Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӳрнипе (тĕпĕ: пӳрни) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӑх-ха! — терӗ Васька сасартӑк, пӳрнипе пӗрре пӗр еннелле, тепре тепӗр еннелле тӗллесе кӑтартса.

Смотри! — вдруг зашептал Васька, указывая то в одну, то в другую сторону.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Вӑл пӳрнипе мӑй урлӑ туртса кӑтартрӗ те хихиклетсе илчӗ.

— Он провел пальцем вокруг шеи.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Нимӗҫ мана пӳрнипе кӑчӑк турса чӗнчӗ:

Немец поманил меня пальцем:

7 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

А мӗн шырамалли пур вӗсене, — терӗ те Васька мана хирӗҫ, пӳрнипе инҫетелле тӗллесе кӑтартрӗ:

— А чего их искать? — ответил Васька и указал пальцем вдаль:

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Унтан сасартӑк Васька мана пӳрнипе тӗртрӗ: Шикленместӗп тесе тура асӑн! — терӗ вӑл.

— Внезапно Васька ткнул в меня пальцем: — Божись, что не сдрейфишь!

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫырнӑ хушӑра вӑл хӑйне хӑй сылтӑм аллинчи икӗ пӳрнипе — пус тата шӗвӗр пӳрнисемпе — пӳрнеске-мешченсене ушкӑнран пӗрин хыҫҫӑн тепӗрне турта-турта кӑларнӑ пек, вӗсене ним пӑхмасӑр-тумасӑрах тӗмсем хушшинелле тыта-тыта ывӑтнӑ пек туйса ларчӗ.

У него было при этом неясное, но знакомое, почти физическое ощущение: словно он двумя пальцами правой руки, большим и указательным, вырывает из хоровода малюток-мещан одного за другим и бросает, не глядя, в кусты.

15 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

«Яп!» сӑмах тӗлне ҫитсен Ида шӗвӗр пӳрнипе Линӑна тӗртет те, лешӗ, кӑтӑкран хӑраканскер, тӳрех кӑшкӑрса ярать те кулма пуҫлать.

Когда Ида доходила до слова «заколю», она тыкала указательным пальцем в Лину, и Лина всякий раз, к великой радости Иды, вскрикивала и хохотала.

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Ида хӑйӗн пӗчӗк пӳрнипе Лина юбкине йӗрлет, хӑй сӑвӑ калать:

Ида водила своим маленьким пальчиком по юбке Лины и говорила:

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Вӑл Линӑна ҫурӑмӗнчен шӗвӗр пӳрнипе кӑшт ҫеҫ тӗртрӗ те, лешӗ хӑрушла кӑшкӑрса ярса вите тӑрринчен йӑтӑнса анчӗ.

Он тихонько ткнул её указательным пальцем в спину, и Лина с диким криком упала с крыши.

Вырсарникун, июнӗн вун виҫҫӗмӗшӗнче, Эмиль виҫӗ хутчен Линӑн кайри шӑлне туртса кӑларма хӑтланчӗ, кайран хӑйӗн йӑмӑкне кӑвак сӑрӑпа сӑрласа илемлетрӗ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Ҫак самантра Ида пӳрнипе ҫул ҫинелле тӗллесе ҫапла каларӗ:

Но тут Ида указала пальчиком на дорогу и сказала:

Тунтикун, декабрӗн ҫирӗм улттӑмӗшӗнче, Эмиль Катхультра пысӑк тӑкак туни, Коямнадиршӑ кашкӑр шӑтӑкне кӗрсе ӳкни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Утрав пуҫлӑхӗ пӳрнипе паллӑ тунӑ хыҫҫӑнах Александр Великий хамӑр тӑракан чӳрече умӗнчи пысӑк хире тухса тӑчӗ.

И вот, по мановению пальца правителя, Александр немедленно появился передо мной на широком поле под окном, у которого мы стояли.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Мана вӑл хӑй патӗнче эпӗ хама ирӗклӗ те никама пӑхӑнман ҫын пек туйтарттарасшӑн пулчӗ, ҫак тӗлӗшпе вӑл пӳрнипе паллӑ туса, хӑйӗн ҫывӑх ҫыннисене пӳлӗмрен тухмашкӑн ыйтрӗ.

Желая, чтобы я чувствовал себя проще и свободнее, он дал знак присутствующим удалиться.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Хӑйне вӑййа хутшӑнтармасан Лина кӳренесрен хӑрарӗ Эмиль, унӑн никама та кӳрентерес килмест, ҫавӑнпа та вӑл, сиксе пыраканскер, Линӑна хырӑмӗнчен пӳрнипе тӗртрӗ те: — Дуй-передуй! — терӗ.

И так как Эмиль решил, что Лина обидится, если не принять её в игру, а он не хотел никого обижать, он на скаку ткнул её пальцем в живот и громко крикнул: — Дуй-передуй!

Тунтикун, июлӗн ҫирӗм саккӑрмӗшӗнче Эмиль пальт валли хатӗрленӗ чустана ашшӗн пуҫӗ ҫине тӑкса яни, унтан сарайӗнче ҫӗрӗмӗш кӗлетке касса кӑларни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Юлашкинчен улӑп ҫын мана хыҫалтан пилӗкрен пуҫ пӳрнипе тата шӗвӗр пӳрнипе хӑйса тытрӗ, лайӑхрах пӑхас тесе куҫӗ патне илсе пычӗ.

Наконец великан отважился взять меня сзади за талию большим и указательным пальцами. Он поднес меня поближе к глазам, чтобы получше рассмотреть.

Пӗрремӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Ҫапла ӗнтӗ, ҫутҫанталӑк хӑех тата ман шӑпа мана ӗҫчен пурнӑҫпа, канӑҫсӑр пурӑнма пӳрнипе эпӗ каллех тӑван ҫӗршыва пӑрахса уҫӑ тинӗсе тухса кайрӑм.

Итак, обреченный самой природой и судьбой вести деятельную и беспокойную жизнь, я снова оставил родину и пустился в море.

Пӗрремӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

— Курӑр-ха, вӑл макӑрать! — кӑшкӑрса ячӗ Ида Эмиль мӑйӗ тӑрӑх юхса аннӑ икӗ пысӑк тумлам ҫине пӳрнипе тӗллесе.

— Глядите, он плачет! — воскликнула Ида и указала на две большие капли, стекавшие по шее Эмиля.

Ытларикун, майӑн 22-мӗшӗ. Эмиль яшка савӑтне пуҫа тӑхӑнни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

… Стаканне пӗр харӑс ӗҫсе, Курганов чеен юнанӑ та ӑна пӳрнипе, пуҫ тайса пӳлӗмӗнчен тухнӑ, унтан лашапа ярминккене кайнӑ.

Выпив залпом стакан, Курганов лукаво погрозил ей пальцем и, поклонившись, вышел из комнаты, а затем уехал на ярмарку.

II // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

— Пӗлетӗп, — терӗ вӑл кӗскен, хӑйӗн мӑкӑллӗрех пуҫне кача пӳрнипе хыҫса.

— Знаю, — кратко отвечал он, почёсывая мизинцем шишковатый череп свой.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Вӑл ҫырӑва хуллен кӑна хутлатать, конверт хӗррисене чӗлхипе йӗпетсе ҫыпӑҫтарать, унтан, конверта сӗтел ҫине пӑрахса, ӑна пӗчӗкҫеҫ — манӑн кача пӳрнерен те пӗчӗкрех пӳрнипе юнать.

Она медленно складывает письмо, заклеивает конверт, проводя языком по краям его и, бросив конверт на стол, грозит ему маленьким пальцем, — меньше моего мизинца.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Василий Георгиевич маузерне малалла тӑсса тӗлленӗ те курок ҫине пӳрнипе хыттӑн пусса туртнӑ, анчах — ҫӗр ҫӑтман маузерӗ шарламан.

Василий Георгиевич вскинул маузер и сильно нажал курок, но маузер молчал, как проклятый.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней