Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӑрушшӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хӑрушшӑн (тĕпĕ: хӑрушшӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сасартӑк юнашарах хӑрушшӑн шӑхӑрни илтӗнсе кайрӗ.

Вдруг рядом раздался страшный свист.

Ҫӗр ҫатни, вӗре ҫӗлен тата ытти те // Евгений Андреев. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 20 стр.

Мӗншӗн тесен паян ӑна «операционнӑй» тесе ҫырнӑ темле хӑрушшӑн курӑнакан алӑк хыҫне илсе каяҫҫӗ.

Потому как его везут за дверь с пугающей надписью «Операционная».

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Бинтпа ҫыхса лартнӑ аллисен хул кӑкӗсенчи юлашкийӗсене ухмах ҫын пек пӑха-пӑха илчӗ, вара сасартӑк ним ӑнланмалла мар сасӑпа хӑрушшӑн ахӑлтатса ячӗ.

Обезумевшим взглядом поводил по забинтованным культям рук, ампутированных выше локтей, и вдруг захохотал страшным истерическим xoxoтом.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сасартӑк хӑрушшӑн та хаяррӑн кӑшкӑрса ячӗ:

И вдруг закричал диким, нечеловеческим криком:

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Аллисене ун пичӗ енне тӑсрӗ, ҫав тери хӑрушшӑн кӑшкӑрса ячӗ:

Рукой потянулась к лицу и вскрикнула отчаянно, страшно:

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Кӑваккӑн ҫунакан вут, хӑрушшӑн шатӑртатса, кабель тӑрӑх трансформатор еннелле ҫӗлен пек шума пуҫланӑ.

Голубая змейка огня, зловеще треща, ползла по кабелю к трансформатору.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Юлашки пӑрахут, енчен-енне сулӑнкаласа, причал ҫумӗнчен уйрӑлса кайма тапратсан, халӑх хушшинче хӗрарӑмсем ӗсӗкленӗ, хӑрушшӑн ҫухӑрашнӑ, усаллӑн ятлаҫнӑ сасӑсем чылайччен илтӗнсе тӑчӗҫ…

Когда последний пароход, покачиваясь, начал отходить от причала, в толпе послышались женские рыдания, истерические вскрики, ругань…

XXIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫур тӳпене хупласа илнӗ аслатиллӗ ҫумӑр пӗлӗчӗн хура ытамӗнче вӑл ӑна юттӑн та хӑрушшӑн туйӑнса кайрӗ.

На фоне вставшей вполнеба черной грозовой тучи она казалась ей незнакомой и страшной.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каштанкӑна курсан, кушак сиксе тӑчӗ, ҫурӑмне пӗкӗ пек кукӑртса, хӳрине тӑратса, шӑртланса, мӑрӑлтатса, хӑрушшӑн макӑрса ячӗ.

Увидев Каштанку, он вскочил, выгнул спину в дугу, задрал хвост, взъерошил шерсть и тоже зашипел.

III. Килӗшӳллӗ паллашу // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Унӑн ҫара пуҫӗ ҫине лаша ҫӑварӗнчен юхса аннӑ ӑшӑ кӑпӑк ҫыххи татӑлса анчӗ; ҫав самантрах вара, таҫта ытла та ҫывӑхра, ун пуҫӗ тӗлӗнчерех, темле арҫын, кӗскен те хӑрушшӑн ӳлесе, хаяррӑн кӑшкӑрса янӑ сасӑ илтӗнсе кайрӗ:

Клуб теплой лошадиной пены упал ему на обнаженную голову, и почти сейчас же где-то очень близко, над самой его головой, прозвучало короткое и страшное мужское рыдание, крик:

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав лӑстӑксене йӗпетсе, пӗр самант хушшинчех кӳпчесе кайнӑ суран ҫурӑкӗнчен вилес умӗнхи пек хӑрушшӑн хура юн йӑрласа юхса анчӗ.

Омочив их, из раны, из стремительно вздувшегося рубца потекла черная убойная кровь…

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аэроплан, хӑрушшӑн кӗрлесе, асар-писер ҫил-тӑвӑл чухнехи пек пӗр уласа та шӑхӑрса, кӗлетрен кӑшт ҫӳлерехрен вӗҫсе иртрӗ, вилес пек сехри хӑпнӑ карчӑкӑн чарса хунӑ куҫӗ тӗлӗнчи шурӑ ҫутта самантлӑха ҫунат мӗлкипе хупласа кӑшт кӑна умран ҫухалчӗ, хутор хыҫӗнчи нӳрӗ ҫереме кустӑрмисемпе хуллен ҫапӑнса, ҫеҫенхир еннелле чупса кайрӗ.

А аэроплан, страшно рыча, с буревым ревом и свистом пронесся чуть повыше амбара, на секунду закрыл своей крылатой тенью белый свет от вытаращенных в смертном ужасе старухиных очей, — пронесся и, мягко ударившись колесами о влажную землю хуторского выгона, побежал в степь.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Карт сӗтеле тин кӑна ларнӑ вырӑнт сӑрӑ шинельсен кӑвак пӑтранчӑк сиксе вӗресе кайрӗ; комиссар хӑрушшӑн кӑшкӑрса янӑ пӗччен сасӑ ҫӗршер сасӑсен хӑватлӑ кӗрлевӗнче путса ҫухалчӗ.

На том месте, где недавно был ломберный стол, вскипело серое месиво шинелей; одинокий отчаянный крик комиссара потонул в слитном громе голосов.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӑнран ӳкнӗскер, вӑл хӑрушшӑн йынӑшса ячӗ, шинель тӑхисене вӑтӑрма пуҫларӗ.

Страшно застонал и с исказившимся лицом стал рвать на себе застежки шинели.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем харкашнӑ вӑхӑтра сӑмах та каласа ӗлкӗреймен Иван Алексеевич Штокман стена ҫумӗнче ҫакӑнса тӑракан маузер патне майепен те хӑрушшӑн кармашнине курчӗ.

Иван Алексеевич, не успевший в перепалку и слово вставить, увидел, как Штокман медленным страшным движением потянулся к висевшему на стене маузеру.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл унта ытармалла мар хӑрушшӑн пӗтӗрӗнсе ҫаврӑнать: пӑхатӑн — пӑхса тӑранма ҫук.

Завораживающим страшным кругом ходит там вода: смотреть — не насмотришься.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Нӗрсӗрленнипе хӑрушшӑн курӑнакан аллапписем мӑлатука е алӑ пӑчкине ӗлӗкхи пек хыпӑнчӑклӑн ярса тытмарӗҫ, ӗҫпе лутӑрканса ваннӑ вараланчӑк пӳрнисене хускаткаласа, супъяххӑн чӗркуҫҫийӗсем ҫинче выртрӗҫ.

Страшные в своем безобразии, кисти рук не хватались, как прежде, за молоток или ручную пилку, а праздно лежали на коленях, шевеля изуродованными работой, грязными пальцами.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑхатӑн та — Дон тӑрӑхӗнчи ҫӗрсене хуп-хура ҫӑра пӗлӗт хупласа илсе унта чӗмсӗррӗн те хӑрушшӑн капланса тӑнӑн, вӑл кӗҫ-вӗҫех, тирек йывӑҫҫисене асар-писеррӗн ҫӗр ҫумне ава-ава хурса, типпӗн шартлатса ҫурӑлакан аслати сассипе кӗмсӗртетсе каяссӑн, унтан Дон леш айккинчи шурӑ вӑрмана шӑтӑр-шатӑр хуҫса-ватса пӗтерме, акшар сӑрчӗсем ҫинчен аҫа чулӗсене вӑркӑнтарма, вӗлерсе ярас пек хаяр аслати сассипе кисренме тытӑнассӑн туйӑнать.

И стало так, словно покрыла Обдонье туча густым, непросветно-черным крылом, распростерлась немо и страшно и вот-вот пригнет к земле тополя вихрем, полыхнет сухим, трескучим раскатом грома и пойдет крушить и корежить белый лес за Доном, осыпать с меловых отрогов дикий камень, реветь погибельными голосами грозы…

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан кӗҫех, ҫил юхӑмӗ хӑваланипеле, пӗлӗт катрамӗсем, хӑмӑр хӳсене такама йӗкӗлтенӗ пек питӗ аялтан сӗтӗрсе, ҫавракарах тӳписемпе сахӑр пек чӑлт шуррӑн курӑнса, хӑрушшӑн шума тытӑнчӗҫ.

Потом, гонимые ветром, грозно поплыли, раздражающе низко волоча бурые хвосты, сахарно белея округлыми вершинами.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ӗнтӗ куҫҫулӗ шӑпӑртатса анакан куҫӗсене ҫеҫ мӗкӗлтеттерчӗ тата, тутине чалӑштарса, ыратнине кӑштах та пулин ҫӑмӑллатма тӑрӑшса, пӗтӗм кӗлеткипе тертлӗн те хӑрушшӑн ҫӳлелле кармашрӗ.

Он только поводил глазами, из которых ручьями падали слезы, да, кривя рот, пытаясь облегчить страдания, весь мучительно и страшно тянулся вверх.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней