Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

илтӗнмелле (тĕпĕ: илтӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫывӑрса кайрӗ, — ответлерӗ Анна Сергеевна каштах илтӗнмелле.

— Он заснул, — отвечала она чуть слышно.

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

«Эпӗ айӑплӑ», — терӗ вӑл илтӗнмелле, — «анчах эпӗ кӑна малтанах курма пултарайман-ҫке-ха».

«Я виновата, — промолвила она вслух, — но я это не могла предвидеть».

XVIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Ҫапах та май килне чухне хӑвӑртан пулӑшу ыйтма ирӗк парӑр мана, — хушса хучӗ вӑл илтӗнмелле.

— Все-таки позвольте прибегнуть к вам при случае, — прибавил он вслух.

VI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Пӗчченех, — терӗ вӑл кӑшт ҫеҫ илтӗнмелле.

— Одна, — произнесла она едва внятно.

Бирюк // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 156–163 с.

— Чӑнах, — пӑшӑлтатрӗ вӑл кӑшт ҫеҫ илтӗнмелле.

— Правда, — прошептала она едва слышно.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

— Сирӗн… — пӑшӑлтатрӗ вӑл кӑшт илтӗнмелле

— Ваша… — прошептала она едва слышно.

XVI // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

— Ася, — терӗм эпӗ кӑшт илтӗнмелле

— Ася, — сказал я едва слышно…

XVI // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

— Пултаратӑп, — аран-аран илтӗнмелле пӑшӑлтатрӗ вӑл.

— Могу, — прошептала она едва слышно.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Михеич, — терӗ вӑл аран-аран илтӗнмелле.

И чуть слышно сказала: — Михеич…

Саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӗртен-пӗр ывӑл, — аран-аран илтӗнмелле каларӗ Фрол Кузьмич.

Единственный сын, — чуть слышно проговорил Фрол Кузьмич.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тата хӑвӑн кукӑр урусемпе тирпейлӗрех пускаласа ут, илтӗнмелле ан пултӑр, илтсен инкеке кӗмелле пулать, шпион вырӑнне хурӗҫ.

Да ногами-то кривыми половчее управляй, чтоб не слышно было, а то еще греха наживешь — за шпиёна примут.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Нимех те мар, Женя, — аран-аран илтӗнмелле пӑшӑлтатрӗ Катя.

— Ничего, Женечка, ничего… — чуть слышно прошептала Катя.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Каласа парӑп, — терӗ Катя аран-аран илтӗнмелле.

— Скажу, — добавила Катя еле слышно.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Темле… юмах каламалли чӗлхе, — тет Анжелика аран илтӗнмелле.

На нём хорошо сказки сказывать, — произносит Анжелика еле слышно.

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

— Ксюша… чим… ил винтовкӑна, — аран илтӗнмелле пӑшӑлтатрӗ Григорий тытӑнчӑклӑн.

— Ксюша… погоди… возьми винтовку, — запинаясь, чуть слышно шептал он.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйӑр ярӑмӗсем ҫинче ҫеҫ шыв чӑххисем хурлӑхлӑн кӑшкӑрса пӗр-пӗрне сасӑ параҫҫӗ тата таҫта инҫетре-инҫетре йытӑ кӑшт илтӗнмелле хамлатса вӗрет.

Только жалобно перекликались на песчаных бурунах кулики да где-то далеко-далеко чуть слышно звучал собачий лай.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пар упӑшкуна, тӑхӑнтӑр, хӑйӗн, кивӗскер, тар касса ҫурӑлса та тухрӗ пулӗ… — терӗ аран илтӗнмелле Ильинична.

Отдай мужу, нехай носит, на нем его старая-то, небось, сопрела от пота… — чуть слышно проговорила Ильинична.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ху мӗнле?.. — кӑшт илтӗнмелле хуравларӗ Дуняшка.

Как сам? — чуть слышно ответила Дуняшка.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ейӳ илнӗ вӑрман айлӑмӗнче, тирек йывӑҫҫисен шупка симӗс вуллисене чӑпӑл туса, юман тӗмӗсемпе ҫамрӑк ӑвӑссен аяла пулнӑ тӑррисене тикӗссӗн чӳхентерсе, шыв шӑппӑн шӗпӗлтетсе выртрӗ; ун айне пулнӑ кӳлӗсенче юхӑм авса хунӑ хӑмӑш шереписем чӑшӑлтатрӗҫ; шыв илнӗ вырӑнсенче, улах затонра, Дон таппи, ҫӑлтӑрлӑ каҫӑн тӗксӗм ҫутине хӑй ҫине ӳкерсе, такам тухатнӑ пек хускалмасӑр йӑлтӑртатса тӑнӑ вырӑнсенче, аран илтӗнмелле сасӑпа тикӗшсем кӑшкӑрчӗҫ, шӑркалчӑ аҫисем ыйхӑллӑн шӑхӑркаласа илчӗҫ, хушшӑн-хушшӑн тата ирӗк ҫӗрте ҫӗр каҫакан, урӑх вырӑнсене ҫул тытакан акӑшсем кикаклатни янӑраса кайрӗ.

Глухо ворковала вода в затопленном лесу, омывая бледно-зеленые стволы тополей, мерно раскачивая потонувшие вершинки дубовых кустов и молодого осинника; шуршали наклоненные струей метелки камыша в залитых озерах; на разливе, в глухих заводях, — там, где полая вода, отражая сумеречный свет звездного неба, стояла неподвижно, как завороженная, — чуть слышно перекликались казарки, сонно посвистывали чирковые селезни да изредка звучали серебряные трубные голоса заночевавших на приволье пролетных лебедей.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗн теҫҫӗ? — аран илтӗнмелле ыйтрӗ Аксинья.

— Что же? — чуть слышно спросила Аксинья.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней