Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫумӑр шывӗ, машинӑн сӑрласа якатнӑ кузовӗ тӑрӑх юха-юха анса, пӗр чарӑнмасӑр шӑпӑртатнӑ.
Дождь беспрерывно лил, стекая по полированному кузову машины.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Хӑйӗнчен хӑй хавасланса, пит-куҫне ҫапса ҫӑвакан ҫумӑр еннелле тытса, вӑл сив чирпе чирленӗ ҫын пек васкаса калаҫма пуҫланӑ:
В восторге от себя самого, подняв лицо под хлещущие струи дождя, он начал твердить скороговоркой, как в лихорадке:

Выртать пуль, мӗскӗн, ҫумӑр айӗнчех.
Лежит, бедняга, под дождем.

Вӑйлӑ ҫумӑр Голубӗн хытанка пичӗ ҫинчи тусана тата пӑлхану йӗрӗсене ҫуса янӑ, ҫакна пула унӑн пичӗ тӗттӗмре темӗнле ҫуттӑн курӑнса выртнӑ.
Ливень смыл с окостеневшего лица мальчика следы пыли и тревог, и оно светилось в темноте.

Вӑрманта аслатиллӗ ҫумӑр пуҫланнӑ.
В лесу начиналась гроза.

Ҫӳллӗ, чипер пӳ-силлӗ Феоктистов, пилӗк таран ҫарамасланса, чашлаттарса ҫӑвакан ҫумӑр айӗнче курӑк ҫинче выртнӑ.
Высокий, ладно скроенный Феоктистов лежал на траве, голый по пояс, под проливньм дождем.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Вӑл ирхине ҫумӑр ҫунӑ, Травкин вара разведчиксене кантарса илме шут тытнӑ.
В то утро шел дождь, и Травкин решил дать отдых развeдчикам.

Ним курӑнми тӗттӗмлӗхе пӗр сас-чӳсӗр кӗрсе пытаннӑ разведчиксен ушкӑнӗ ҫӗтсе кайнӑ, ҫухалнӑ тата унан йӗрӗсене те ҫумӑр ҫуса тикӗслесе лартнӑ.
Вся группа, бесшумно скрывшаяся в непроглядной темени, пропала, исчезла, и следы ее замыл дождь.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ҫав вӑхӑтрах вӑл, Травкин, тата ыттисем те кунта вилӗм хӑрушлӑхӗ умӗнче тата — ҫакӑ пуринчен те начартараххи — татти-сыпписӗр ҫӑвакан ҫумӑр айӗнче лараҫҫӗ.
В то время как он, Травкин, и другие сидят здесь под страхом смерти и — что еще хуже — под проливным дождем.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Пехота йӗпе ҫӗр ҫинчех, тӑшман вучӗ айӗнче тата юрпа хутӑш ҫӑвакан ҫурхи ҫумӑр ҫинче выртать.
Пехота остается лежать на мокрой земле под неприятельским огнем и весенним дождем вперемежку со снегом.

Турттарма пуҫлаҫҫӗ те, ҫумӑр тӑкма тапратать.
Только начнут возить — опять дождь.

III // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Унтан, ҫӗрле пулсан, каллех сивӗ ҫил вӗрме пуҫларӗ, татах ҫумӑр Голландири пек лутра крышӑсем ҫинчен юхса анса, чӳречесем ҫине шӑпӑртатма тытӑнчӗ.
А потом, с наступлением темноты, опять поднялся северный ветер, и дождь беспрерывно стучал в окна, скатываясь с низкой голландской кровли.

Юлашки ҫулҫӑ // Николай Степанов. О. Генри. Юлашки ҫулҫӑ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 113-118 с.

Ҫӗр каҫах вӑйлӑ ҫумӑр ҫунӑ, вӑйлӑ ҫил касса вӗрнӗ пулин те, ҫапах та кирпӗч стена ҫинче пӗр ҫулҫӑ курӑнса тӑрать.
После проливного дождя и резких порывов ветра, не унимавшихся всю ночь, на кирпичной стене еще виднелся один лист.

Тулта юрлӑ-пӑрлӑ сивӗ ҫумӑр ҫӑвать.
Шел холодный, упорный дождь пополам со снегом.

Халӗ ҫавсем пӗтӗмпех тахҫанах манӑҫа тухнӑ ӗнтӗ, хӑш-пӗр ҫӗрте кӑна, ту тӑрринче усӑнса тӑракан чулсем ҫинче хура та тӗксӗм, ҫумӑр тумламӗсем ҫисе ҫийӗнтернӗ, ҫурма арканнӑ, никама та кирлӗ мар хуралҫӑ башнисем тинӗс ҫинчи пӗчӗк утравсем пек лараҫҫӗ…
Ныне все это давным-давно ушло из памяти, и только кое-где, как островки на море, еще стоят на отвесной скале сторожевые башни, темные и мрачные, совсем уже хилые и изъеденные дождями.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вара ӑна каллех Соня ҫавӑрса илчӗ те шухӑшра вӑл каллех тӗттӗм вагонта пулнӑ, тулта ҫумӑр шавланине илтнӗ.
И уже опять Соня завладела им, и мысленно он снова стоял в сумеречном вагоне и слышал шум дождя за дверью.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫумӑр чӗреслетсе ҫунӑ чухне пычӗ…
Пришла в ливень…

Вӑл ҫул хӗрринчи ҫумӑр тумламӗсемпе шерепеленнӗ хытхура ҫине, пысӑк та симӗс хупах ҫулҫи ҫине пӑхать пулсан та, Соньӑна, унӑн йӗпеннӗ те мӑнкӑмӑллӑ питне, унӑн питҫӑмартисем тӑрӑх чупа-чупа анакан куҫҫуль тумламӗсене курать: вӑл таҫта тӳпере пӗр вырӑнта вӗҫсе тӑракан тӑри юрланине итлет, анчах Соня сассине илтет…
Он смотрел на придорожный бурьян, унизанный бисером мельчайших росинок, на широкий лист сочного лопуха, а видел опять Соню: ее мокрое и гордое лицо, ее слезы, стекавшие по щекам; он прислушивался к песне жаворонка, где-то над головой сверлившего небо, а слышал голос Сони…

Ҫумӑр тул ҫутӑличчен нумай малтан чарӑнчӗ, ирхине ҫанталӑк йӑлтах уяртрӗ: пӗлӗт ҫӳле хӑпарса шупкаланчӗ, ӑна такам ҫунӑ та, ҫил типичченех шӑлса тасатнӑ, тейӗн.
Еще задолго до рассвета дождь перестал, а к утру и совсем распогодилось: небо сделалось высоким и светлым-светлым, точно его кто промыл и вытер досуха.

Ӑна тӗттӗм хупӑрласа илчӗ те, ҫумӑр шавланисӗр пуҫне урӑх нимӗн те илтӗнмерӗ.
Вокруг него сомкнулась тьма, и ничего, кроме шума дождя, не было слышно.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика