Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тахҫанхи сăмах пирĕн базăра пур.
тахҫанхи (тĕпĕ: тахҫанхи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак вӑхӑтра Саша хӑйӗн тахҫанхи ырӑ ӗмӗчӗ пурнӑҫа кӗни ҫинчен шухӑшларӗ.

Думал Саша в эту минуту, что наконец-то исполнилась его заветная мечта.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Николай Григорьевич тӳрленсе тӑчӗ те тахҫанхи тусӗ патнелле васкарӗ.

Николай Григорьевич выпрямился и рванулся навстречу другу.

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сӑмси ҫинчи хӗрлӗ ҫӗвӗ — тахҫанхи ҫапӑҫура тупнӑ паллӑ лайӑхах палӑра пуҫланӑ.

На носу ясно обозначился красный шрам — отметка, полученная в давнишнем бою.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Рабочи класшӑн, улӑпшӑн, тӑшман — вӑл ман та тахҫанхи хаяр тӑшманӑм.

Рабочего громады класса враг — он враг и мой, отъявленный и давний.

Пӗтӗм сасӑпа // Петӗр Хусанкай. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 3–11 с.

Кӗҫтенюка вӑл: «Хамӑр хушӑри тахҫанхи вӗчӗлӗхе манӑпӑр ӗнтӗ, — терӗ, — ман асаттепе сан аҫу хушшинчи хирӗҫӗве урӑхран асӑнар мар, — терӗ, — ӳлӗмрен урӑх тавлашасси пулмӗ», — терӗ.

Уговорить Кестенюка дня на три оставить стадо и вернуться в Утламыш: «Давай забудем все ссоры меж нами и не станем их больше поминать. А впредь будем жить в мире и согласии», — увещевал Нямась пастуха.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл арканса, пурӑнса пӗтнӗ пулсан, ачасем вара пурте пӗрле пуҫтарӑнса ҫӑва хӳми урлӑ каҫса каяҫҫӗ те, унта пӗр-пӗр тахҫанхи палӑк патне вырнаҫса ларса, хӑйсен пуянлӑхне йӗркене кӗртме тытӑнаҫҫӗ.

Ничего, что в ней запутались какие-то волосы и что-то прилипло, что она вся сбита в один запутанный комок, — тем больше наслаждения будет, когда, собравши свою добычу, ватага перелезет через кладбищенскую стену и, усевшись где-нибудь на старом памятнике, станет приводить в порядок свое богатство.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Остап левадинче темиҫе минут каярах мӗн туйса ирттернине пула-и, — ҫав тахҫанхи тек пулас ҫуккине масар чулӗ пит уҫҫӑн калать, — тен тата, ватӑ ветеранӑн шухӑшӗсем ҫамрӑксеннипе пӗр пулнӑран-и… —

Может быть, под влиянием живого ощущения, пережитого за несколько минут в леваде Остапа, — могильная плита так ясно говорила о смерти прошлого, — а быть может, под влиянием импонирующей искренности старого ветерана…

II // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Макҫӑм ҫав кивӗ те мӑкланнӑ чул патӗнче тӑнӑ чух кашнин куҫӗ умнех тухса тӑнӑ хурлӑхлӑ драма ӑна хӑйне те ҫавӑрса илнипе пӑлханса кайнӑскер, лайӑх туять: ҫак тахҫанхи эпизод Петр урлӑ пуриншӗн те ҫывӑх паянхи куна та пырса тивет.

Теперь, сам затронутый отголосками этой трогательной драмы, так внезапно ожившей для всех над старым мшистым камнем, он чувствовал, кроме того, что этот эпизод из прошлого странным образом коснулся в лице Петра близкого им всем настоящего…

II // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Халӗ вӑл чунӗ ҫӗнелсе тасалнӑ пек пулса вӑранчӗ, вара Эвелина, унӑн тахҫанхи тусӗ, унӑн куҫӗ умне тӗпренех ҫӗнӗлле тухса тӑчӗ.

Теперь он проснулся с обновленною душой, и она, его давняя подруга, являлась ему в новом свете.

I // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Унӑн тахҫанхи суранӗнчен леш ҫӗҫҫе туртса кӑларма хатӗрленнӗ пекех туйӑнчӗ ӑна.

Ей показалось, что кто-то готовится вынуть нож из ее давнишней раны.

VI // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ку вӑл — «ашшӗсемпе ывӑлӗсен» тахҫанхи хирӗҫӗвӗсене аса илтерет; анчах кунта ҫав хирӗҫӳ чылай ҫемҫелсе палӑрнӑ.

Это было отражение известной розни «отцов и детей», только здесь это явление сказывалось в значительно смягченной форме.

II // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Тин ҫеҫ ҫуралма ӗлкӗрнӗ ӑс-тӑнсӑр пӗчӗк те виҫӗ чӗрӗ чуна, пӗр-пӗччен тӑрса юлнӑ, пакӑлтатма тата йӑл кулма ҫеҫ пултаракан виҫӗ тӑлӑха хирӗҫ — граждан вӑрҫи, хӗн-хур законӗ, пӗр-пӗрне чиксе пӑрахасси, тӑван тӑвана вӗлересси, тахҫанхи сословиллӗ хирӗҫӳ, пӗрне-пӗри тавӑрас йӑла кӗрешрӗҫ пулин те, ачасем ҫӗнтерсе ҫиеле тухрӗҫ.

На глазах у всех три жалких крохотных существа, трое глупеньких брошенных сироток, что-то лепечущих, чему-то улыбающихся, восторжествовали, хотя против них было все — гражданская война, возмездие, неумолимая логика кары, убийство, резня, братоубийство, ярость, злоба, все фурии ада.

II. Говэнӑн иккӗленуллӗ шухӑшӗсем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Матвеич вӑл — Николай Григорьевичӑн тахҫанхи юлташӗ.

Матвеич был старый товарищ Николая Григорьевича.

10 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ҫав этем ӳчӗ, Бордо хулинчи святой Михаил масарӗнчи пек, уйрӑм тӑпра ӑшӗнче выртнипе темиҫе ӗмӗр хушши пӗртте ҫӗрсе саланмасӑр упранса юлнӑ-ши, — эпӗ ҫакна ӑнлантарса пама пултараймастӑп; анчах ҫав этем вилли, унӑн хурӑн хуппи евӗрлӗ типсе кайнӑ тирӗ, куҫпа пӑхсан ав каланма пултарассӑн туйӑнакан алӑ-урисем, ҫаплипех юлнӑ шӑлӗсем, темӗн чухлӗ ҫӳҫӗсем калама ҫук вӑрӑм ӳссе кайнӑ чӗрнисем — ҫаксем пурте ҫав тахҫанхи ӗмӗрти вилнӗ ҫын хӑй пурӑннӑ чухнехи майпах пирӗн куҫ умӗнче выртать.

Неужели сохранился он в течение целых столетий благодаря особым свойствам почвы, как на кладбище Сен-Мишель в Бордо? Этого я не сумею сказать; но скелет, обтянутый пергаментной кожей, его еще эластичные члены, — на вид по крайней мере! — крепкие зубы, густые волосы, ужасающей длины ногти на руках и на ногах — все это представилось нашим взорам таким, каким тело было при жизни.

XXXVIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Амӑшӗ хӑйӗн тахҫанхи ӗмӗчӗ ҫитнипе хӗпӗртерӗ — акӑ ӗнтӗ, вӑл хӑех ҫынсене чӑнлӑх ҫинчен калать!

Ей приятно было осуществлять давнее желание свое — вот, она сама говорила людям о правде!

XVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Халь вӗсем ҫак хурлӑхлӑ кун пирки те тахҫанхи ӗҫ ҫинчен сӑмах пынӑ пек калаҫрӗҫ; малашлӑха шанчӑклӑн курса, ыран мӗнле меслетсемпе ӗҫлессине сӳтсе яврӗҫ.

И уже относились к драме этой как к чему-то далекому, уверенно заглядывая в будущее, обсуждая приемы работы на завтра.

XIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл ун пек комбайнпа пӗрре те ӗҫлемен, ҫавӑнпа хӑйӗн тахҫанхи тусӗ Настасья Огородникова ҫине ӑмсанса пӑхнӑ.

Он ни разу не работал на таком комбайне и завидовал своей давнишней товарке Настасье Огородниковой.

2. Хӑвӑртлӑх // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫӗрле, ҫывӑрас умӗн, вӑл Валентина сӑмахӗсем ҫинчен шухӑшларӗ, тахҫанхи, вӑрҫӑчченхи ҫулсенче хӑй мӗнле пулнине аса илчӗ.

Ночью перед сном он думал о словах Валентины и припоминал, каким он был в давние довоенные годы.

7. Пинтен те хаклӑрах // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Сергей ӑна, Саньӑна, хӑйӗн тахҫанхи юлташне, Хусан ҫинчен нимӗн те каласа паман, анчах ссыльнӑйсем патӗнче тытса чармалла мар калаҫнӑ.

Ему, Сане, своему старому товарищу, Сергей не рассказал о Казани ровно ничего, а у ссыльных разговорился так, что и удержу не было.

Вӑтӑр иккӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Тахҫанхи тусанпа эрешмен картисем ку пӳлӗмре чылайранпах никам та пурӑнманни ҫинчен пӗлтерсе тӑраҫҫӗ.

Давняя пыль и паутина говорили о том, что комната давно нежилая.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней