Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

алӑсем (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл хӑйӗн пӳлӗмӗнче сакӑршар сехет нимӗн ҫимесӗр лара пуҫларӗ, мӗншӗн тесен ирхи апатпа кӑнтӑрлахи апата виҫҫӗмӗш этажран анса ҫӳреме унӑн вӑйӗ ҫитмест: час-часах е алӑсем е урасем нимӗн пӗлми пулса каяҫҫӗ.

Он просиживал в своем отделе без перерыва восемь часов не евши, так как спускаться на завтрак и обед с третьего этажа в соседнюю столовую оказалось не под силу: часто немела то рука, то нога.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Санпа Лёльӑнни пек алӑсем валли ӗҫ тупӑнатех!

Для таких рук, как у тебя и у Лели, работа бы нашлась!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хушамачӗсене каласанах, хӗрлӗ е шурӑ мандат тытнӑ алӑсем ҫӗкленеҫҫӗ.

В ответ ему поднимались руки с красными или белыми мандатами.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Захар асаилӳсем килсе капланнипе кӑшт салхуланчӗ, анчах пӗр кӳрентерекен ыйту памасӑрах алӑсем харӑс ҫӗкленсе партие йышӑнсан, унӑн куҫӗсем ҫутӑлса кайрӗҫ, кӑвакарнӑ пуҫӗ текех усӑнмарӗ.

Захар, обеспокоенный воспоминаниями, сумрачно нахмурился, но, когда его, не задев ни одним резким вопросом, взметом рук принимали в партию, глаза его прояснились, и седеющая голова больше не опускалась.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Кайӑк кӗтӗвӗ вӗҫсе хӑпарнӑ пек алӑсем шапӑлтатса илчӗҫ, салху сӑн-питсем ҫуталса кайрӗҫ, сӑмах вылятма юратман ҫын юлашкинчен юлташла шӳт туса илни нумайччен тимлӗн итлесе ларнӑ ҫынсене ахӑрттарса ячӗ.

Словно стая птиц взлетела, заплескались руки, заулыбались суровые лица, и дружески-шутливая последняя фраза серьезного человека разрядила длительное внимание взрывов смеха.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пулемётсене алӑсем ҫинче йӑтса тухнӑ, тултан пӑхсан — шкул корпусӗсенчен ниҫта пӗр ҫутӑ та курӑнмасть.

На руках выносились пулеметы, и снаружи ни одного огонька во всех корпусах.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫавӑнпа уншӑн ҫемҫе алӑсем питӗ те сисӗнчӗклӗ.

И тем сильнее чувствовалась ласка.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Анчах ҫирӗп алӑсем вӗҫермеҫҫӗ.

Но крепкие руки не отпускали.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Павел хӑйне, ҫирӗп алӑсем ыталаса илсе, хӗр хӑй патне туртнине асӑрхама та ӗлкӗреймерӗ.

Не понял Павел, когда крепко обняли руки и притянула к себе девушка.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ун пеккисене курсан, манӑн алӑсем кӗҫӗтеҫҫӗ: ялан ҫын ури ҫине пусма пӑхать, мӗншӗн тесен пуян, ӑна тем тусан та юрать; а эпӗ унӑн пуянлӑхӗ ҫине лачлаттарсах суратӑп, пырса тӗкӗнтӗр ҫеҫ, ҫийӗнчех хӑйне кирлине пӗтӗмӗшпех туянӗ.

У меня на таких руки чешутся: норовит на пальцы наступить, потому что богатый и ему все можно, а мне на его богатство плевать; ежели затронет как-нибудь, то сразу и получит все сполна.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ылтӑн алӑсем пирӗн, ылтӑн пуҫсем…

И руки, и головы у нас золотые…

Ҫиччӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

«Куҫ хӑрать те алӑсем тӑваҫҫӗ», — тенӗ пирӗн мӑн асаттесемех.

Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Сиксе тӑчӗ Турӑш умне: «Ах, Ҫӳлти Аттемӗр, каҫар аташса кайнӑ чуруна. Маюк ҫырнӑ пекех алӑсем ҫавӑрса илейменнине хам ытама кӗртме тепеҫлентӗм. Кама валли, хам та пӗлместӗп, тархасшӑн каҫар», — пуҫласа пурнӑҫӗнче хӑй ҫине хӗрес хучӗ Яхруҫ.

Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

ӗнесем суса кушӑрханӑ алӑсем те ҫемҫелсе якалчӗҫ.

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Ҫук ӗнтӗ, тепӗр черкке ӗҫсен алӑсем ҫыхланма пуҫлӗҫ те ларна чалӑш-чӗлӗш туса хурӑп.

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Женька, алӑсем краҫҫынлӑ манӑн.

Женька, у меня руки в керосине!

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

— Эпир ӑна аран-аран тытрӑмӑр та, манӑн алӑсем чӗтреҫҫӗ.

 — Мы насилу ее поймали, и у меня дрожат руки.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Сасартӑк ӑна ҫав таса чыслӑ алӑсем хӑҫан та пулин хӑйӗн мӑйӗ тавра ҫавӑрса илессӗн, ҫав мӑнкӑмӑллӑ тутасем вӑл чуптунине хирӗҫ тавӑрассӑн, ҫав ӑслӑ куҫсем ачашлӑхпа — ҫапла, ачашлӑхпа — унӑн куҫӗсем ҫинче чарӑнса тӑрассӑн, унӑн пуҫӗ ҫавӑрӑнса каяссӑн, хӑйӗн ӑшӗнче каллех ҫилӗ хыпса тухиччен самантлӑха манӑҫа путассӑн туйӑннӑ.

Вдруг ему представится, что эти целомудренные руки когда-нибудь обовьются вокруг его шеи, что эти гордые губы ответят на его поцелуй, что эти умные глаза с нежностию — да, с нежностию остановятся на его глазах, и голова его закружится, и он забудется на миг, пока опять не вспыхнет в нем негодование.

XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ҫуралнӑ кил-ҫуртра, пӗлсе тӑракан вырӑн ҫинче, юратакан алӑсем ҫӗленӗ, тен, ачашлакан ырӑ няньӑн ывӑна пӗлми аллисем тӑрӑшнипе тунӑ утиялӗ айӗнче тутлӑн ҫывӑрас кӑмӑл ҫавӑрса илчӗ ӑна.

Сладко засыпать в родимом доме, на знакомой постели, под одеялом, над которым трудились любимые руки, быть может руки нянюшки, те ласковые, добрые и неутомимые руки.

IV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Икӗ сарӑ пуҫ, пӗр-пӗрин ҫумне таянса, ман ҫине хӑйсен ҫутӑ куҫӗсемпе чӗррӗн пӑхаҫҫӗ; хӗрлӗ пичӗсенче сӑпайлӑ кулӑ палӑрать, ҫамрӑк кӑмӑллӑ сассисем ылмашӑнса илтӗнеҫҫӗ; кӑшт леререх, хӑтлӑ пӳлӗм варринче, урӑх, ҫавнашкалах ҫамрӑк алӑсем, пӳрнисене вӗтӗртеттерсе, кивӗ пианино клавишӗсем тӑрӑх чупаҫҫӗ — анчах Ланнер вальсӗ те ватӑ сӑмавар мӑкӑртатнине хупласа хураймасть…

Две русые головки, прислонясь друг к дружке, бойко смотрят на меня своими светлыми глазками, алые щеки трепещут сдержанным смехом, руки ласково сплелись, вперебивку звучат молодые, добрые голоса; а немного подальше, в глубине уютной комнаты, другие, тоже молодые руки бегают, путаясь пальцами, по клавишам старенького пианино - и ланнеровский вальс не может заглушить воркотню патриархального самовара…

«Мӗнле хитре, мӗнле чеченччӗ роза!..» // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 173–174 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней