Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хамӑн (тĕпĕ: хам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсене арифметикӑна та пулин вӗрентме ҫук: хамӑн кӑмӑл пулманнишӗн мар, ашшӗ-амӑшӗсем килӗшмеҫҫӗ.

Не преподаю им даже арифметику — не потому, что сам не хочу, родители не велят.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Хамран хамӑн йӗрӗнес килет пулсан, мӗншӗн-ха ҫынсене тӑвӑрлатас?

Зачем же причинять другим неприятности, заставлять их скучать, не показывая вида?

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

А-шунь телейӗшӗн кулкаласа пӑхни кӑна хамӑн инкеке ҫӑмӑллӑнах манма пулӑшрӗ.

А-шунь так счастливо улыбалась, когда подошла собирать посуду, что с лихвой вознаградила меня за все муки.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Ҫимеллине хамӑн умма пырса лартсан, эпӗ хӑраса кайрӑм: чашӑкӗ ытла та пысӑк, ку мана пӗрре мар, кунӗпе ҫиме те ҫитет, Чжан-фу чашӑкӗпе танлаштарсан ҫеҫ, ман умри кӑштах пӗчӗкрех пек туйӑнать.

Когда передо мной поставили кисель, я испугался — такой большой чашки мне хватило бы на день, но в сравнении с чашкой Чжан-фу она и в самом деле была маленькой.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Тӳррипех калатӑп, хамӑн та А-шуне хӗпӗртеттерес килчӗ.

Признаться, мне хотелось что-нибудь сделать для А-шунь.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

— Паян та ак, кунта килес умӗн, эпӗ тепӗр усӑсӑр ӗҫ турӑм, ӑна та хамӑн тӑвас килнӗрен кӑна…

— Вот и сегодня, перед тем, как прийти сюда, в кабачок, я выполнил еще одно скучное поручение, и тоже по собственному желанию.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Вӑл шанчӑкшӑн ҫав тери савӑнатӑп эпӗ, ҫав тери хумханатӑп, анчах хамӑн ҫывӑх тусӑн шанчӑкне тӳрре кӑлараймӑп тесе пурпӗрех шикленетӗп.

Я тронут этим, но и встревожен, боюсь оказаться неблагодарным, не оправдав надежд старых друзей.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Тарҫӑна тата икӗ цзин эрех илсе килме хушрӑм, унтан хамӑн черккене тытрӑм та, Вэй-фу ҫине пӑхса, вӑл малалла мӗн каласса итлеме хатӗрлентӗм.

Заказав еще два, я обернулся к нему и поднял чарку, продолжая молча его слушать.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Укҫа-тенкӗ те, ерҫӳллӗ вӑхӑт та хамӑн пулмарӗ, ҫавӑнпа ҫийӗнчех нимӗн те тума май килмерӗ.

Я тогда ничем не мог помочь, ни денег, ни свободного времени…

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Халь ак икӗ ҫул ытла хамӑн аннепе Тайюань хулинче пурӑнатӑп.

Но теперь-то я уже больше двух лет в Тайюани вместе с матерью.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

«Ку хутӗнче, кирек мӗн тесен те, хупаха час-час кӗрсе ҫӳрекен ҫын килет», — шухӑшларӑм эпӗ хамӑн ӑшӑмра.

Но я подумал, что в этот это частый посетитель кабак.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Нумай шухӑшласа тӑмарӑм — хамӑн номере ҫӑрапа питӗртӗм те хупахалла тухса утрӑм.

Не долго думая, я запер свой номер и отправился в кабачок.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Пӗррехинче, ҫурҫӗртен кӑнтӑр-хӗвелтухӑҫнелле иртсе пынӑ чух, хамӑн ҫуралнӑ кӗтесӗме ҫитсе курас кӑмӑлпа эпӗ ятарласах ҫултан пӑрӑнтӑм та С. ятлӑ пӗчӗк хулара чарӑнтӑм.

Проездом с севера на юго-восток я завернул в родные места, а затем в город S.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Хамӑн ҫӗршыва эпӗ ҫав тери юрататтӑм пулин те, ӑна хӳтӗлесе пӗр сӑмах та тупса калаймарӑм.

И как ни любил я свою страну, не мог ее защитить.

Кӑвакал мыскари // Степан Апаш. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 71–75 стр.

Эпӗ Цзяо-тань спектакль вӗҫӗнче выляссине тата «Пӗрремӗш театрта» ҫӗнӗ йӗрке тунине пӗлеттӗм, унта кашни вырӑна уйрӑм номерпа паллӑ тунӑ, ҫавӑнпа мана хамӑн вырӑна ларма йывӑрах пулас ҫук, терӗм.

Я разузнал, что Тань будет выступать поздно, что Первый театр — современное здание и там не придется занимать место с боя.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Театртан чылай инҫе кайсассӑн, эпӗ сасартӑк хамӑн тусӑн сассине илтрӗм:

Отбежав от театра довольно далеко, я вдруг услышал голос приятеля:

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

«Хура кушак мӑнкӑмӑллӑн пирӗн стена тӑрӑх нумаях уткаласа ҫӳреймӗ», — тесе шухӑшларӑм эпӗ ҫирӗппӗн, ирӗксӗрех хамӑн кӗнеке ещӗкӗ ҫине пӑхса.

«Черной кошке теперь недолго осталось важно разгуливать по нашей стене», — решительно подумал я, взглянув на ящик с книгами.

Кроликсем тата кушак // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 45–52 стр.

Фан госпожа вара: вӑл мана хамӑн тӗттӗмлӗхе пула ҫилленчӗ иккен, тесе шутласа илчӗ, вара сӑмахне каласа пӗтереймесӗрех васкавлӑн пӑрӑнса кайрӗ.

госпожа Фан предположила, что он рассердился на ее необразованность, и, оборвав разговор, поспешно отошла.

Ҫу уявӗ // Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 31–44 стр.

Атту эпир сӗм тӗттӗмре пурӑнатпӑр та, хамӑн сассӑма илтиччен хам та пӗлместӗп: те чӗрӗ эп, те вилнӗ.

А то мы живем в такой темноте, что, пока я не слышу собственного голоса, я, бывает, даже сам не знаю, живой я или уже кончился.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Мӗншӗн тесен, — тет Яша пичче, — пурте ирӗклӗн иртнӗ ҫӗрте, эпӗ, хамӑн вӑрӑм пӗвӗме пула, пӑрӑнса кайнӑ чух кашнинчех пуҫпа чул тӗреклӗхне тӗрӗслетӗп.

— Да очень просто, — отвечал дядя Яша, — там, где все проходят вполне свободно, я через мой выдающийся рост на каждом повороте определяю собственной головой прочность камня.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней