Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хуран сăмах пирĕн базăра пур.
хуран (тĕпĕ: хуран) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вут хурса хуран ҫакрӗҫ, пӑтӑ тата ҫӑмарта пӗҫерчӗҫ.

Развели на берегу костры, стали варить кашу и яйца.

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Целофан пакетне сахӑр песукӗ е кӗрпе тултаран та тараса ҫине хуран, ытлашши-тӗк — чакаран, ҫитмест-тӗк — хушан.

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫак ҫулӑм ялпа юнашар вӑрман тӑррине ҫутатать те, вара лӑпкӑ ҫырман хуран курӑнса выртакан шывӗ ҫине мӗлкесем ӳкеҫҫӗ.

Оно освещало вершины соседнего леса и тревожно отсвечивало в черной воде спокойной реки.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Хуран тулли ҫӑмарта пулчӗ.

Получился полный котелок яиц.

Ҫӑмарта ӑшалани // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 25,27,29 с.

— Тӑвансем, — тенӗ малалла Кирджали, — вилнӗ Михайлакипе пӗрле эпӗ вӑрӑ-хурахла ӗҫсем туса ҫӳренӗ чухне, виҫӗ ҫул ӗлӗкрех, Яссӑ ҫывӑхӗнче, хирте, эпир пӗр хуран гальбина (укҫа) пытартӑмӑр.

— Братья, — продолжал Кирджали, — три года тому назад, как я разбойничал с покойным Михайлаки, мы зарыли в степи недалече от Ясс котел с гальбинами.

Кирджали // Василий Хударсем. Александр Пушкин. Кирджали; вырӑсларан В. Хударсем куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 17 с.

«Ултӑ пуҫ ҫинче ҫиччӗмӗш ытлашши мар, хуран пысӑк пирӗн, юл хамӑр патӑмӑрта», — терӗ ӑна асанне.

Где шестеро — там и седьмой не лишний. Котёл у нас большой, оставайся с нами», — сказала ему бабушка.

Партизан йысна // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 57–62 с.

Юханшыв хӗррипе, тӗтре витӗр тараватсӑр хуран курӑнса, талккӑшпех садсем тӑсӑлаҫҫӗ.

Сплошные сады тянулись над речкой, неприветно чернея в тумане.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анкарти патӗнче, кивӗ ҫатанӑн хӑрах юпи тӑрринче пушӑ куҫ шӑтӑкӗсемпе хуран курӑнса, ҫил-ҫумӑр айӗнче шурӑхнӑ лаша пуҫ купташки кӑнтарӑнса тӑрать.

Возле гумна, на одном из кольев старого плетня висел лошадиный череп, выбеленный дождями, черневший провалами порожних глазниц.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн тараватсӑр ҫути, ҫил шыва вӗтӗ хумлӑн кӑтрашкалантаракан вырӑнсенче йӑрӑм-йӑрӑм хуран йӑлтӑртатса, Дон тӑрӑх сивӗ шурӑ ҫулӑм пек сапаланса юхать.

Свет его белым холодным пламенем растекался по Дону, играя отблесками и черными переливами там, где ветер зыбил воду легкой рябью.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мансах кайнӑ-иҫ хуран куклипе икерчӗ ҫинчен.

Про вареники и про блинцы-то я и забыла!

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья пӗлет — Григорий ӑшаланӑ хуран кукли питӗ юратать, ҫавӑнпа та, савнӑ тусӗ кӑнтӑрлахи апата хӑй патне килессе шанса, уяв апачӗ хатӗрлерӗ.

Аксинья знала — Григорий любит зажаренные вареники, и готовила праздничный обед в надежде, что возлюбленный будет обедать у нее.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, иртерех апат хатӗрлесе пушанас тесе, кӑвак ҫутӑчченех ҫывӑрса тӑчӗ, чӑх какайӗпе салма, унтан икерчӗ пӗҫерчӗ, хуран кукли ҫине ытлашшипех ҫутӗп ярса, ӑшаланса ҫитме кӑмакана лартрӗ.

Она встала еще до рассвета, чтобы пораньше освободиться от стряпни, — наварила лапши с курицей, напекла блинов, вареники обильно залила каймаком, поставила зажаривать.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Площадьре купцасен пӗлтӗр Кошевой вут тӗртсе ҫунтарнӑ ҫурчӗсемпе лавккисем кӑмрӑклӑ ишӗлчӗкӗсем хуран курӑнса выртаҫҫӗ, ҫурри йӑтӑнса аннӑ чиркӳ хӳмине темиҫе ҫӗртен янках сӳтсе тӑкнӑ.

На площади чернели обуглившиеся развалины купеческих домов и лавок, сожженных Кошевым в прошлом году, полуразрушенная церковная ограда зияла проломами.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗн паттӑра хуран вара хӑвна?

— Всё героя из себя корчишь, да?

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Ларса пыма вӑл, паллах, утнинчен аванрах, анчах совеҫе ӑҫта хуран?

Оно конечно, ехать лучше, чем идти, но куда же совесть денешь?

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Укҫуна ӑҫта хуран, тетӗп-ҫке?

— Деньги, спрашиваю, куда денешь?

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр сехетрен вӑл йӑпшӑнкаласа утса садран тухрӗ, хӗссе ыратакан чӗрепеле тахҫан хӑйӗн ҫамрӑклӑхӗ чечекленсе иртнӗ вырӑна, — унта халь пушӑ картиш кӑмрӑклӑ сарай юписемпе, кӑмакасен тата пӳрт никӗсӗн ҫунӑк ишӗлчӗкӗсемпе хурлӑхлӑн, та хуран курӑнса ларать, — юлашки хут ҫаврӑнса пӑхрӗ те тӑкӑрлӑк тӑрӑх майпен утса кайрӗ.

Через час она крадучись вышла из сада, в последний раз со стиснутым болью сердцем оглянулась на место, где некогда отцвела ее юность, пустынный двор угрюмо чернел обуглившимися сохами сараев, обгорелыми развалинами печей и фундамента, — и тихо пошла по проулку.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таҫта, ял хыҫӗнче, лаша тулхӑрса ячӗ — ӑшӑ витене ҫитсе апат ҫиме те канма васкать пулас, ҫырмара ача-пӑча ҫуйӑхать — вӗсем пӗр чарӑнмасӑр ахӑлтатса кулаҫҫӗ, чӑнкӑ сӑрт ҫинчен вӗҫсе ана-ана умлӑн-хыҫлӑн юр ӑшне пашлатса ӳкеҫҫӗ пулмалла; ҫырма хӗрринче темӗнле хӗрарӑмӑн кӗлетки хуран курӑнать, вӑл сассине хӑпартса тата хытарса ывӑлне киле чӗнет:

Заржала где-то за деревней лошадь — видно, торопилась к скорому отдыху в теплой конюшне и корму; визжали и разноголосо гомонили ребятишки в овраге — по неутихающим взрывам смеха можно было догадаться, что, летая с крутой горки, они то и дело опрокидываются в снег; а на краю оврага темнела фигура какой-то женщины; строжась и повышая голос, она звала домой сына:

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе хӗп-хӗрлӗ шултра кӑварсене тушилкӑ тулли тултарчӗ, ытти вӗтӗреххисене хуран айне туртса кӗл сапрӗ, кӑмакаран хӗрнӗ кирпӗч ӑшши ӑна питӗнчен ҫапрӗ — ҫуллахи шӑрӑх кун пӑчӑ ҫил вӗрсе илнӗ пек туйӑнчӗ.

Она набрала полную тушилку крупных красных углей, остальные, помельче, загребла в загнетку, присыпала их золой, и из глубины печи в лицо ей повеяло душным суховеем, как в знойный августовский день.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Таҫта, ҫул айккинче, ялсем хуран курӑнса, аран ҫеҫ палӑрса ларнӑ — унта кунӗпе ӗҫлесе ывӑннӑ ҫынсем ҫывӑрнӑ, анчах акӑ сӗмлӗхре пӗр ҫутӑ, тепӗр ҫутӑ, виҫҫӗмӗш ҫутӑ чӗлтӗртетме тытӑннӑ — те итем ҫинче ӗҫленӗ, те тимӗрҫӗ лаҫҫинче мӗн те пулин туптаса пӗтерме васканӑ; шӳсе кайнӑ сухаланӑ ҫӗр ҫийӗн темӗнле ҫутӑ шуса кайнӑ, тӳрех вӑл мӗн иккенне пӗлме те пулман, унтан шӑплӑхра трактор пӗр тикӗс кӗрлени илтӗннӗ — кӗрхи ҫӗртме туса пӗтерме васканӑ пулмалла.

Где-то в стороне, едва угадываемые, чернели деревушки — там спали наработавшиеся за день люди, по вот среди темени начинал мерцать один огонек, другой, третий — то ли там шла работа на току, то ли спешили что-то доковать в кузнице; проплыл над взбухшей пашней светлячок, сразу и не угадать было, что это, пока ухо не уловило в тиши ровный гул трактора — наверное, допахивали пары.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней