет.
Изредка моросил дождь.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӗсем кунӗпех вӑрманта ҫӳрерӗҫ, хушӑран халиччен ҫын пырса кӗмен чӑтлӑхсене те кӗре-кӗре тухрӗҫ.
Весь день они провели в лесу, порой заходя в такую чащу,

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хушӑран вӑл Сашӑна пынӑ ҫӗртенех чарса тӑратать те тӗрлӗ тискер кайӑксен кӑшт кӑна палӑракан йӗрӗсене кӑтартать.
Порой, останавливая Сашу, он показывал ему едва приметный отпечаток на земле.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хушӑран тата хӗрсем юрлани, купӑс сасси киле-киле ҫитет.
Изредка долетали звуки гармошки и запоздалая песня девчат…

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хушӑран ҫеҫ лаша ури айне пулнӑ хӑрӑк турат шӑтӑртатса хуҫӑлни илтӗннӗ.
Изредка хрустел попавший под копыто сучок.

Балтика хуралӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 3–19 с.

Ингину старик кӑвайт умӗнче тӑрать, хӑй туя сине уртӑннӑ, хушӑран ҫеҫ вӑл кӑтартусем паркалать, ӗҫ чиперех пынӑ чух хӑй хутшӑнмасть.
Старик Ингину, опершись на палку, стоял у огня и только изредка отдавал приказания, но не вмешивался в работу, если она шла гладко, без перебоев.

Быгин-Быгинен // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 159–164 с.

Хушӑран хушӑ тӗтре сирӗлнӗ пек пулать те, малта темӗнле хура япала ҫӗкленсе тӑни курӑнса каять.
Изредка сквозь прорыв в тумане впереди виднелась какая-то большая темная масса.

Сюркум сӑмсахӗ // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 139–147 с.

Хушӑран хушӑ ҫил шӑхӑрни тата тинӗс шавлани витӗр юнашар ларакан юлташӑн шӑлӗсем шаккани илтӗнет.
Порой сквозь завывания ветра и зловещий шум волн я слышал, как у моего соседа стучали зубы.

Хӑйӗн вӑйлӑ хыпашлавҫӑ-урисемпе осьминог чулсенчен яра-яра илет, хушӑран сывлӑшра та вашкӑрттарать, унтан сасартӑк пӗр енчен тепӗр енне ҫиҫӗм пек хӑвӑртлӑхпа сике-сике ӳкет.
Своими сильными щупальцами осьминог цеплялся за камни, иногда махал ими в воздухе, затем вдруг стремительно бросался то в одну, то в другую сторону.

Питӗ сайра тӗл пулакан чӗрчун // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 117–120 с.

Хушӑран вара чарӑнса тӑраҫҫӗ те, патакӗсене хуллен шывалла чиксе ярса, ҫыран хӗрнелле темӗн кӑларса ывӑтаҫҫӗ.
Иногда они останавливались, тихонько спускали в воду палки и выбрасывали что-то на берег.

Йывӑр пӗлӗтсем тӳпене ҫаплах хупӑрласа тӑраҫҫӗ-ха, хушӑран хӗвеланӑҫӑн хӗрлӗ сӑнӗ курӑна-курӑна каять.
Тяжелые тучи еще закрывали небо, но порой сквозь них пробивались багровые лучи заката.

Хӗллехи поход // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 105–114 с.

Явӑнса ӳсекен курӑксемпе чӑлханнӑ хӑрӑк тӗмесем епле ҫатӑртатса ҫунни те чиперех илтӗнекен пулчӗ, хушӑран ҫеҫ тинӗс хумӗсен шавӗ пӗтӗм сас-чӗвве хупласа хурать.
Вероятно, можно было бы уже услышать и треск горящих сучьев, в особенности когда пал добирался до сухого куста, опутанного ползучими растениями, но шум морского прибоя заглушал все другие звуки.

Вӑрманти пушар // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 58–60 с.

Хушӑран пӑлансем те курӑнкалаҫҫӗ.
Иногда мы видели лосей.

Вуту юханшывӗ хӗрринче выҫӑпа аптрани // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 45–57 с.

Хушӑран тата кӑткӑсем, пыл хурчӗсене ҫавӑрса илсе, хыҫалтан тапӑнма пӑхаҫҫӗ, анчах лешсем вӗсене ҫийӗнчех асӑрхаҫҫӗ, пӗр пайӗ вара унта кайса кӑткӑсен ҫулне каллех пӳлсе лартать.
Иногда они предпринимали обходное движение и старались напасть на пчел сзади, но воздушные разведчики открывали их, часть пчел перелетала туда и вновь преграждала муравьям дорогу.

Пыл хурчӗсемпе кӑткӑсем // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 33–35 с.

Хушӑран сулхӑн ҫил вӑшӑрхаса иртет.
Изредка налетает прохладный ветерок.

XII. Ятлӑ йыхравҫӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫиессӗм те килмест пек хушӑран, чӑн калатӑп.
Да мне и не хочется есть-то, правда…

Хушӑран кӑна сиктӗрмеллӗ тӑрантассемпе кӳмесем ирте-ирте каяҫҫӗ.
Изредка проносятся извозчики на рессорных тарантасах.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шалтан ав хушӑран шӑв-шав илтӗнкелет, ирӗн-каҫӑн кӑвак тӗтӗм тӗтӗрет.
Слышат люди какой-то шум изнутри, видят, как с утра до ночи курится сизый дымо.

VII. Ҫӗнӗ пуян // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӗлӗкрех Ильяс ӑна итлетчӗ, хушӑран чӗри патӗнчи шухӑшӗсене кала-кала паратчӗ, тетӗш сӑмахӗнчен тухмастчӗ.
Прежде Ильяс беспрекословно слушался Тимрука, делился своими тайнами.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хушӑран тата сехри хӑпнӑ мулкачӑ ӑҫта хӑй валли уҫӑ вырӑн пур — ҫавӑнталла таптарать.
Изредка проскочит насмерть перепуганный заяц — несется без цели туда, где свободное пространство.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика