Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

сывпуллашнӑ (тĕпĕ: сывпуллаш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сывпуллашнӑ чух Катя Федя аллине хӑй аллинче тытса чарчӗ.

Катя, прощаясь, задержала федину руку в своей.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тен, юлташӗсем асӑрханине курсан вӑл та, комсомол билечӗпе сывпуллашнӑ хӗршӗн алӑк яланлӑхах хупӑ пулмалла тесе шутласа, хӑйӗн шухӑшне улӑштарчӗ пуль.

Может быть, под влиянием настороженности товарищей и она переменила свое мнение, решив, что для той, которая однажды равнодушно рассталась с комсомольским билетом, дверь в комсомол должна быть закрыта навсегда.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл тӑчӗ те, директорпа сывпуллашнӑ чух: — Зимин килмерӗ-и? — тесе ыйтрӗ.

Она встала и, прощаясь с директором, спросила: — Зимин не приезжал?

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Аксиньйӑпа сывпуллашнӑ чух путишле ватӑ мыскараҫӑ ун ҫине хӗрес хучӗ те куҫӗ кӗтмен ҫӗртен шывланчӗ, анчах куҫҫульне йӑпӑрт шӑлса илсе, яланхи йӑлипе шӳтлесе каларӗ.

Прощаясь с Аксиньей, старый балагур и весельчак перекрестил ее и неожиданно прослезился, но тотчас же смахнул слезы, с обычной для него шутливостью сказал:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ шахтӑпа сывпуллашнӑ.

Я простился с шахтой.

16 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вилесси вӑл кирек ӑҫта та ҫавах, ниҫта та ҫӑмӑл мар… — терӗ старик Григорипе сывпуллашнӑ чух.

Помирать-то все одно где, везде несладко… — прощаясь с Григорием, сказал старик.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Усалпа ан асӑнӑр, станишниксем! — терӗ вӑл сывпуллашнӑ чух.

— Не поминайте лихом, станишники!

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сывпуллашнӑ чух Степан, юлашкинчен тем каласшӑн пулнӑ пек, Григорий аллине хӑйӗн сивӗ те хытӑ аллинче чӑмӑртаса тӑчӗ, анчах нимӗн те каламарӗ, Григорие алӑк патне ҫитиччен куҫӗпе чӗмсӗррӗн пӑхса ӑсатрӗ те тӗплесе пӗтермен кӗленче патнелле майӗпен кармашрӗ.

Прощаясь, Степан задержал руку Григория в своей холодной и жесткой руке, словно бы хотел напоследок что-то сказать, — но так и не сказал, молча до дверей проводил Григория глазами, не спеша потянулся к недопитой бутылке…

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пурте тӑрук пулса иртрӗ — мана главкран ырӑ сунса ячӗҫ, пуҫлӑх вара сывпуллашнӑ чухне чуп тума тытӑнчӗ.

Все решилось сразу — меня отпустили из главка с добрыми напутствиями, а начальник полез на прощанье целоваться.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хыҫалалла иртсе каякан уйсемпе те ӗмӗрлӗхех сывпуллашнӑ пек, вӗсем ҫине салхуллӑн пӑхнӑ.

С тоской и болью смотрел на кружившие за окном поля, словно прощался и с ними насовсем.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫав каҫ вӗсен темскер калаҫса пӗтерейменни юлнӑ, ирпе Константин Алексей Макаровичпа ӑшшӑн сывпуллашнӑ пулин те, вӑл ача ҫуртӗнчен хӑй темӗнле айӑп тунӑ пек пусӑрӑнчӑк туйӑмпа тухса кайнӑ.

Что-то осталось в тот вечер недоговоренным, и, хотя наутро Константин душевно простился с Алексеем Макаровичем, он уехал из детского дома с тягостным, смутным чувством какой-то вины перед батей.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑсатаканнисем каяканнисемпе сывпуллашнӑ вӑхӑтра, ӑсатаканнисем вакунра пулнӑ чухне, Мажаров лара-тӑра пӗлмерӗ, хӑйне ӑшӗнче тусӗсене чӗнменшӗн вӑрҫрӗ, ятларӗ, — вӗсем ӑна ҫул ҫине ӑшӑ сӑмахсем калатчӗҫ, аллине хыттӑн тытса чӑмӑртатчӗҫ.

Пока длились прощальные минуты и провожающие оставались в вагоне, Мажаров не находил себе места, ругая себя в душе на то, что лишился напутственных дружеских слов и рукопожатий.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иннокентий унчченхи евӗрлех Ксение кинона чӗннӗ, Ксени хирӗҫ пулман, унтан вӑл ӑна килне ҫитиччен ӑсатса янӑ, сӑпайлӑн сывпуллашнӑ та пӑрӑнса утнӑ.

Иннокентий по-прежнему приглашал Ксению в кино, и она не отказывалась, потом провожал ее до дома, вежливо прощался и уходил.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Районти хыпарсене яланах ыттисенчен маларах пӗлекен ерҫӳллӗ тантӑшӗн сӑмахӗсене Ксюша аран итлесе пӗтернӗ, ирӗксӗрех йӑл кулса сывпуллашнӑ та, унтан лашана ура кӗлипе хырӑмӗнчен тапса, куҫран ҫапакан нӳрлӗ ҫиле хирӗҫ вӗҫтернӗ.

Ксюша еле дослушала досужую подружку, всегда раньше других знавшую все районные новости, нашла в себе силы улыбнуться ей на прощанье, потом ударила каблуками в бока коня и поскакала навстречу сырому, хлеставшему по глазам ветру.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Ксюшӑпа салхуллӑн сывпуллашнӑ та, ӑна ырӑ каҫ сунса, сӗмлӗхре ҫухалнӑ.

Он сухо попрощался с Ксюшей и, пожелав ей спокойной ночи, пропал в темноте.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Крыльца ҫинче тӑрать, ӑшӗнче ӗнтӗ вӑл пурнӑҫпа сывпуллашнӑ — эпӗ малтанлӑха сехрине хӑпартрӑм унӑнне!

— На крыльце стоит, в мыслях уже со всеми простился — я еще страху-то нагнал для начала!

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӑван кил-ҫурчӗпе сывпуллашнӑ йывӑр минута Корней ӗмӗрлӗхех астуса юлнӑ.

На всю жизнь запомнил Корней горькую минуту прощанья с родным кровом.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хирӗҫ вӗрекен ҫил, ун хулпуҫҫийӗсем ҫинчи шӑрӑх вӗҫӗсен шереписене сывпуллашнӑ майлӑ вӑркӑштарса, элхерейӗнни пек шурӑ сухалне тӑрмаларӗ, икӗ еннелле сирсе, хыҫалалла туртрӗ.

Встречный ветер раздувал, заносил ему назад концы белой патриаршей бороды, прощально помахивая махрами кинутого на плечи шарфа.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Евгенипе сывпуллашнӑ чух макӑрса илчӗ:

Прощаясь с Евгением, всплакнула:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сергейпе алӑ тытса сывпуллашнӑ чух вӑл ҫавӑн пекех йӑлтӑр кулса: — Йывӑр килсен, эпӗ сан пата пулӑшу ыйтма пырӑп — терӗ.

Прощаясь с Сергеем за руку, она сказала все с той же лукавой усмешкой в глазах: — Если будет трудно, то я приеду к тебе за помощью.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней