Корпус чувашского языка

Ҫӳҫӗ хушшине кӗрсе тулнӑ хӑйӑр пӗрчисем кӗмӗл пек йӑлтӑртатаҫҫӗ, питҫӑмартисем ҫумне шапа лӑймакин симӗс ҫипписем ҫыпҫӑна-ҫыпҫӑна ларнӑ.

В волосах ее серебром искрился речной песок, на щеках зеленели влажние нити прилипшей тины-шелковицы.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӗ ак — куҫра шӑрҫаланнӑ куҫҫуль пӗрчисем, чӗре хӑвӑрт тӑпӑртатса тапни тата пырта темле шӑнкӑрав сасӑсӑр чӗтренсе-чӳхенсе тӑнӑ пек туйӑнни.

А тут — эти слезы, глухие и частые удары сердца и такое ощущение, будто в горле беззвучно бьется колокольчик…

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хуллен йынӑшса, лаша ашӗ ҫине выртрӗ, пуҫне ҫӗклеме тӑчӗ, анчах юлашки вӑйӗ пӗтсе ҫитрӗ пулас та, хушӑран ҫеҫ чӗтренкелесе илчӗ, куҫӗсене сӳнӗк тӗс ҫапрӗ, мӑйӗ ҫине пӑчӑр-пӑчӑр тар пӗрчисем тапса тухрӗҫ.

На бок лег он с глухим стоном, попытался поднять голову, но, видно, покидали его последние силы; дрожь становилась все реже, мертвели глаза, на шее выступила испарина.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Каштанка, куҫ хӑрпахӗсем ҫине ӳкнӗ юр пӗрчисем витӗр пӑхса, хӑйӗн умӗнче пӗр ҫӳллех мар, мӑнтӑртарах, тулли пит-куҫлӑ, сухалне хырнӑ, ҫӳллӗ шӗлепке тӑхӑннӑ ҫынна курчӗ.

Каштанка поглядела на незнакомца сквозь снежинки, нависшие на ресницы, и увидела перед собой коротенького и толстенького человечка с бритым пухлым лицом, в цилиндре и в шубе нараспашку.

II. Палламан ҫын // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Ҫил-тӑман чарӑнма пуҫланӑ, сывлӑшра сайра юр пӗрчисем кӑна вӗлтӗртеткелеҫҫӗ, тӳпе уҫӑлса пырать, таҫта, кӑпӑш пӗлӗтсем хыҫӗнче, уйӑх пурри сисӗнет.

Метель стихла, в воздухе плавали редкие снежинки, небо бледнело, становилось выше, где-то за пухлыми облаками смутно угадывалась луна.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗриленсе кайнӑ Константин чӳречисем ҫап-ҫутӑ пӳрт умне ҫитсен чарӑнчӗ те ҫутӑра вӗҫкелекен кӑпӑшка юр пӗрчисем ҫине пӑхса тӑчӗ.

Разгорячась, Константин остановился наискосок от избы с ярко освещеными окнами и невольно загляделся на роившиеся в свете косматые пушинки.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун хаҫат татӑкӗ тытнӑ пӳрнисем кӑшт чӗтрерӗҫ, махорккӑ пӗрчисем атӑ сӑмси ҫине тӑкӑнчӗҫ, анчах вӑл хӑй хумханнине палӑртмарӗ.

Пальцы его с газетным клочком чуть дрожали, крупинки махорки сыпались на носок сапога, но он не подал и виду, что волнуется.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иннокентин ҫӑра куҫ харшисем ҫине юр пӗрчисем ларнӑ, кӗрен те яка ӳтлӗ пит-куҫӗ Ксение ютрах пек, сивӗ те ырӑ кӑмӑллӑ мар пек туйӑнчӗ.

Его красивое лицо с туго натянутой на скулах румяной кожей, с застрявшими в густых бровях снежинками показалось ой отчужденно-суровым и недобрым.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени пӗрре Иннокентийӗн яка хырнӑ, ҫилпе хӗрелсе кайнӑ ҫиллес пичӗ ҫине, тепре ун типӗ юр пӗрчисем ҫыпҫӑнмасӑр, шуса анакан тӗттӗм хӑмӑр сӑран пальти ҫинӗ пӑхрӗ, Иннокентий нимӗн те ыйтса пӗлменнинчен тӗлӗнчӗ.

Ксения смотрела то на рассерженное лицо Иннокентия, гладко выбритое, красное от ветра, то на его блестящее темно-коричневое кожаное пальто, по которому скользили, не прилипая, сухие снежинки, и недоумевала, почему Иннокентий ничего не спросит о ней самой.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Крыльца ҫинче ӑна юр кӗрпи пырса ҫапрӗ, куҫ хӑрпӑкӗсем ҫине юр пӗрчисем ларса тулчӗҫ.

На крыльце ее обдало снежной пылью, запорошило глаза.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Алексей Макарович сухалӗ ӳссе кайнӑ янахне хыпашласа пӑхрӗ те (сухалӗнче кӑвакарнӑ ҫӳҫ пӗрчисем хӗрлисене йӑлтах хупласа илнӗ темелле), сӗтел лампи умӗнче выртакан пӗчӗк ҫаврака тӗкӗр ҫинчен стена ҫине ӳкекен ҫутӑ унӑн куҫӗсене тытса чарнӑ пек, стена ҫине тинкерчӗ.

Алексей Макарович потер заросший, небритый подбородок, где седина уже почти победила рыжину, и засмотрелся на стенку, как будто зайчик от лежавшего перед настольной лампой круглого зеркальца удержал его взгляд.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аҫа ҫурин пит-куҫӗ юнпа тулнӑ, ҫамкипе пит ҫӑмартийӗсем ҫинчен хура тар пӗрчисем юха-юха анса кӗпи ҫине тумланӑ.

Лицо отчима наливалось кровью, мутные капли пота катились со лба и щек, пятнали рубаху.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кантӑк ҫине кӑвак ӗнтрӗкре кӑшт ҫеҫ курӑнакан ҫумӑр пӗрчисем ӳксе тулнӑ.

Стекла были усыпаны матовыми бисеринками дождя, почти невидимого в синих сумерках.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫумӑр пӗрчисем ӳкнипе витрери шыв чӗтренсе катрашкаланчӗ.

Вода и них рябилась от сыпавшихся дождинок.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл сивӗ курӑк ҫинче нумайччен ҫапла ӳпне выртнӑ, унтан пуҫне ҫӗклесе пӑхнӑ — ӑмӑр тӳпере куҫа аран курӑнакан юр пӗрчисем пӗчӗк лӗпӗшсем пек вӗлтӗртетнӗ.

Она долго лежала так, ничком, на холодной траве, а когда подняла голову, над нею тихо, как мотыльки, мельтешили в сером небе еле приметные хлопья снега.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Янаххи ҫинче сайра кӑвак сухалӗ каҫӑрӑлса тӑнӑ, хыттӑн чӑмӑртанӑ ҫӳхе тутисем кӑвакарнӑ; ҫӗтӗк фуфайки ҫине улӑм пӗрчисем ҫыпӑҫнӑ, ҫӗлӗкӗн пӗр хӑлхи салтӑнса кайнӑ.

На подбородке торчали редкие сивые волосинки, тонкие губы посипели, твердо сжались, па потрепанный ватник налипла сенная труха, одно ухо малахая болталось.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл мӑкӑллӗ пуҫне кӑшӑл пек тытса тӑракан симӗсрех картусне хыврӗ те картус хӗрри ҫӗвӗ пек хӗретсе хӑварнӑ ҫамкипе картланса тӑракан кӗрен тӗслӗ мӑнтӑр ӗнсине шултра чечеклӗ сӑмса тутрипе шӑлма пуҫларӗ; унӑн мунча кӗрсе тухнӑ пек хӗрелнӗ кӳпшек пит ҫӑмартийӗсем тӑрӑх тар пӗрчисем юхса анчӗҫ, тӑваткалрах янаххи ҫинче йод сӗрнӗ хӑмӑр пӑнчӑ курӑнчӗ: васкаса хырӑннӑ чух кастарнӑ пулмалла.

Он сиял защитного цвета картуз, обручем стягивавший его шишкастую голову, и стал торопливо обтирать большим цветастым платком лоб, через который, как рубец, тянулась красноватая отметииа от картуза, и толстый загривок с розовой складкой; по рыхлым, распаренным, как после бани, щекам его катились капельки пота, на угловатой скуле темнело пятно йода — след свежего пореза: видно, второпях брился.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ашшӗ ҫаплах крыльца ҫинче ларать, ял ҫине тул ҫути киле пуҫланӑ: сывлӑшра малтанхи кӑпӑшка юр пӗрчисем вӗлтӗртетеҫҫӗ, вӗсем хура ҫӗр ҫине вӗҫсе ҫитичченех сӳннӗ пек туйӑнаҫҫӗ.

Отец по-прежнему сидел на крылечке, над деревней словно начинало светать — в воздухе порхали первые лохматые снежинки и, казалось, меркли, долетев до черной земли.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫеҫенхирӗн шупка симӗс ҫивиттийӗ ҫинче, пӗвесем ҫывӑхӗнче, канма ларнӑ акӑшсем сапса янӑ ахах пӗрчисем пек йӑлтӑртатрӗҫ.

На бледно-зеленом покрове степи возле прудов рассыпанным жемчугом искрились присевшие на попас лебеди.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫӗ ҫывӑхӗнчерех сарӑ мамӑк пӗрчисем пайӑркаланаҫҫӗ.

Возле глаз золотился пушок.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.