Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

лӑпкӑн сăмах пирĕн базăра пур.
лӑпкӑн (тĕпĕ: лӑпкӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫыру, — лӑпкӑн хуравларӗ Григорий.

— Письмо, — сдержанно отвечал Григорий.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Алешкӑн вилсе кайнӑ чух йӗрсе пӑрахнӑ шурӑ шӑллӑ ҫӑварӗнче яланлӑхах хаяр тарӑху хытса ларнӑ, анчах ҫурри хупӑ куҫӗсем сенкер тӳпенелле, ҫеҫенхир ҫийӗн юхса иртекен шурӑ пӗлӗт ҫинелле, лӑпкӑн, темле салхуллӑ шухӑша путнӑ чухнехи пек пӑхнӑн туйӑнаҫҫӗ…

В мертвом оскале белозубого Алешкиного рта навек застыла лютая злоба, но полубеневшие глаза глядели на синее небо, на проплывавшее над степью облачко со спокойной и, казалось, грустной задумчивостью…

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн кансӗр ҫывӑрнипе тӑртаннӑ тата йӑрӑм-йӑрӑм хӗрлӗ питӗнче Вороновский мӗн каласса лӑпкӑн кӗтни сисӗнет.

Лицо его, с отечными щеками и красными полосами от неловкого сна, выражало сдержанное любопытство.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юланутҫӑ, урисене ҫемҫеткелесе, лӑпкӑн каларӗ:

Всадник, разминая ноги, уже спокойно говорил:

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий шӑлӗсене кӑчӑртаттарса илчӗ, лӑпкӑн йӑлкӑшса кулакан Кудинова алӑран ячӗ.

Григорий скрипнул зубами, отпустил тихо улыбавшегося Кудинова.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Саккун вӑйне илчӗ халь сӗмсӗрлӗх, — терӗ те лӑпкӑн Кавказ этеме мӗн те пулин хирӗҫлесе каласса кӗтмесӗрех калаҫӑва татрӗ:

Хамство получило право законности, — спокойненько сказал подполковник-кавказец и, не дожидаясь возражений, закончил разговор:

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан чӳрече патне пычӗ те, Прохора хирӗҫ ҫурӑмӗпе тӑрса, лӑпкӑн хушрӗ:

Потом подошел к окну, стоя спиной к Прохору, спокойно приказал:

XXXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лӑпкӑн нӑтӑртатать ҫул ҫинчи юр.

Мирно похрустывал на дороге снег.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штокман ним кулмасӑр, лӑпкӑн темле путӗшле истори каласа кӑтартрӗ; Мишки вара, йӗнер пӗкечи ҫине ӳпӗннӗ те, чыхӑна-чыхӑна кайса, иклеткелесе илсе, пӗчӗк ачалла ахӑлтатса пычӗ, Штокман пашлӑке айнелле пӑхма, унӑн сивлек те тимлӗ куҫӗсене курма тӑрӑшрӗ.

Штокман с невозмутимым видом рассказывал какую-то смешную историю, а Мишка, припадая к луке, смеялся детским, заливчатым смехом, захлебываясь и икая, и все норовил заглянуть под башлык Штокману, в его суровые стерегущие глаза.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон юлхавлӑн, пӗрешкел лӑпкӑн сарӑлса юхать.

Дон идет вразвалку, мерным тихим разливом.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лӑпкӑн чӳхенекен тарӑн авӑрсенчен юхса сарӑлать Дон.

Из глубоких затишных омутов сваливается Дон на россыпь.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унччен кӑвак ҫӑмлӑ кӑкӑрне аллипе лӑпкӑн сӑтӑркаласа тӑснӑ пек курӑннӑ Штокман Иван Алексеевича гимнастерка ҫухинчен ҫатӑрласа тытрӗ те, хӑй патне туртса, халӗ ӗнтӗ ахаль калаҫса мар, ӳслӗкне ирттерсе яма хӑтланса, хыттӑн хӑркӑлтатрӗ:

Штокман, до этого с кажущимся спокойствием потиравший ладонью крытую седоватым волосом грудь, вспыхнул, с силой схватил Ивана Алексеевича за ворот гимнастерки и, притягивая его к себе, уже не говорил, а хрипел, подавляя кашель:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сылтӑм аллине лӑпкӑн хӑйӗн кӑкӑрне хыпашларӗ, пӳрнисем хӑйсем тӗллӗнех аялти кӗпе тӳмисене вӗҫерте-вӗҫерте тӳмелерӗҫ.

Правой спокойно шарил у себя по груди, а пальцы механически застегивали и расстегивали пуговицы нательной рубахи.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах Евгений хӑйне алла илсе ҫитерчӗ ӗнтӗ, лӑпкӑн та сивлеккӗн килӗшрӗ:

Но к Евгению вернулось мужество, спокойно и холодно согласился:

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Краснов питӗ лӑпкӑн та чыслӑн хуравласа калать:

Очень спокойно и очень учтиво Краснов отвечал:

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юланутҫӑсем ҫурӑмӗсене мӑкӑртса йӗнерсем ҫинче лӑпкӑн лараҫҫӗ, сарлака купарчаллӑ мӑнтӑр утсем кӗске каснӑ хӳрисене вылятаҫҫӗ, янкӑр ҫутӑ хӗвел ҫинче йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Всадники спокойно сутулились в седлах, упитанные ширококрупые лошади мотали куце обрезанными хвостами, лоснились под ярким солнцем.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пирятин тата вунӑ минут лӑпкӑн ларнӑ та урӑх чӑтайманнине сиснӗ.

Просидел Пирятин еще минут десять спокойно и чувствует, что больше не может.

Сӑмах ҫапма юратакан // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Григорий Мелехов, стена ҫумӗнчен туртса кӑларнӑ тутӑхнӑ пӑтана тимлӗн те лӑпкӑн тарӑхса аллинче пӗтӗркелесе лараканскер, Валета сиввӗн пӳлсе хучӗ:

Григорий Мелехов, сосредоточенно, с каким-то тихим озлоблением вертевший в руках выдернутый из стены ржавый гвоздик, холодно обрезал Валета:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗҫпе туранӑ сасӑсем ҫеҫ лӑпкӑн та сулмаклӑн ухӑнса илтӗнсе тӑраҫҫӗ.

Тихо заплескалась рубка.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анна, кравать ҫинчен тӑрса, ӑна шӑппӑн пырса ыталарӗ те ҫамкинчен тӑван амӑшӗ пек лӑпкӑн чуп туса илчӗ.

Анна встала, молча обняла его и спокойно, как мать, поцеловала в лоб.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней