Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тута сăмах пирĕн базăра пур.
тута (тĕпĕ: тута) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӳллӗ те тапчам кӗлеткеллӗ ҫамрӑк лейтенант Григорие ура ҫине тӑрса кӗтсе илчӗ; унӑн чалӑшшӑн ҫурса янӑ ҫӳлти тута хӗрри мамӑк пек хура мӑйӑхпа ҫӳхен витӗннӗ, тӗссӗртерех кӑвак куҫӗсем пӗр-пӗрне ҫывӑх вырнаҫнӑ.

Навстречу Григорию поднялся молодой рослый и плотный лейтенант, с пушистыми черными усиками, прикрывавшими наискось рассеченную верхнюю губу, и близко поставленными серыми глазами.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лаша кӗлет патӗнче чӗлпӗре туртӑнтарса чарӑнса тӑчӗ, ҫӗре нӑш-нӑш шӑршларӗ те, мӑйне малалла тӑсса, ҫӳлти тута хӗррине ҫӗклесе, лаптак сарӑ шӑлӗсене йӗрчӗ, унтан тулхӑрса илсе, малти урисене мелсӗррӗн хутлатма тытӑнчӗ.

Около амбара конь, сопротивляясь поводу, остановился, понюхал землю, вытянув шею и подняв верхнюю губу, ощерил желтые плиты зубов, потом фыркнул и неловко стал подгибать передние ноги.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн пӗркеленчӗк пичӗ ҫинче тута кӗтессисем ҫиллессӗн хутланчӗҫ.

На морщинистом лице ее в углах губ легли строгие складки.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ултӑ тупӑллӑ батарея урам кукринелле пӑрӑнса ҫухалчӗ те, Копылов, тута хӗррисене ҫырткаласа, утне Григорий патне ҫывӑхах уттарҫа пычӗ:

Шестиорудийная батарея скрылась за поворотом, и Копылов, покусывая губы, подъехал к Григорию вплотную:

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мишаткӑн та тута хӗррисем чӗтрерӗҫ, анчах — ҫук, вӑл макӑрмарӗ.

У Мишатки дрожали губы, но — нет, он не плакал.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий куҫӗсенче куҫҫуль тулса тӗтреленчӗ, мӑйӑхӗ айӗнче тута хӗррисем чӗтрерӗҫ…

Глаза Григория застилала туманная дымка слез, под усами дрожали губы…

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ксени Коробина хӑй куҫӗ умне илсе тухрӗ: халӗ вӑл ҫамкине пӗркелентернӗ, сулахай аллине трубкӑ тытнӑ, сылтӑм аллипе пӗр-пӗр хут татки ҫине ҫыркалать, тута кӗтессисене усӑнтарнӑ, куҫӗсемпе ҫутӑ ҫине хӗссе пӑхать.

Она представила себе, как он, насупясь, держит левой рукой трубку, а правой чертит карандашом на каком-нибудь клочке бумаги, углы рта опущены, глаза щурятся на свет.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫав кулла мӗншӗн ытармалла маррине калама та йывӑр, анчах амӑшӗ кулнӑ чухне унӑн куҫӗсем, тута хӗррисем темскерле ҫамрӑкӑнни пек айванӑн та вӑтанчӑклӑн курӑнаҫҫӗ, ҫавӑн пек кӑмӑла каякан кулӑ урӑх никамӑн та ҫук.

Трудно было даже сказать, в чем заключалась прелесть этой улыбки, но, когда она улыбалась, в выражении ее глаз, в уголках губ появлялось что-то юное, наивно-робкое, полное неповторимого, одной ей присущего обаяния.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑйне обком секретарӗн куҫӗсем туртса илнӗ пек, Корней тӳрленсе тӑчӗ, тута ҫине килнӗ куллине чараймасӑр, ҫывӑхарах пычӗ, алӑ пачӗ.

Точно притянутый взглядом секретаря обкома, Корней выпрямился и, не сдерживая просившейся на губы улыбки, подошел ближе, поздоровался…

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Чӗнсе янӑ Вешкине, пӗрле пулатпӑр тесе шантарнӑ, хӑй ҫӳрет ав таҫта мурӗнче!» — тарӑхса шухӑшларӗ вӑл курницӑри арча ҫинче выртнӑ чух, шупкалма пуҫланӑ хӗрлӗ тута хӗррисене ҫырткаласа.

«Вызвал в Вешки, сулил — вместе будем, а сам лытает черт те где!» — озлобленно думала она, лежа в горнице на сундуке, покусывая яркие, но уже блекнущие губы.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах вӑл шӑл кӑна йӗрет: «Санран та хӑвӑртрах ӗлкӗретӗп ак! Мана мӗн вӗрентетӗн эсӗ, симӗс тута?» — тет.

Но он оскаляется: «Ишо скорей тебя управлюсь! Ты чего меня, кужонок зеленый, учишь?»

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юн тӗслӗрех ҫутӑ хӗрлӗ, лайӑх хырӑнӑ кӗре сӑн-пит, ҫӑт чӑмӑртанӑ ҫирӗп те ҫӳхе тута; хӑй — ҫӳллӗ, анчах кӑвакарчӑн пек йӑрӑс та тӑпӑл-тӑпӑл; пушӑ аллине ним сулламан пек утса пырать, питне-куҫне темӗн ыратнӑ пек пӗркелентернӗ, куҫ хӗррисенче — ватӑ ҫын пӗркеленчӗкӗсен каркаланчӑкӗ.

Смуглое бритое лицо с плитами кровяно-красного румянца, тонкий мужественный рот, сам — высокий, но складный, как голубь; идет, почти не махая свободной рукой, и все как-то болезненно морщится, а в углах глаз — паутина старческих морщин.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишкӑн вӑрӑм та авӑнчӑк куҫ тӗкӗсем вӗттӗн сиккелесе хускалчӗҫ, сивчир хыҫҫӑн кӗсенленсе пӗтнӗ ҫӳлти тачка тута хӗрри ҫӳлелле шуса хӑпарчӗ.

Длинные выгнутые ресницы Мишки затрепетали, пухлая верхняя губа, осыпанная язвочками лихорадки, поползла вверх.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро сасартӑк кӑвакарса кайрӗ, тута хӗррисем мӑйӑхӗ айӗнче шуррӑн кӑпӑкланса йӗпенчӗҫ.

Петро вдруг посинел, на губах его под усами вскипела пена.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лихачев кӳпчем папкасене ҫӑвара тата-тата хыпрӗ, чӑмларӗ вӗсене, хӗл сиввинчен ҫӑлӑнса ҫуталнӑ йывӑҫсем ҫине тӗтреленнӗ куҫӗсемпе пӑхрӗ, хырнӑ тута хӗррипе кулчӗ.

Лихачев совал пухлые почки в рот, жевал их, затуманенными глазами глядел на отходившие от мороза, посветлевшие деревья и улыбался уголком бритых губ.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юн кӗвелсе ларнӑ тута хӗррисем ҫурхаланчӗҫ, сӑнӗ сарӑхса кайрӗ, куҫ шуррисем кӑвакарса тухрӗҫ.

Запекшиеся кровью губы его растрескались, лицо пожелтело, белки подернулись голубой эмалью.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн ҫирӗп тута шанса туртӑнчӗ, хӑй, мухтаннӑ пек, Христоньӑна хулпуҫҫийӗнчен лӑпкаса илчӗ.

Твердые губы его ежились, и он не без похвальбы хлопнул Христоню по плечу.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗармеец сарлака сӑмса шӑтӑкӗсемпе сывлӑша нӑшӑклаттарса ҫӑтрӗ, кӑвак тухиччен хырнӑ тута кӗтессисем аялалла усӑнчӗҫ.

Широкие ноздри красноармейца хватнули воздуха, углы тонких, выбритых досиня губ сползли вниз.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Халӗ аминь кала Дон ҫарне! — терӗ вӑл, хырнӑ тута хӗрринчи тар пӗрчисене хӗрлӗ шӗвӗр чӗлхипе ҫулласа илсе.

— Теперь аминь Донской армии! — говорил он, слизывая пот с бритой губы острым и красным языком.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Хӗрлӗармеецӑн ванчӑк тута хӗррисем айӑплӑ кулӑпа туртӑнса илчӗҫ.

— Разбитые губы красноармейца поежились в виноватой усмешке.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней