Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Уйӑх сăмах пирĕн базăра пур.
Уйӑх (тĕпĕ: уйӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Калӑпӑр, «Красный кавалерист» колхозра пӗр уйӑх хушши механически тимӗрҫӗ лаҫҫисем, электродойкӑсем, пилорамӑсем ӗҫленӗ, тейӗпӗр.

Допустим, что в течение месяца в колхозе «Красный кавалерист» работали механические кузницы, электродойки, пилорама…

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫапла вара пӗр-ик уйӑх урама тухма вӑтанса пурӑнтӑм та… вулама вӗрентӗм.

После этого я два месяца стеснялся выходить на улицу и... научился читать.

Геннадий Волков: «Пурне те ашшӗ-амӑшӗн чӗлхине упрама пиллетӗп» // Тантӑш. http://yaltch.cap.ru/news/2010/02/02/gen ... -am258sh27

Уйӑх ҫути унӑн кӑкӑрӗ ҫине ӳкет.

Свет луны падал ему на грудь.

XXVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Амӑшне вӑратассинчен шикленсе, вӑл ҫутӑ ҫутмарӗ, — юрать-ха чӳречесенчен уйӑх ҫути кӗрсе, пӗтӗм пӳлӗме ҫутатать.

Боясь разбудить мать, она не зажгла лампу; в окна светила луна и в комнате было светло.

XXVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Вӗри мар, намӑс, — терӗ те Татьяна, хӑйӗн ҫилленчӗклӗ пулсан та, яланхи пекех хитре питне уйӑх ҫутипе ҫутатмалла туса, Хворостянкин еннелле ҫаврӑнчӗ.

— Не жарко, а стыдно, — сказала Татьяна и повернулась к Хворостянкину так, что ее хоть и злое, но по-прежнему красивое лицо было залито лунным светом.

XXVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сасартӑк таҫтан нӑрӑ килсе тухрӗ; вӑл Евсей хӑлхи патӗнчен сӑрлатса иртсе Федор Лукичӑн асаплӑн пӗркеленнӗ тата сивӗнме ӗлкӗрнӗ пичӗ ҫине хыттӑн мар ӳкрӗ; вӑл, ҫӑмламас урисемпе аран-аран пусса тата уйӑх ҫутинче симӗссӗн курӑнакан ҫунаттисене хуҫлаткаласа, уҫӑ куҫӗ урлӑ темрен хӑранӑ пек васкавлӑн шуса каҫрӗ, ҫамки ҫинче ҫаврӑнкаласа илчӗ те нӑрлатса вӗҫсе кайрӗ.

Вдруг откуда-то взялся жук-носорог; он прожужжал над ухом Евсея и в ту же секунду глухо шлепнулся о болезненно сморщенное и уже окоченевшее лицо Федора Лукича; перебирая косматыми ножками и расправляя зеленоватые на лунном свете крылышки, он торопливо, точно чего-то боясь, переполз через открытый глаз и, покружившись на лбу, с гудением улетел.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Уйӑх ҫутинче татах шурӑрах курӑнакан пуҫӗ каҫӑрӑлнӑ, курӑк ӑшне путнӑ; ҫӑварне хупланӑ тачка тутисем ҫинче хура йӗр курӑнать — сивӗнсе ҫитеймен юн сӑрхӑнса тӑрать; курӑк хушшинче икӗ кӑвак чечек — пӗри хӑлха патӗнче, тепри янахран аяларах — унӑн кантӑк пек сивӗ куҫӗсем ҫине хӑравҫӑлла пӑхса лараҫҫӗ.

Голова его, при свете луны ставшая совсем белой, была сильно запрокинута назад и утопала в траве; рот был сжат, и сквозь пухлые губы просочилась черная струйка — еще не остывшая кровь; из травы подымались два нежных синеньких цветочка, один — возле уха, другой — ниже подбородка, и испуганно смотрели в его стеклянные и уже холодные глаза.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Уйӑх ҫутинче курӑк ҫисе ҫӳрекен лашаран инҫе мар Федор Лукич аллисене паттӑрла саркаласа ҫурӑмӗ ҫинче выртать.

Невдалеке от коня, озаренный лунным светом, Федор Лукич лежал на спине, широко, по-богатырски раскинув руки.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл ура сине ҫӗкленнӗ тӗле йӗри-таврара шӑплӑх тӑрать, вӑрман ҫийӗн уйӑх шӑвать…

Когда он поднялся, вокруг было тихо и над лесочком гуляла луна…

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Уйӑх тухрӗ, — сивӗ те хӗрлӗ ҫӑмха пек сӑрт ҫине хӑпарса, ҫумӑрпа ҫӑвӑнса тасалнӑ ҫӗр ҫине тикӗс мар та вӑйсӑр ҫутӑ сапаларӗ.

Всходила луна, — холодный красный шар выкатился на холм, заливая неровным, слабым светом умытую, пахнущую свежестью землю.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ирина куҫӗсенче йӑлтӑркка ҫутӑсем палӑрнипе Сергей птичник патӗнчи сӑрта, ҫумӑр хыҫҫӑнхи асран тухман уйӑх ҫутиллӗ каҫ Ирина ун ҫине хальхи пекех пӑхнине аса илчӗ.

В глазах Ирины появились такие блестки, что Сергей невольно вспомнил и курган вблизи птичника и ее вот такой же взгляд в ту памятную лунную ночь после дождя.

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл куҫне хупмасӑр выртать, ҫывӑхра ҫав-ҫавах хӑй пӗлекен юрӑ ҫӳлелле ҫӗклене-ҫӗклене янӑрать, ҫеҫенхир ҫинче ҫаплах сайра ҫӑлтӑрсемлӗ таса тӳпе, хӑйӗн ҫутӑ куҫӗсемпе уйӑх ҫаплах ҫӗр ҫине пӑхать.

Она лежала, не закрывая глаз, а все так же лилась знакомая песня, все выше и выше подымаясь вверх, на степи всё также смотрели звездное небо и луна со своими светлыми глазами.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Аллисене пуҫ айне хурса тата пӗтӗм шӑмшак ывӑннине туйса, вӑл уйӑх ҫутиллӗ, кӑн-кӑвак та пит ҫӳллӗ тӳпене пӗр куҫ хупмасӑр пӑхса выртнӑ.

Положив руки под голову и чувствуя усталость по всему телу, она лежала на лунном свете, не закрывая глаза, смотрела на синее и очень высокое небо.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Уйӑх ҫутинче лампӑсем тӗксӗммӗн ҫунаҫҫӗ, анчах ҫеҫенхирти нӑрӑсемпе лӗпӗшсене ҫутӑ патне магнит туртать тейӗн, вӗсем лампа трубисем тавра темле ҫӑткӑнла хӗвӗшме пуҫларӗҫ.

В лунном свете лампы горели мрачно, но степные жуки и бабочки летели к свету, словно их притягивал магнит, и начали беспорядочно роится около ламповой трубы.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кунта тата, хӗвеле улӑштарма тенӗ пекех, горизонтра тӗксем сӑрт-ту евӗр курӑнакан станицӑри садсем хыҫӗнчен уйӑх шуса тухрӗ, унӑн ҫутипе вара сӑрт-тусем татах сивлекрех те татах мӑнаҫлӑнрах курӑнма пуҫларӗҫ.

И тут, с желанием замены солнца, на горизонте из-за станичных садов, которые в темноте казались пиками гор, выползла луна, на его свету горы стали еще холоднее и более горделивые.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ленин пурнӑҫне эпир ҫуркуннех вӗренсе пӗлтӗмӗр, акӑ пӗр уйӑх ытла ӗнтӗ Сталин юлташӑн пурнӑҫӗ ҫинчен вӗренетпӗр, анчах пирӗн «Красный кавалерист» колхозра пурне те пире Ленинпа Сталин вӗрентнӗ пек тӑваҫҫӗ-и-ха?

— Мы познакомились с жизнью Ленина еще весной, и вот уже больше месяца изучаем жизнь товарища Сталина, но у нас в колхозе «Красный кавалеристы» всё ли делается так, как учили нас Ленин и Сталин?

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл ҫак ҫӳллӗ пӳ-силлӗ, хитре пит-куҫлӑ, хӑраса ӳкнӗ сӗмсӗре ҫакӑнтах, уйӑх ҫуттинче, мӗн пулнине ӑнланмасӑр тӗлӗнсе тӑракан разведчиксен куҫӗ умӗнчех, персе пӑрахасран аран-аран ҫеҫ чарӑнса тӑнӑ.

Ему стоило большого усилия воли не пристрелить этого высокого, красивого, испуганного мерзавца тут же при лунном свете, на глазах у недоумевающих разведчиков.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ара вӑл ҫак уйӑх ҫутиллӗ ҫӗр варринче пур ҫӗрте те хӑйӗн савнине шыранӑ тата Юрӑсен Юрринчи евӗрлех авалхи сӑмахсене, — вӗсене вӑл нихҫан вуламан тата илтмен пулин те, — ачашшӑн пӑшӑлтатса пынӑ.

И она в этой лунной ночи всюду искала своего любимого и шептала старые слова, почти такие же, как в Песни Песней, хотя она никогда не читала и не слышала их.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ку музыкӑна илтменни уйӑх ытла вӗт, — тенӗ Муштаков.

Больше месяца не слышал этой музыки, — сказал Муштаков.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Аникановӑн плащ-палатки ӑшӗнче пӗтӗм дивизин уйӑх хушшинчи ӗмӗчӗ — «чӗлхе» — пӑвса минкӗретнӗ нимӗҫ тапӑлтатнине Травкин та ҫийӗнчех ӗненесшӗн пулман.

Даже Травкин с трудом поверил, что в плащ-палатке Аниканова бьется полузадушенный немец, «язык», — мечта дивизии на протяжении целого месяца.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней