Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

илчӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫав вӑхӑтра вӑл ман ҫинчен шухӑшласран акӑш-макӑш инҫетреччӗ пулас, мӗншӗн тесен вӑл чарӑнса пӑхса илчӗ те, нимӗн тӗлӗнмелли те ҫуккине кура, малалла чупасшӑнах хускалчӗ.

Должно быть, он был в эту пору необыкновенно далёк от какой бы то ни было мысли обо мне, потому что он остановился, взглянул и, не найдя во мне ничего интересного, сделал движение, чтобы бежать дальше.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак самантра эпӗ паҫӑрхи пекех савӑнӑҫлӑ кӑмӑлпаччӗ пулӗ, мӗншӗн тесен кукамай ман ҫине сехӗрленсе пӑхрӗ, — сарӑмсӑр кӑна сӑхсӑхса та илчӗ пулас вӑл.

Очевидно, в эту минуту мне было уже не так весело, как прежде, потому что бабушка испуганно смотрела на меня и, кажется, потихоньку крестилась.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл каллех ахӑлтатса кулчӗ, анчах ҫинчех куҫлӑхне хывса илчӗ те куҫҫульне шӑла пуҫларӗ.

Он снова засмеялся, но вдруг снял очки и стал вытирать слёзы.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Куҫлӑхӗ ҫийӗн пӑхса илчӗ вӑл ман ҫине.

Он посмотрел на меня поверх очков.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑштах сӑмах чӗнмесӗр тӑнӑ хыҫҫӑн Саня проекчӗ ҫинчен асне илчӗ.

Он деликатно помолчал некоторое время, потом вернулся к Саниному проекту.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах вӑл мана урӑхла ӑнланчӗ пулас, мӗншӗн тесен каҫӑрларах тӑчӗ те айванла кулса илчӗ.

Но он, должно быть, понял меня иначе, потому что приосанился и глупо улыбнулся.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ҫаврӑнса тӑчӗ, унтӑн, каллех ман ҫине пӑхса, кулса илчӗ.

Он отвернулся, потом взглянул на меня, улыбаясь.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗн пултӑр унтан та чапли пурнӑҫра! — асне илчӗ те вӑл пӗр сӑвӑран, унтан хир шӑшийӗсене тытасси ун ӗҫӗ мар, терӗ.

Что может быть в жизни прекрасней подобной игры? — и сказал, что ловить полевых мышей — это не его стихия.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл Саня ҫинчен шухӑшласа илчӗ.

Он подумал о Сане.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл темиҫе хут куҫне хупкаларӗ те тарӑн сывласа илчӗ.

Он несколько раз закрыл глаза и вздохнул.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӗркуҫҫийӗсем чӗтреҫҫӗ хӑйӗн, куҫне темиҫе хутчен хӑрушшӑн мӑчлаттаркаласа илчӗ, кунта эпӗ Ромашов ҫывӑрнӑ чух куҫне хупмасӑрах ҫывӑрать тесе Саня каласа кӑтартнине аса илтӗм.

У него дрожали колени, он несколько раз как-то странно прикрывал глаза, и я вспомнила, как Саня рассказывал, что он спит с открытыми глазами.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саня ӑна ман ҫинчен мӗн каласа кӑтартнине пӗлместӗп ӗнтӗ, анчах вӑл мана телефонпа чӗнсе илчӗ те, тахҫан палланӑ ҫынпа калаҫнӑ пек калаҫма тытӑнчӗ.

Не знаю, что Саня рассказывал ему обо мне, но он позвонил и сразу стал говорить со мной, как со старой знакомой.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫавӑнтах вӑл хамӑр пӗрле ярӑнма ҫӳренине асне илчӗ, вара епле мана питҫӑмартинчен чуптунине шухӑшласа кӑларчӗ, питҫӑмарти ӑна темле «калама ҫук хытӑ та, сивӗ, тӗклӗ пек» туйӑннӑ имӗш.

Потом он вдруг вспомнил, как мы ходили на каток, и выдумал, что один раз на катке поцеловал меня в щёку и что «это было что-то страшно твёрдое, пушистое и холодное».

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ман ҫине кулмасӑр-тумасӑр пӑхса илчӗ те вӑл, тепӗр хут та: — Хӗрӳ чунӗнче хӑйӗн идеалӗсем пур…

— Он строго посмотрел на меня и повторил: — Душа, у которой есть свои идеалы…

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ытла хӗрсе ҫитнине асне илчӗ.

Он опомнился.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара вӑл тарӑнӑн сывласа илчӗ те нимӗн пӑркаланмасӑр калаҫма тытӑнчӗ.

Тогда он вздохнул довольно откровенно и начал.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашка ҫинчен пӗррехинче Катя та асӑнса илчӗ.

Впрочем, о Ромашке однажды упомянула и Катя.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя ӑна хирӗҫ нимӗн те шарламарӗ, уйрӑлнӑ чух ҫеҫ, тарӑн шухӑша кайса, ӑна чуптуса илчӗ.

Но Катя ничего не ответила, только молча, задумчиво поцеловала ее на прощанье.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан вара вӑл мана Николай Антоныч кабинетне ертсе кӗртрӗ те стена ҫинчи капитан портретне вӗҫертсе илчӗ — питӗ хӳхӗм портрет, сарлака кӑна ҫамкаллӑ моряк тутисене хӗссе хупнӑ, куҫӗсем йӑлкӑшса тӑраҫҫӗ.

Потом она провела меня в кабинет Николая Антоныча и сняла со стены портрет капитана — прекрасный портрет моряка с широким лбом, сжатыми челюстями и светлыми живыми глазами.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ман ҫине темме хаяррӑн пӑхрӗ, пуҫне ухса илчӗ те ман ҫумран мӑнаҫлӑн утса иртрӗ.

Она сурово встретила меня, только кивнула и гордо прошла мимо.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней