Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Тахҫанхи сăмах пирĕн базăра пур.
Тахҫанхи (тĕпĕ: тахҫанхи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тахҫанхи кун…

Тот день.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫав-ҫавах тӗркӗшӳ те тӗрлӗ саслӑ шав, чул, пусмасемпе асфальт тыткӑнне лекнӗ йывӑҫсем те, поезд кӑшкӑртнисемпе доктор сасси те — пуҫласа пӑхма пурте-пурте ҫавсемех, леш, аякка-аякка юлнӑ тахҫанхи кун пекех.

Та же суета и разноголосый шум, те же каменные ступеньки, и плененные асфальтом деревья, и пересвист поездов, и голос диктора, — все с первого взгляда было таким же, как в тот далекий, невообразимо далекий день.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Унтан малалла: картта тӑрӑх эсӗ Астахово слободине ӳкмелле, унтан тӳрӗрех тетӗн, — эпӗ ак Малахов хуторне каятӑп; унта та ман аякри пӗлӗш-хурӑнташпа тахҫанхи тус пур — унта та хамӑн утта пӗтермесӗр вӗсенне ҫитерме пулать Эсӗ асту: ҫул ҫине пӗр капан утӑ тиесе тухаймастӑн, ют ҫӗрте ыйтса илме мар, укҫалла туянма та май килмесен пултарать.

И дальше: ты говоришь, надо по карте на слободу Астахове ехать, туда прямее, а я поеду на Малаховский; там у меня — тоже дальняя родня и односум есть; там тоже можно своего сена не травить, чужим попользоваться, Поимей в виду, что прикладка сена с собой не увезешь, а в чужом краю, может статься, не токмо не выпросишь, но и за деньги не купишь.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лейтенантӑн ӗҫлесе хытнӑ кӗре ӳтлӗ пысӑк аллисем сӗтел ҫинче выртрӗҫ, алӑ тӳртӗшӗсенчи тар ҫулӗсен вӗтӗ-вӗтӗ шӑтӑкӗсем машин ҫӑвӗн хура пӑнчисепе витӗннӗ, час-часах бензинпа ӗҫленӗ пирки пӳрнисем виселенсе пӗтнӗ, вӗсенче ӳт илнӗ тахҫанхи шӑйрӑлчӑксем палӑраҫҫӗ.

Большие смуглые рабочие руки лейтенанта лежали на столе, на тыльной стороне ладоней в порах темнело машинное масло, пальцы шелушились от частого соприкосновения с бензином и пестрели застарелыми ссадинами.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑсӗпе кӑшт айвантарах Прохор, Григорий чӗлхине халичченхи пек мар ирӗке янинчен тӗлӗнсе, малтанах ун ҫине шанмасӑртарах пӑхкаласа пычӗ, унтан Григорий, тахҫанхи кунсене аса илсе, йывӑр шухӑшсенчен хӑпасшӑн пулнине ӑнланса ҫитрӗ те, хӑй те вара, — тен, ытлашши те тӑрӑшарах пулӗ, — татти-сыпписӗр пакӑлтатма тытӑнчӗ.

Простоватый Прохор вначале недоуменно косился на Григория, дивясь его необычайной разговорчивости, а потом все же догадался, что Григорий воспоминаниями о давнишних днях хочет отвлечь себя от тяжелых думок, — и стал поддерживать разговор и, быть может, даже с излишним старанием.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун аллисем вут тӗслӗн ҫуталчӗҫ, питне вӗри ҫапрӗ, анчах вӑл сиксе лармарӗ, сиккеленмерӗ, пӗтӗмпех тахҫанхи вӑхӑт нумай иртсен те манӑҫман аса-илӳсен ӑшне путрӗ…

Руки его окрасил оранжевый загар, в лицо веяло жаром, но он не отодвигался, не шевелился, весь уйдя в далекие, неподвластные времени воспоминания.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пирӗн тахҫанхи, вӑраха кайнӑ чир… —

Старая и затяжная наша болезнь… —

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мана аҫу та командӑ парайман, — хӑйӗн тахҫанхи пурнӑҫне аса илнӗ пек, амӑшӗ пӗр самант чӗнмесӗр тӑчӗ.

— Мной и отец твой не командовал, — она помолчала, словно вспоминая о чем-то своем, далеком.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Малти пӳлӗмре пушӑ та ҫара, стенасем ҫинчен тусанлӑ шпалер таткаланчӑкӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, анчах, темӗнле япӑхса кайнӑ пулин те, сарлака мачча хӑмисем тӗксӗм хунар ҫутинче те ӑшӑра нумай ҫулсем хушши пурӑннӑ типӗ, йывӑҫӑн вут чулӗнни пек сарӑ тӗсӗпе йӑлтӑртатаҫҫӗ, ытама кӗрейми хыр пӗренесенчен пуранӑ стенасене тӗплӗн мӑкланӑ; тачӑ хӗснӗ урайӑн тахҫанхи сӑрӗ те кайман.

В горнице было пусто и голо, со стен свисали лохмотья пыльных обоев, но, несмотря на всю запущенность, широкие плахи потолка даже при тусклом свете фонарика отливали кремневой желтизной сухого, годы прожившего в тепле дерева; стены, срубленные из вековых, в обхват, сосен, были добротно проконопачены; плотно сбитый пол хранил следы давней покраски.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корнее пӗчченлӗхӗн, иртсе кайман тахҫанхи кӳренӳн тата темскер тавӑрмалла мар ҫухатун пӑтранчӑк туйӑмӗ ҫавӑрса илчӗ…

Смешанное чувство одиночества, давней, незаживающей обиды и чего-то еще, непоправимо потерянного, захлестнуло его…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Илеперӗн сӑмсана кӑтӑклантармалла пылак та илӗртӳллӗ шӑрши ыйхӑлаттарса ячӗ, ҫемҫен кӑна ҫурри манӑҫнӑ тахҫанхи пурнӑҫӗ еннелле ҫаврӑнтарса пӑхтарчӗ, чӗрене тепӗр хут иртнӗ юратӑвӑн ҫивӗчӗшӗ ҫумне сӗртӗнтерчӗ.

Приторный, зовущий запах донника навеял сон, мягко повернул лицом к полузабытому прошлому, заставил еще раз прикоснуться сердцем к отточенному клинку минувшего чувства.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӑна вӑл пӳрте чӗнмерӗ, тахҫанхи юлташӗпе калаҫнӑ пек ирӗклӗн те вӗҫкӗнлерех тараватланса калаҫрӗ:

Он не пригласил Петра в комнату, говорил с оттенком добродушной фамильярности:

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл Наталйӑпа ачисем ҫинчен шухӑшласа ӑшне вырттарма тӑрӑшрӗ, анчах ку уншӑн вӑхӑт таптаса тӗпретнӗ тахҫанхи савӑнӑҫ пек ҫеҫ пулчӗ.

Думал о Наталье, детишках, но радость от этого приходила зазубренная временем, изжитая давностью.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тахҫанхи кӳренӳ унӑн чӗрине вӗшле йытӑ ҫыртса лартнӑ пек ярса илчӗ.

Давняя обида взяла сердце волкодавьей хваткой.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Халӗ Ҫемен танка сайра аса илнӗ, — аса илсен те, темле тахҫанхи япалана аса илнӗ пек анчах аса илнӗ.

Теперь же Семен редко когда вспоминал о танке, — и то как о чем-то далеком.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унӑн пӗчӗкҫӗ те сарӑ, тахҫанхи мӑкӑльсемпе хӑмӑрланса тӗвӗленнӗ ал тупанӗ ҫине катӑлнӑ уйӑхӑн шупка кӑвак ҫути пайӑркаланса ӳкрӗ.

На нее, маленькую и желтую, испятненную коричневыми бугорками давнишних мозолей, упали сиреневые лепестки ущербленного месяца.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тахҫанхи сурана ыраттармалла пулчӗ.

— У меня открылась давнишняя рана.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Унччен те тӑрӑшаттӑм, анчах, ӑнланмастӑн-и, — вӑл Сергее «эсӗ» терӗ те тахҫанхи тусӗпе калаҫнӑ пек калаҫма пуҫларӗ.

— И раньше старались, но ты понимаешь, — он перешел на «ты» и заговорил с Сергеем, как с давним приятелем.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Каласа пама ҫук тӑванлӑн, ӑшшӑн вӑштӑртатса ӳкрӗҫ Григорий ҫине ҫак, хӑй те пӗрре кӑна мар юрланӑ, тахҫанхи казак юррисем.

Неизъяснимо родным, теплым повеяло на Григория от знакомых слов давнишней казачьей и им не раз игранной песни.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Пулмасть пуль, — иккӗленчӗ иккӗмӗш салтакӗ, тахҫанхи золотухӑпа шӑрланса ларнӑ ҫаврака пуҫне пӑркаласа.

— Навряд, — сомневался второй, качая круглой головой со следами давнишней золотухи.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней