Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

урана (тĕпĕ: уран) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Конькипе е йӗлтӗрпе ярӑнаканӑн урисене шӑнтмалла мар, ҫавӑнпа урана ҫӑм чӑлха тӑхӑнмалла.

У лыжника и конькобежца ноги должны быть в тепле, поэтому необходимы шерстяные носки.

Кӗпе-тумтир // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫыхнӑ, мӑя хуплакан свитер ҫийӗн ҫил яман шалпар кӗпепе шӑлавар, урана ҫӑм носкипе йӗлтӗрҫӗсен ботинкине тӑхӑнаҫҫӗ.

Носят также вязаный свитер, а на него из ветрозащитного материала блузу и из такой же ткани брюки, на ноги надевают шерстяные носки и лыжные сапоги.

Кӗпе-тумтир // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Урана ан хӗстерччӗр.

Чтобы не сдавливала ступни.

Кӗпе-тумтир // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Урана тӑхӑнмаллисем меллӗ те ирӗклӗ пулччӑр.

Обувь также должна быть удобной, свободной.

Кӗпе-тумтир // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫулла урана ҫутӑ тӗслӗ ҫӑмӑл пушмак тӑхӑнса ҫӳремелле.

Летом целесообразно носить светлую, легкую обувь.

Кӗпе-тумтир // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пушмак тавраш меллӗ пултӑр, урана ан ыраттартӑр.

Обувь должна быть удобной, даже немного разношенной.

Ҫула тухсан // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Атти Тимрука пысӑкрах иккен, ун уринче вӑл лӑпӑш-лапӑш курӑнать, тӑхӑнса ҫӳресен те, урана юн витериччен шӑйӑрттарма пулать.

Сапоги оказались Тимруку великоваты и даже очень — пройдет в них квартал-другой и наверняка набьет кровавые мозоли.

X. Янташ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӗнтӗ кунта пӗр аннӑскер, пӑшӑхнӑ урана ҫуса уҫӑлтарма та юрать.

Ладно, коль благополучно спустился, не грех разуться и ополоснуть ноги.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пуҫ ыратсан, урана та йывӑр килет тетпӗр, аслӑкӑм, куратна ав, — шӗвӗр пӳрнипе тӑсса кӑтартрӗ Этхем, — янках уҫӑ, вӑхӑтӑм явӑтнӑ нух ҫавна витсе пӑрахӑп тесеттӗм — пулмарӗ-ҫке, вӑй ҫитмерӗ, витеймерӗм.

Не зря, видать, говорят: коль голова болит, и ногам приходится трудно, вон, повети-то, видишь сам, какие, — Этхем указал пальцем на оголенные стропила, — голые стоят, все не покрою крышу-то.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Урана ура ҫине хурса, урӑхла каласан, ура явса ларни ӗлӗк тӗлӗнмелле йӗркесӗрлӗх шутланнӑ.

В старину считали такую позу неслыханной невежливостью.

2. Ҫыннӑн хӑйне хӑй тытас йӑли // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Чӗркуҫҫисене пӗрле тытса лармалла, ура лапписене пӗр ҫӗрте е пӗрне маларах тытса пусмалла е тата ура пакӑльчакӗнче урана хӗреслетсе ларма юрать.

Сидеть нужно держа колени вместе, ступни, по возможности, одна возле другой, можно одну ногу выставить немного впереди другой, либо легко скрестить их в лодыжках.

2. Ҫыннӑн хӑйне хӑй тытас йӑли // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хулпуҫҫисене усса, курпуна кӑларса, чӗркуҫҫире урана хуҫлатса, пуҫа чиксе тӑмалла мар.

Нельзя стоять, как вопросительный знак: опущенные плечи, сутулая спина, ноги в коленях полусогнуты и голова понурена.

2. Ҫыннӑн хӑйне хӑй тытас йӑли // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кӑҫатсем урана хыраҫҫӗ…

Стирались валенки.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Эпӗ йӗп кӑларса, ҫав хӑмпӑна шӑтарса, шывне юхтарса кӑлартӑм та, урана майласа ҫыхса лартрӑм.

Я достал иголку, проколол колыхавшийся пузырь, выпустил воду и бережно обмотал ногу.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Эпир вӗсенчен хамӑр кӑмӑла килекеннисене: «хапавези» текен вӑрӑм та ҫинҫе тата меллӗ йӗлтӗрсене, «муртома» текеннисене – чупма, ҫул ҫӳреме юрӑхлисене, урана тӑхӑнмаллисене чӗнрен, кантраран, пралукран тунисене пӗрер мӑшӑр суйласа илтӗмӗр.

Мы отбирали те, которые были нам по нраву: хапавези — длинные, благородные, тонкие; муртома — беговые, дорожные; парные, разрозненные, с ременными завязками, с проволочными веревочками.

Иккӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Тимӗртен тунӑ теплоход палуби хӗртнӗ ҫатма пекех урана ҫунтарать.

Металлическая палуба теплохода горела под ногами, как раскалённая сковородка.

Равипе Шаши чееленеҫҫӗ // Феодосия Ишетер. Баруздин С. А. Равипе Шаши: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 44 с.

Ӳкрӗ те вӑл, манӑн урана хӗстерсе лартрӗ… ну, ҫавӑнтах таптаҫҫӗ, касаҫҫӗ, вӗлереҫҫӗ-ҫке-ха… хамӑн урана туртса кӑларас тесе чавса ҫине ҫӗкленнӗччӗ ҫеҫ, пӑхатӑп та — ман ҫине тӳрех пӗри пӑшалпа тӗллесе тӑрать!

Упал он и прижал мне ногу… ну, а ведь давят, бьют, режут… только я было на локоть, чтобы рвануться, смотрю — прямо в меня дуло торчит!

Ашшӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл хӑйӗн тантӑшӗнчен юласшӑн мар, анчах каясси те килмест, мӗншӗн тесен урана хӑмӑл тирет.

Ей не хотелось отставать от своей подружки, а идти тоже не хотелось, потому что было колко.

Инҫетри уйра // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Сыхланарах пырӑр, урана хӗстерсе лартма пултарать… — пӑшӑлтатарах асӑрхаттарчӗ Ваҫҫук.

Осторожно, а то как зажмет ногу… — шепотом предупреждал Васек.

4 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Юлашкинчен, шар ҫавӑрӑнкаласа манӑн ура патне ҫитнӗ самантра, эпӗ урана темӗн пекех вӑйпа туртса илме пултартӑм.

Наконец, с громадным усилием мне удается освободить ногу в то самое мгновение, когда шар в своем вращательном движении подбирается уже к ней…

XXXV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней