Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хыттӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хыттӑн (тĕпĕ: хыттӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сӗтел хушшинче ларакансенчен пӗри хыттӑн лах-лах-лах! кулса ячӗ.

Кто-то из сидевших за столом громко засмеялся.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӑван хуторӗнчен вӑл, хӑй шучӗпе, тепӗр виҫӗ кунтан пӑрахса каймаллаччӗ, анчах ӗҫ урӑхларах килсе тухрӗ: кӗҫнерникун ҫӗрле, — Григорий ҫывӑрма ҫеҫ хатӗрленнӗччӗ ӗнтӗ, — такам алӑка хыттӑн танлаттарса шаккани илтӗнсе кайрӗ.

Через три дня он должен был покинуть родной хутор, но вышло иначе: в четверг ночью, — Григорий уже собрался ложиться спать, — в дверь кто-то резко постучал.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ҫук, ӳсӗр мар! — хыттӑн кӑшкӑрчӗ эрех сыпса лартнӑ батареец.

— Нет, я не пьяный! — громко выкрикнул подгулявший батареец.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья сӑн-пичӗ йӑмӑх хӗрлӗн ҫуталса йӑлкӑшрӗ, чӗри хӑвӑрт та хыттӑн кӑртлатса тапрӗ.

На щеках Аксиньи горел густой румянец, часто и гулко стучало сердце.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Коридорта, пӗр ҫирӗм хӗрлӗармеец пулӗ, пӗрмечеллӗ кӗске кӗрӗк тӑхӑннӑ ҫӳллех мар арҫынна хупӑрласа илнӗ те, пӗрне-пери пӳлсех темскер калаҫаҫҫӗ, хыттӑн ахӑлтатса кулаҫҫӗ.

В коридоре десятка два красноармейцев, окружив небольшого человека, одетого в сборчатый романовский полушубок, что-то наперебой говорили и раскатисто смеялись.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӗре ҫаплах-ха ҫине-ҫинех хыттӑн кӑртлатса тапрӗ.

Все еще гулко и часто сдваивало сердце.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Председательпе хыттӑн, анчах пӗр тарӑхмасӑр ятлаҫкаласа, хӗрарӑм пӑралук тӗркисене урапа ҫине йӑтрӗ, ҫав хушӑрах хутран-ситрен Григорий ҫине куҫ хӳрипе хӑвӑрт йӗрлесе пӑхса илчӗ.

Она таскала на арбу мотки провода, громко, но беззлобно переругивалась с председателем и изредка метала на Григория косые изучающие взгляды.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мишки, ҫамрӑк арӑмне ҫаннинчен кӑрт! туртса: «Кайрӑмӑр!» — терӗ те сиввӗнрех, салтак аттисемпе хыттӑн таплаттарса, алӑк еннелле утса кайрӗ.

А Мишка дернул свою молодую жену за рукав, строго сказал: «Пойдем!» — и, громко топая армейскими сапогами, пошел к выходу.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мишка пӗтӗм кӗлеткипе хыттӑн сиксе чӗтреме тапратрӗ.

Крупная дрожь сотрясала Мишкино тело.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пилӗк ача хальхи пек ҫапла хыттӑн «Урра»! кӑшкӑрӗҫ тесе эпӗ нихҫан та шутламан.

Никогда я не думал, чтобы пятеро мальчишек могли так громко кричать «ура»!

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫыран хӗрринчи йытӑ сиккелесе илчӗ те хыттӑн вӗрсе таҫталла чупса кайрӗ.

Пес на берегу попрыгал боком не громким лаем куда-то умчался.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Шӑпах ҫак самантра, пур енчен те шавласа кӗмсӗртетнӗ вӑхӑтра пурсӑмӑр та хыттӑн каланӑ хулӑн сасса илтетпӗр:

И вот тут-то сквозь шум, грохот и плеск все услышали громкий бас:

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Вӑл ыйхӑланӑччӗ те пулас, унтан сасартӑк хыттӑн: «Мурӗ пӗлет-и темӗнне!» тесе каласа хучӗ.

Он начал было похрапывать и вдруг громко сказал: «Удивительно! Чорт знает что такое!»

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫинчен тата Оська та темшӗн мана хулран тытса хыттӑн хӗсрӗ.

А тут еще Оська почему-то вцепился мне в руку выше локтя и крепко сжал ее.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Сӑртран аннӑ чухне те вӑл пирӗн енне ҫаврӑнчӗ те: — Тен сирӗн вожатӑйӑрах пулатӑп пулӗ-ха эпӗ, — тесе хыттӑн пӗлтерчӗ.

Спускаясь с холма, она обернулась и крикнула: — Может быть, меня к вам вожатой назначат!

VIII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Площадка ҫине васкавлӑн хӑпарчӗ, чарӑнса тӑчӗ, сылтӑма, сулахая пӑхрӗ, унтан вара хыттӑн: — Сывлӑх сунатӑп, ачасем! — терӗ вӑл пӗр кулмасӑр.

Быстро поднявшись на площадку, она остановилась, посмотрела направо, налево и сказала громко и деловито: — Здравствуйте, ребята!

VIII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Чӑхсем кӑтиклетеҫҫӗ, йытӑ хыттӑн вӗрет, пӗтӗм картиш ҫунат ҫапӑннӑ сасӑпа тулса ларчӗ.

Куриное кудахтанье, звонкий собачий лай, хлопанье крыльев заполнили весь двор.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Шкул юсатпӑр! — терӗм эпӗ хыттӑн, анне ҫине витӗр пӑхса.

— Школу восстанавливаем! — сказал я громко, в упор глядя на маму.

V сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Оська тем калама пуҫланӑччӗ ҫеҫ, сасартӑк урамӑн леш енче хыттӑн кӑшкӑрашнӑ сасӑсем илтӗнчӗҫ.

Оська начал было что-то говорить, но в этот момент на противоположной стороне улицы послышались громкие крики.

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Никифор Арсентьевич хӗпӗртесех кайнӑ, вӑл платник аллине хыттӑн чӑмӑртанӑ.

Помоги переводом

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней