Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

куҫӗсене (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Прохор Зыков, амӑшӗн пӑрӑвӑнни пек йӑваш куҫӗсене мӑч-мӑч хупкаласа, сӑмах чӗнмесӗр ларчӗ, шӑппӑн кулкаларӗ.

Прохор Зыков, часто моргая телячье-ласковыми глазами, молчал, тихо улыбался.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утсене тутлӑ шӑршӑллӑ ҫутӑ симӗс ӳхлӗм хурса парса, Пантелей Прокофьевич Григорий патне пырса тӑчӗ, хӗрелсе кайнӑ куҫӗсене канӑҫсӑррӑн чарса пӑрахса, хӑйӑлтатса тухакан сасӑпа пӑшӑлтатса ыйтрӗ:

Кинув лошадям ярко-зеленого пахучего пырея, Пантелей Прокофьевич подошел к Григорию, спросил хриплым шепотом, беспокойно расширяя черные, с нездоровыми кровянистыми белками глаза:

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аҫамӑн йӗпе пашлӑкӗ айӗпе Григорий ҫинелле ӑшшӑн ейӗлсе кулакан куҫӗсене ҫутӑлтарать.

Из-под мокрого капюшона зипуна блестела на Григория влажной улыбкой, смеющимися глазами.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эсир тата ӑҫтан, йыт аҫисем? — ӗнтӗ пачах урӑх сасӑпа ыйтрӗ вӑл, хавасланнӑ куҫӗсене ытти салтаксен пичӗсем тӑрӑх шутарса.

— А вы, сукины сыны, откуда? — уже совсем иным тоном спросил он, скользя повеселевшими глазами по остальным.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав йынӑшса янӑракан юрӑ ҫаврӑмне унччен те илтнӗ вӑл, Глубокӑйра Мокроусов матросӗсем, сӑмсасӑр карттусӗсене турра кӗл тунӑ чухнехи пек хывса тытса, куҫӗсене ҫилӗллӗн ҫутӑлтарса юрланине илтнӗ.

Он слышал и раньше этот стонущий напев, слышал, как пели его мокроусовские матросы в Глубокой, молитвенно сняв бескозырки, возбужденно блестя глазами.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл турилккесене вӑйсӑррӑн кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртаса тытрӗ те, сехӗрленсе ӳкнӗ куҫӗсене Степан ҫинчен илмесӗр, чарӑнса тӑчӗ.

Она остановилась, беспомощно прижимая к груди тарелки, не спуская со Степана напуганных глаз.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Темле чин станицӑна каять», — шухӑшларӗ вӑл, кӗсри урапапа танлашнӑ май, Мишка шлепке айнелле куҫ хӗррипе пӑхса илчӗ те, — сехри хӑпса тухнипе тата тӗлӗннипе ҫан-ҫурӑмӗ тӑрӑх сивӗ сӑрӑлтатса чупнине туйса, ҫӑварне те карса пӑрахрӗ: сигарӑн хура вӗҫне чӑтӑмсӑррӑн чӑмласа, ҫутӑ куҫӗсене шуххӑн хӗстерсе, урапа ҫумне ҫурӑмӗпе тайӑнса выртса пыракан ҫын хайхи Степан Астахов пулчӗ кайрӗ.

«Чин какой-нибудь едет в станицу», подумал Мишка, ровняя кобылу с дрожками, он искоса глянул под поля шляпы и полураскрыл рот, чувствуя, как от страха и великого изумления спину его проворно осыпают мурашки: Степан Астахов полулежал на дрожках, нетерпеливо жуя черный ошкамелок сигары, щуря лихие светлые глаза.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пан куҫӗсене хӑрушла мӗкӗлтеттерсе илчӗ.

Пан страшно поворочал глазами.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Пан куҫӗсене хӗстерсе пӑхрӗ.

— Пан пощурил глаза.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Листницкий унӑн фарфор пек ҫӑмӑл алли ҫумне тутипе сӗртӗнчӗ те, парӑнса пӑхакан куҫӗсене ҫӗклесен, Ольга тути тӑрӑх кулӑ мӗлки шӑвӑнса иртнине курчӗ.

Листницкий почтительно коснулся губами ее невесомой, как фарфор, руки и, когда поднял покорные глаза, увидел бегущую с губ ее тень улыбки.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑрушла ватӑлнӑ!» — хӑй ӑшӗнче пӑшӑлтатать Багаевский, миндаль мӑйӑрӗ пек тӑрӑхла та нӳрӗ куҫӗсене Алексеев ҫинчен илмесӗр.

Ужасно как постарел!» — мысленно шептал Богаевский, не спуская с Алексеева влажных миндалевидных глаз.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Алексеев, канашлӑва пуҫтарӑннӑ ҫынсене сывлӑх сунса, сӗтел патне иртет, усӑк питҫӑмартине типшӗм шурӑ ал тупанӗсемпе чаракласа, куҫӗсене сӳрӗккӗн хупать.

Алексеев, поздоровавшись с присутствующими, присел к столу; подперев сухими белыми ладонями обвислые щеки, безучастно закрыл глаза.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий, шеллесе, ӑнсӑртран ҫывӑхланнӑ хӗрарӑма сапаланчӑк ҫӳҫӗнчен ҫупӑрласа ачашларӗ, куҫӗсене ӗшенчӗклӗн хупрӗ.

Григорий, жалея, ласково гладил растрепанные волосы своей случайной подруги, закрывал усталые глаза.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утар хуҫи сарӑ куҫӗсене хӗрхенчӗклӗн хӗстерсе пӑхрӗ, тутине куляннӑ пек чаплаттарса илчӗ.

Хозяин жалостливо щурил рыжие глаза, огорченно чмокал губами.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӳпресем пуҫ тӳпинче тӗлли-паллисӗр вӗркӗшсе вӗҫеҫҫӗ, ҫынсемпе лашасен тути-ҫӑварӗсене, хӑлхасемпе куҫӗсене кӗреҫҫӗ.

Мириады ее слепо кружились, кишели, лезли в уши, глаза всадникам и лошадям.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ҫул ҫинче ванса пӗтнӗ грушӑсене урапа тӗпӗнчен пӗр-икӗ пӑт патне кӑларса силлерӗ те, чеен пӑхакан куҫӗсене аяккалла тартса, шӑппӑнраххӑн каларӗ:

— Высыпал из брички меры две избитых за дорогу груш, сказал, отводя шельмовские глаза в сторону:

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗнерхи ҫапӑҫура французсен гранати ҫурӑлса кайнӑ та салтакӑн куҫӗсене сирпӗнтерсе кӑларнӑ.

Выбило вчера в арьергардном бою французской гранатой глаза солдатские.

«Куратӑп!» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Чарӑннӑ салтаксем, хӑйсен куҫӗсене хӑйсем ӗненмен.

Остановились солдаты, не верят своим глазам.

«Куратӑп!» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Ача аллинчи япала ҫине пӑхса тӑнӑ, хӑй куҫӗсене те, хӑлхисене те ӗненмен.

Стоит мальчик, смотрит на сверток, не верит ни глазам своим, ни ушам.

Штык // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Вулать, хӑй куҫӗсене хӑй ӗненмест: хут ҫинче Сестрорецкри хӗҫсемпе карабинсене ырласа ҫырнӑ, начальнике тав тунӑ тата Иван Хомяковпа ытти маҫтӑрсене ӗҫри пултарулӑхшӑн ҫӗршер тенкӗ кӗмӗл пама хушнӑ.

Читает и не верит своим глазам: в бумаге добрые слова про сестрорецкие штыки и карабины, монаршее благословение начальнику и приказ о выдаче Ивану Хомякову и другим мастерам по сто рублей серебром за искусство в работе.

Сестрорецк заводӗнче // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней