Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

куҫӗ (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кунта эп кашнин куҫӗ умӗнче, хам та ал тупанӗ ҫинчи пек йӑлт курса тӑратӑп.

Тут я у всех на виду, и передо мной все как на ладони.

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эсир Никита Никитича шыратӑр-и? — ыйтрӗ вӑл, тутӑр айӗнчен тӑмана куҫӗ пек пысӑк куҫӗсене йӑлтӑртаттарса.

— Вы Никиту Никитича шукаете? — спросила она, блеснув из-под косынки большими, как у совы, глазами.

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Федор Лукич калама сӑмах тупаймарӗ, чышкисемпе куҫне сӑтӑркаласа илчӗ, урӑх Рагулин ҫинчен шухӑшлас мар терӗ, анчах йӑлӑхтармӑш шухӑшсем ҫаплах канӑҫ паман ӑна, куҫӗ умӗнче каллех Рагулин сухалне шӑлкаласа тӑнӑ.

Федор Лукич не знал, что ответить, потер кулаком глаза, хотел больше не думать о Рагулине, но навязчивые мысли не давали покоя, и снова перед ним стоял Рагулин и поглаживал бородку.

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫемен куҫӗ умне канал тухса тӑчӗ, ӗҫлекен ҫынсем курӑнса кайрӗҫ.

Семен живо представил и профиль канала, и работающих людей.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вут куҫӗ хуралса пычӗ, пӗчӗкленчӗ, сӳнчӗ, Ефим ҫавах калаҫма чарӑнман-ха, вӑл хӑй тӗллӗн калаҫнӑ пекех туйӑнать.

Костер постепенно чернел, сжимался и потухал, а Ефим все не умолкал.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Куҫӗ курать те, шӑлӗ витмест! —

— Око видит, да зуб неймет! —

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

 — Мӗншӗн пирӗн ҫакӑн пек йӗрке пулса кайрӗ-ха, пурин куҫӗ умӗнче те пӗр Перасковья анчах?

 — Почему у нас завелся такой порядок, что у всех на виду одна Прасковья?

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей куҫне хупрӗ те, ним ҫинчен те шухӑшламасӑр пыма тӑрӑшрӗ, анчах ун куҫӗ умӗнче Виктор пичӗ кулса тӑчӗ.

Сергей закрыл глаза, хотел ни о чем не думать, а перед ним вставало смеющееся лицо Виктора.

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Фотографи ун куҫӗ умӗнчех тӑнӑ, ун чухне те, хальхи пекех, Сталин ӑна ҫапла каланӑ пек туйӑннӑ: «Эпӗ сана фронта ӑсатса ярӑп, пӗрремӗш ҫапӑҫура пӗрле пулӑп, кирлӗ пек ҫапӑҫма вӗрентӗп, унтан вара хӑвах кайӑн…»

Фотография была и на его виду, и тогда, как сейчас, казалось, будто Сталин говорил: «я тебя провожу на фронт, буду вместе с тобой в первом бою, научу правильно воевать, а после уже сам займешься.…»

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл вуласа тухни ҫинчен шухӑшларӗ, Сталин пурӑнӑҫӗ ун куҫӗ умӗнче питӗ пысӑк ту пек тӑнӑ.

Он задумался о прочитанном, и жизнь Сталина предстала перед ним в виде очень большой горы.

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Куҫӗ тӗксӗмленчӗ.

Лицо у него сделалось грустным.

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫав вӑя парӑнас мар тесе, Артамашов лампа умне пырса тетрадьне уҫрӗ те вулама пуҫларӗ, анчах кулса тӑракан Тутариновӑн усал сӑнӗ ун куҫӗ умӗнчех тӑчӗ, ҫавӑнпа вӑл хӑй ҫырнинчен пӗр сӑмахне те ӑнланаймарӗ…

Чтобы не поддаться этой силе, Артамашов подошел к лампе, развернул тетрадку и стал читать, но гневное лицо Тимофея Ильича стояло перед глазами, и от этого он ничего не мог понять из написанного…

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Капла калани питӗ вӑйлӑ та вырнаҫуллӑ пек туйӑнчӗ ӑна, куҫӗ умне вӑтаннипе хӗрелсе кайса, пуҫне уснӑ Еременко, Прохорова, Соломатин тухса тӑчӗҫ…

Эта фраза показалась ему настолько веской и убедительной, что он уже видел смущенные, виновато покрасневшие лица Еременко, Прохоровой, Соломатина…

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пурне те манас килнӗ ун, анчах хӑлхара ҫынсен сассисем янӑранӑ, куҫӗ умӗнче типшӗм, кӑшт мала пӗкӗнерех, ҫиллес сӑнлӑ Тимофей Ильич Тутаринов тӑнӑ…

Ему хотелось забыться, а в ушах звучали голоса и перед глазами стоял сухой и сутулый Тимофей Ильич Тутаринов с гневным лицом…

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Кӑҫал нимпе тӳлеме те ҫук, — терӗ каллех Евдокия Ивановна, хӑй куҫӗ умӗнче те пилӗк, те ултӑ михӗ тулӑ ларнине курса.

— В нынешнем году нема чем платить, — снова отозвалась Евдокия Ивановна, у которой перед глазами так и стояли не то пять, не то шесть мешков пшеницы.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ҫӳллӗскер, хӑрах куҫӗ хӗрринче тур палли пур.

— Высокий, ишо родинка у него на глазу.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ун куҫӗ хыҫҫӑн йӗрленӗ май, пӗр сисмен ҫӗртенех ассӑн сывласа ярса, Романовский те ҫилсӗр ҫанталӑкра кантӑк пек йӑлтӑртатакан Днепр ҫине, кӗр умӗнхи черченкӗ сӑрӑсемпе эрешленнӗ хирсем ҫине йывӑр тунсӑхлӑн пӑхма пуҫлать.

Романовский проследил за его взглядом и сам, неприметно вздохнув, перевел глаза на слюдяной глянец застекленного безветрием Днепра, на дымчатые поля, покрытые нежнейшей предосенней ретушью.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Иван Алексеевич юлашки хут ҫаврӑнса пӑхнӑ чухне ҫав куҫа йӑмӑхтарса йӑлтӑртатакан пурҫӑнӑн чӑлт шурӑ йӑрӑмне курчӗ те, темшӗн ун куҫӗ умне Дон шывӗн типӗ ҫилпе тӑрмаланнӑ кӑкӑрӗ, симӗс ҫилхеллӗ хумсем тата шап-шурӑ ҫуначӗн вӗҫне хумсен тӑррине чалӑшшӑн сӗртӗнтерсе вӗҫекен пулӑҫӑ-чарлан тухса тӑчӗ.

Иван Алексеевич, глянув в последний раз, увидел эту ослепительно сверкающую полоску шелка, и перед глазами его почему-то встала взлохмаченная ветром-суховеем грудь Дона, зеленые гривастые волны и косо накренившееся, чертящее концом верхушку волны белое крыло чайки-рыболова.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эпӗ, вырӑс халӑхӗн тӑван ывӑлӗ, ӑна усӑ кӳресшӗн пурин куҫӗ умӗнче те пӗтӗм пурнӑҫӑма шеллемесӗр панӑ ҫын, хамӑн халӑхӑн аслӑ пуласлӑхри аслӑ ирӗклӗхӗн хуралӗнче юлмасӑр пултараймастӑп.

Не мне, кровному сыну своего народа, всю жизнь свою на глазах всех отдавшему на беззаветное служение ему, — не стоять на страже великих свобод великого будущего своего народа.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хыҫалта — торф кӑларнӑ чух алтӑкласа пӗтернӗ лачакаллӑ шурлӑх та, ишӗлчӗк шоссе те пурнӑҫ сывлӑшӗпе, вӗҫне ҫитереймесӗр пӑрахса кайнӑ ӗҫӗн сывлӑшӗпе сывланӑн туйӑнать; вӑрман хӗрринче вара этем куҫӗ умне нимӗн хавассӑр та салху сӑнсем кӑна туха-туха тӑраҫҫӗ.

Позади даже болото, изрытвленное рябью разработок, даже разрушенное шоссе пахли жизнью, кинутым трудом, у опушки же безрадостную и горькую картину являла человеческому глазу земля.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней