Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ыйтнӑ (тĕпĕ: ыйт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Алакаев ҫав тери вӑйлӑ ҫын пулнӑ, ҫакна пӗлекен Алеша унран час-часах ҫапла ыйтнӑ:

Алакаев отличался непомерной силой, и Алеша вспомнил, как он часто просил его:

Пиллӗкмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Тӑхлачӑ ӗлӗкхи пекех пӗччен пурӑннӑ-ха, Перышкин директор ун патне хӑех пырса каҫару ыйтнӑ иккен, каллех лагере таврӑнма сӗннӗ, анчах тӑхлачӑ килӗшмен, сӗннӗшӗн «тав тунӑ, йӑлӑнасса вара ҫамрӑкранах вӗренмен» имӗш, тесе ҫырать вӑл хӑй ҫырӑвӗнче.

Бабушка по-прежнему жила отдельно, не в лагере, хотя директор Пёрышкин лично посетил её и, принеся извинения, просил вернуться в лагерь. Но бабушка «поблагодарила и отказалась, потому что смолоду кланяться не приучена», как она писала.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кукамӑшне тем пек ырласа, хӑйӗн гимназинчи ӗҫӗсемпе мухтанса — ку, чӑннипе каласан, пит терӗсех те пулман, — Петя кукамӑшӗнчен асӑнмалӑх кукашшӗн мундирне яма ыйтнӑ.

Осыпая бабушку ласковыми именами и сообщая о своих блестящих гимназических успехах — что, по правде сказать, было сильно преувеличено, — Петя просил прислать ему на память — как можно скорее — майорский мундир дорогого дедушки.

XXXV. Таса парӑм // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ун пек тума амӑшӗн хурӑнташӗсем ыйтнӑ пулнӑ.

На этом настояли мамины родственники.

XXXV. Таса парӑм // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗ, сасси ҫавӑн пек чӗтренсе тухнӑ чухне, вӑл мӗн ыйтнӑ ҫавна панӑ.

Это нежное дрожание в отцовском голосе показывало, что отец теперь ни в чем не откажет, чего ни попроси.

XXXIII. Ушкисем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Миҫе хутчен вӑл ӑна хӑйӗн урӑхла шӑршӑллӑ, тӗтӗм ҫапнӑ чейӗпе хӑна тунӑ, кашнинчех унтан: «Анчах сахӑр ҫук!» — тесе каҫару ыйтнӑ.

Сколько раз он угощал его своим особенным, душистым и придымленным, чаем, всегда извиняясь, что «только нема сахару»!

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Икӗ аллипе те васкаса тӗлӗннӗ тата ыйтнӑ пек туса вӑл малалла, хӑйне чарассинчен хӑраса, каллех хӑвӑрт калама пуҫларӗ:

Наскоро сделав обеими руками знак удивления и вопроса, он продолжал торопясь сказать как можно больше, пока его не остановили:

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сехӗрленнипе пулӑшу ыйтнӑ пек пулса, йӗри-тавра пӑхрӗ.

С отчаянием посмотрел по сторонам, ища помощи.

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ку кам выртать санӑн? — ыйтнӑ ҫавӑнта пӗр портфеллӗ господин матроса курсан.

— А это у тебя кто лежит? — спросил вдруг господин с портфелем, заметив матроса.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кун хыҫҫӑн вӑл, темӗн ыйтнӑ пек, чармак куҫӗсемпе хӑй юлташӗ ҫине тинкерсе пӑхрӗ.

После этого он вопросительно повернул выпученные глаза к приятелю.

XXI. Тупата // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ковалевский господин, нимӗн тума аптӑраса, Одессӑри уҫламҫӑсемпе банкирсем патне кайса укҫа ыйтнӑ.

Господин Ковалевский в отчаянии бросился за деньгами к одесским негоциантам и банкирам.

VIII. «Ҫын шыва сикрӗ!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тӗлӗнсе хытса кайнӑ, куҫлӑх тӑхӑннӑ господина тата унӑн икӗ хӑраса ӳкнӗ ачине курсан, вӑл тутисене хускатса илнӗ — те каҫару ыйтнӑ, те вӗсене тав тунӑ.

Увидев остолбеневшего от изумления господина в пенсне и двух перепуганных детей, он беззвучно зашевелил губами, как бы желая не то поздороваться, не то извиниться.

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗр-пӗр Демидов купца ӑна курсан, вара тӑварланӑ какайшӑн е экспедиципе тухса каякансем валли унран «кӗпе-йӗм те тумтир хатӗрленӗшӗн» укҫа аптӑратса ыйтнӑ; Татаринов капитан ӑна тӳремӗн пуҫне чиксе итленӗ.

Упрямо наклонив голову, он слушал какого-нибудь купца Демидова, который требовал у него денег за солонину или «приготовление готового платья».

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑй кӗтнӗ шанчӑкне пӳлнӗшӗн, эп вилменшӗн вӑл мана хамах хӗрхенме ыйтнӑ пек калаҫни мана уйрӑмӑнах тӗлӗнтерчӗ.

Это было очень странно — то, что он как бы искал у меня же сочувствия в том, что, вопреки его надеждам, я оказался жив.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сана ху ыйтнӑ ҫӗре ямарӗҫ.

Тебя не пускают.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Унтан вӑл, хуллуҫҫийӗсене хутлатса илсе, темӗнле хӑйӗнчен хӑй тӗлӗнсе ыйтнӑ пек: — Мӗн вара — ҫавӑ фашиста ман алӑран вӗҫертмеллеччӗ-им? — терӗ.

— Он пожал плечами и сказал с некоторым даже недоумением, но упрямо: — А что же мне было, упускать фашиста, что ли?

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑйӗн юратнӑ мӑшӑрне, Огюль-солтана вӑл тӑр кӑнтӑрлах вӑрланӑ, мӗншӗн тесен, ыррӑн хӑтана ҫӳрени нимӗн те паман, хулӑм укҫи ытла нумай ыйтнӑ, ӑна тӳлеме чухӑн йӗкӗтӗн вӑйӗ ҫитмен.

И когда ему отказали в невесте, требуя за нее огромный выкуп — калым, непосильный для бедняка, он среди бела дня похитил свою любимую Огюльсолтан.

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тепле каласаччӗ мана Саня, хӑйӗнчен Даша инке мӗн ыйтма юратнине: «Ну, мӗнле-ха Санечка, сан пурнӑҫӑнта ҫулҫӳресси?» тесе ыйтнӑ тет.

Саня как-то рассказывал мне, что тётя Даша любила спрашивать его: «Ну как, Санечка, твоё путешествие в жизни?»

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӑнне ҫухатмасӑр вилнӗ пулсан, вӑл манран ҫавӑн ҫинченех ыйтнӑ пулӗччӗ.

Она просила бы меня о нём, если бы умирала в сознании.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Яланхи йӑлапа эпӗ, ненецсенчен старт ыйтнӑ пек, аллӑма ҫӗклетӗп.

По привычке я поднимаю руку, точно прошу старта у ненцев.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней