Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӗлнӗ (тĕпĕ: пӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хутор ҫыннисем нумайӑшӗ чакма хатӗрленнине пӗлнӗ Ильинична Дуняшкӑна та вӗсемпе пӗрле кайма сӗнчӗ.

Ильинична, знавшая о том, что большинство хуторян собираются отступать, предложила Дуняшке уехать.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Авӑн ҫапнӑ ҫӗрте ӗҫлекен Дуняшка ача-пӑча ҫи-пуҫӗпе аппаланма пултарайманнине пӗлнӗ май, Ильинична ӳпкевлӗн ыйтрӗ:

Зная, что занятая на молотьбе Дуняшка не могла возиться днем с починкой детской одежды, Ильинична с укором спросила:

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пирӗн полк командирӗ ҫаплах каларӗ: «Хулана тытса илетӗр — икӗ талӑк хӑвӑр пӗлнӗ пек хуҫаланатӑр!» — терӗ.

Наш командир полка так сказал: «Возьмете город — на двое суток он в вашем распоряжении!»

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ну, малашне пӗлнӗ пул тесе, чӑн-чӑннине калатӑп.

Ну, а правду я тебе скажу: чтобы знала загодя.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Пӗлнӗ пул, — терӗ ӑна Прохор, — кун ҫинчен кама та пулин хӑрах сӑмах персе яр ҫеҫ, — пуҫна вутӑ каски ҫине хуратӑп та, чараксӑр чӗлхӳне аршӑн тӑршшӗ туртса кӑларса, пуртӑпа качлаттарса тататӑп.

«Так и знай: скажешь об этом кому хоть слово — положу тебя головой на дровосеку, язык твой поганый на аршин вытяну и отрублю.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Хам пӗлнӗ пек, — уҫӑмсӑррӑн тавӑрчӗ Наталья.

— Как умею, — невнятно отозвалась Наталья.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах вӑрҫӑ йӑлтах арпаштарса ячӗ те, старике вара килти пурнӑҫа хӑйне килӗшнӗ пек, хӑй пӗлнӗ пек йӗркелесе тытса пыма пӑрахтарчӗ.

Но война все перепутала и лишила старика возможности жить и править своим домом так, как ему хотелось.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ах, эсрел пуҫӗ, — ҫакнашкал лӑпӑр-лапӑр генералсем килессе пӗлнӗ пулсан-и, — тем тесен те кун пекех тӑпӑл-тӑпӑл тирпейлӗ тумланса аппаланас ҫукчӗ вӑл, ҫавӑн пек чӗтрене ерсе те кӗтместчӗ вӗсене.

Черт возьми, если б он знал, что явятся этакие-то генералы, так и не одевался бы столь тщательно, и не ждал бы с таким трепетом.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Хӑтланӑрах хӑвӑр пӗлнӗ пек.

Действуйте как хотите.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Генерал патне каятпӑр халь, асту, пӗлнӗ пул ҫавна…

Зараз к генералу едем, так ты у меня гляди!..

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Выльӑх-чӗрлӗхпе пурлӑх-япала тӗрӗс-тӗкелли, хирте мӗн чухлӗ тырра ватса-таптаса пӗтерни ҫинчен йӗркипе ыйткаласа пӗлнӗ май, Григорий хуҫалӑх пирки тапратнӑ сӑмах ашшӗне ӗлӗкхи пек хаваслантарманнине асӑрхарӗ.

Степенно расспрашивая о том, в сохранности ли скот и имущество и сколько потравили зерна, Григорий замечал, что разговор о хозяйстве, как прежде, не интересует отца.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӳллӗ те кӗрнек пӳ-силлӗ Секретев — Краснокутски станицӑри пӗр хуторта ҫуралса ӳснӗ тӗпренхи казак — юланутсене вилсе каясла юратнӑ, лаша ҫинче калама ҫук хӳхӗм ларса ҫӳреме пӗлнӗ, шухӑ та маттур кавалери генералӗ пулнӑ.

Высокий статный Секретев — исконный казак, уроженец одного из хуторов Краснокутской станицы — был страстным любителем верховых лошадей, превосходным наездником, лихим кавалерийским генералом.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Мӗнле пӗлнӗ, ҫапла пӗҫерӗп, — хуравларӗ Ильинична, тин килсе кӗнӗ ҫынсем хӑрушӑ калаҫӑва шала кӗртсе яма чӑрмантарнӑшӑн тата Мишатка кухньӑран тухса чупнӑшӑн чӑтма ҫук хӗпӗртенӗскер.

— Как умею, так и испеку, — ответила Ильинична, донельзя обрадованная тем, что вновь пришедшие помешали продолжению опасного разговора, и Мишатка выбежал из кухни.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ватка пиншаклӑ ҫын майӗпентерех чупа пуҫларӗ, унтан чӑтма ҫук тилӗрсе кайнипе аллине Григорий мӗн ачаран питӗ пӗлнӗ пек хиврен сулчӗ те, тарма чарӑнса кӗлеткипе ҫаврӑнса тӑчӗ.

И вдруг человек в ватной куртке замедлил бег, остановился, и, когда стал поворачиваться, — характерным, знакомым с детства жестом выказывая высшую степень возбуждения.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дружинниксем хӑйсемпе мӗнле пӑтӑрмах пулса иртнине пӗлнӗ те, янӑравлӑн калаҫкаласа окопсене таврӑнаҫҫӗ.

Дружинники выяснили происшедшее недоразумение и уже возвращались к окопам, громко переговариваясь.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья Вешенскинче Григорипе тӗл пулкалани ҫинчен Степан те хутор казакӗсенчен пӗлнӗ, те чӗри сиснӗ, — сасартӑк тунсӑхла пуҫларӗ, ним мар ҫӗртен взвод командирӗпе ҫӗтӗлсе илчӗ, хурала кайма шат та пат хирӗҫ пулчӗ.

Узнал ли от хуторных казаков Степан или подсказало ему сердце, что Аксинья в Вешенской встречается с Григорием, но вдруг заскучал он, ни с того ни с сего поругался со взводным и наотрез отказался нести караульную службу.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Хӑш-пӗр пуҫлӑхсене пӗр пуху ирттерсех ҫынсен кӑмӑлне пӗлнӗ пек туйӑнать…

— Некоторым руководителям кажется, что если они провели собрапие, то уже завоевали все души…

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ют ҫынсем патне кӗрсен, вӑл унтан ирпе ҫеҫ тухса кайнӑ, ҫынсенчен колхоз ҫинчен, хӑйсем ҫинчен нумай ыйтса пӗлнӗ ҫеҫ мар, ҫапла калаҫнипе унӑн чунне темскер ҫӗнни хутшӑннӑ пек, хӑй ӑслӑрах пулса тӑнӑ пек туйӑннӑ.

Войдя в чужую избу, он покидал ее наутро, не только узнав многое от людей о колхозе и о них самих, но и словно став чем-то богаче и мудрее.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пурте тӗттӗм ҫынсем пулнӑ, пӗтӗм Черемшанкипе те пӗр-икӗ ҫын ҫеҫ хут пӗлнӗ.

А главное — все были темные, один-дна грамотея на всю Черемшанку.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кунта Корнейӑн, хӑйне чарса, чӗнмесӗр юлмаллаччӗ — кӗрӳшне тавлашса ҫӗнтерме ҫуккине малтанах пӗлнӗ вӗт-ха вӑл, анчах чӗлхи ӑсӗнчен вӑйлӑрах пулчӗ.

Тут бы Корнею сдержаться и промолчать — ведь заранее было известно, что зятя ни в чем не переспоришь, но язык оказался сильнее разума.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней