Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

турӗ (тĕпĕ: тура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Наталья, сехре хӑпнипе чӗтреме ерсе, кравать ҫине выртса ӗлкӗрнӗччӗ ҫеҫ — шашулкка шӑкӑрт-шакӑрт турӗ те кухньӑна ҫӳллӗ кӗлеткеллӗ хӗрлӗармеец пӗшкӗнсе кӗрсе тӑчӗ.

Только что Наталья, дрожа от страха, упала на кровать, как звякнула щеколда, и в стряпку, пригибаясь, вошел высокий красноармеец.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сивӗ шыв тарлӑ ҫурӑма ҫатӑр пӗҫертсе кайнипе вӑл ахлатса илчӗ, тулхӑрнӑ пек турӗ, чӗн пӳшкӗнсем йӗрленӗ хулпуҫҫийӗсемпе ҫӑмлӑ кӑкӑрне чылайччен сӑтӑрса аппаланчӗ.

От холодной воды, обжегшей потную спину, ахнул, зафыркал, долго и крепко тер натруженные ремнями плечи и волосатую грудь.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Степан, ӑна шеллесе, нимӗн те сисмен пек турӗ, — сӑмаха хуҫалӑх ҫине пӑрса ячӗ, хутортан каяс умӗн килти япаласенчен мӗн-мӗн пытарса ӗлкӗрни тата тӗплӗ пытарнипе пытарманни ҫинчен ыйтса пӗлме тытӑнчӗ.

Степан, щадя ее, сделал вид, что ничего не заметил, — перевел разговор на хозяйство, стал расспрашивать, что из имущества успела спрятать перед уходом из дому и надежно ли спрятала.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пухӑннисене пурне те чӑн чӑвашсем тесе каларӗ, Наумова, унӑн ушкӑнне тата «Сувар» хаҫат редакцине уяв туса панӑшӑн тав турӗ.

Помоги переводом

Мӑн асаттесен вӑй-хӑвачӗ — «Хусан чӑвашӗсенче» // Олег АЛЕКСАНДРОВ. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 4 стр.

— Ҫаплах каларӗ-и? — терӗ Аниҫҫе, хӑй хӗрелсе кайрӗ, куҫӗсенче куҫҫуль курӑнчӗ, вӑл хӗрӗ патнелле пӗшкӗнчӗ те ӑна ҫамкинчен чуп турӗ.

— Так и сказала? — вспыхнув до слез, проговорила Анисья и, наклонясь к дочери, поцеловала ее в лоб.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Корнея ытамласа, упа пек хытӑ тытса чӑмӑртарӗ, виҫӗ хут чуп турӗ — куна вара Корней пачах та кӗтменччӗ, пур енчен те курӑнать, кӗрӳшӗ вӑл таврӑннишӗн чунтанах савӑнать пулмалла.

Он по-медвежьи сжал Корнея в объятиях и, чего уж тот совсем не ждал, троекратно расцеловал — по всему было видать, зять искренне рад его возвращению.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Калас пулсан, вӑрӑм япала, кайран каласа кӑтартӑп-ха, — Ксени, сасартӑк Никодим ҫумне сӗвенсе, ӑна пит ҫӑмартинчен хӑвӑрт чуп турӗ.

Я потом расскажу, история долгая, — она вдруг прислонилась к Никодиму и порывисто поцеловала его в щеку.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Ксение тытса ытамларӗ, виҫӗ хут чуп турӗ те, кӑвак та лапсӑркка куҫ харшисем айӗнчен кулӑшла пӑхакан йӳрӗк куҫӗсене хӗссе, юри ассӑн сывласа каларӗ:

Он обнял Ксению, троекратно расцеловался с нею и, щуря не по-стариковски живые, насмешливые бусины глаз под навесом лохматых седых бровей, проговорил с притворным вздохом:

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ну, сӗтел хушшине-тӗк сӗтел хушшине, — Лиза ассӑн сывланӑ пек турӗ, кулса тӑракан куҫӗсене Иннокентий ҫинчен илмесӗр, каласа пӗтерчӗ:

— Ну, за стол так за стол, — Лиза притворно вздохнула и, не спуская с Иннокентия насмешливого взгляда, досказала:

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иннокентий, никам ҫине те пӑхас мар тесе, хӑй умӗнче выртакан хут ҫинче тӑваткалсем, ромбсем, тӗрлӗ ытти фигурӑсем ӳкерсе ларчӗ, вӗсен ал-урине турӗ, унта ҫав чӑлахсене чӑр-чӑр хурата-хурата тӑкрӗ.

Стараясь ни на кого не смотреть, Иннокентий быстро рисовал на лежавшем перед ним листке квадратики, ромбики и другие фигурки, приделывал им руки и ноги, потом быстро заштриховывал этих уродцев.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Нюшкӑна хулпуҫҫинчен тытса хӑйӗн ҫинелле йӑвантарчӗ тӗ ӑна час парӑнакан ҫемҫе тутисенчен нумайччен чуп турӗ.

И, притянув Нюшку за плечи, жадно впился в ее мягкие податливые губы, долго не отрывался.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Нюшкӑ ҫапла турӗ те — алӑка ҫаклатрӗ, симӗс пӑнчӑллӑ-пӑнчӑллӑ хура тутӑрне салтса, йӗтӗн пек хумлӑ-хумлӑ ҫӳҫне хулпуҫҫисем тӑрӑх сапаларӗ, кравать хӗррине ларчӗ те, пӗҫҫисемпе тӗксе, Аникее стена патнелле шутарчӗ.

Нюшка так и сделала — закрыла дверь на крючок, развязала темный в синюю горошину платок, пустив по плечам волнистые льняные волосы, села на край кровати и, двигая бедрами, оттеснила Аникея к стене.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Шыва сиксе вилес пулсан, ман бухгалтери кӗнекисем кирпӗч вырӑнне юраҫҫӗ, — шӳт турӗ Шалымов кулмасӑр.

— Если будем топиться, то мои бухгалтерские книги и за кирпичи сойдут, — неулыбчиво пошутил Шалымов.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей пуҫне пит шӑллипе хӑвӑрт явкаласа лартрӗ, пит-куҫне асапланса пӗтнӗ пек турӗ, ерипен йынӑшса ячӗ.

Аникей быстро обмотал голову полотенцем, напустил на лицо страдающее выражение, тихо застонал.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сестра, хулпуҫҫисене ялт сиктерсе, уртса янӑ пальтоне вӑр-вар хывса пӑрахрӗ, Аникей патне пӗшкӗнсе, ун кӗпе ҫаннине тавӑрчӗ те ӑна шуранкӑ та шыҫмак аллинчен укол турӗ.

Она ловко, одним движением плеч сбросила надетое внакидку пальто, наклонилась к Аникею и, закатав рукав его рубахи, быстро сделала укол в бледную пухлую руку.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лузгин тӗксӗмленчӗ, йывӑррӑн мӑшлатса сывлама пуҫларӗ, анчах Дымшаков мӗн ҫинчен каланине илтменҫи турӗ, Мрыхин ҫине пӑхса илсе систерчӗ те, лешӗ, вӑранса кайнӑ пек, графина кӗленче пӑккипе шаккама пуҫларӗ, вӑрӑм аллисене сулса ячӗ.

Лузгин нахмурился, тяжело засопел, но сделал вид, что не расслышал, о чем говорит Дымшаков, дал знак Мрыхину, и тот словно очнулся, застучал стеклянной пробкой по графину, замихал длинными руками.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лузгин пукан ҫинче тӑруках тӳрленсе ларчӗ, юри ӳсӗрем пек турӗ.

Лузгин сразу подобрался на стуле, сел попрямее, нарочито прокашлялся.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫакна вӑл йӑлтах пӗр чӗнмесӗр, питӗ пысӑк ӗҫ вырӑнне хурса турӗ пулмалла, кун пек тимлӗх мӗне пӗлтернине Мажаров ӑнланмарӗ.

Все это делалось молча, с непонятной для Мажарова сосредоточенностью и многозначительностью.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Дарья Семеновнӑн кӑвакарнӑ пуҫне аллисемпе тытрӗ те ӑна пӗркеленнӗ ҫамкинчен чуп турӗ.

И, притянув к себе ее седую голову, поцеловал в морщинистый лоб.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Карчӑк ун ҫине тинкерсе пӑхрӗ, хирӗҫ калас тесе ҫӑварне уҫрӗ, анчах пӗр сасӑ кӑлармасӑр, тутисене ҫеҫ сиккелентерчӗ, суккӑр ҫын пек такӑнкаласа, икӗ-виҫӗ утӑм турӗ те пуҫне Мажаров какӑрӗ ҫине хучӗ.

Старуха пристально вгляделась в него, открыла было рот, чтобы возразить, но лишь беззвучно шевельнула губами, сделала два-три спотыкающихся шага, как слепая, и ткнулась в грудь Мажарова.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней