Корпус чувашского языка

Мӑнтӑр шурӑ гусеница Буратино пуҫӗ ҫине хӑпарса кайрӗ те, унӑн сӑмси ҫинчен усӑнса тӑрса, унӑн шӑлӗсем ҫине шӑл тасатмалли паста кӑларса хучӗ.

Жирная белая гусеница вползла на голову Буратино и, свесившись с его носа, выдавила немного пасты ему на зубы.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Мӑнтӑр та ылтӑн плащ тӑхӑннӑ бархат сӑнлӑ тӗкӗлтурасем вӗҫеҫҫӗ, хаяр пӑвансем ҫуначӗсемпе сӑрлатса ҫӳреҫҫӗ.

Летели, гудели толстые чёрно-бархатные шмели в золотых плащах, шипели крыльями свирепые шершни.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Эпӗ вӗсене чи ҫӳллӗ та мӑнтӑр шӑнасене пӗр миллион ҫурӑ пама пулӑп…

Я обещаю им полтора миллиона самых жирных мух…

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Мӑнтӑр Тил, ҫак хулан губернаторӗ, сӑмсине ҫӳлелле каҫӑртса утса пырать.

Гулял толстый Лис — губернатор этого города, важно подняв нос.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывне пырса лекет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино кулса ларакан мӑнтӑр майра патне пычӗ те ҫухӑрса ячӗ.

Буратино подбежал к полной улыбающейся тёте и пропищал:

Буратино кӗнекине сутать те пуканесен театрне кайма билет илет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Аялта пӗр мӑнтӑр та кулса ларакан майра билетсем сутать.

Внизу полная улыбающаяся тётя продавала билеты.

Буратино кӗнекине сутать те пуканесен театрне кайма билет илет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вут вӑйӗпе ҫатӑртатса тумлакан пат-пат ирӗлчӗк тӗлне мӑнтӑр ҫуртана латлаттарса чышрӗ.

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тайгара вӗсем мӑнтӑр, пысӑк.

Помоги переводом

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Бульвар тӑрӑх пирӗн ҫумпа таса тӑхӑннӑ ҫынсем: мӑнтӑр улпут майрисем чиновниксем, офицерсем утса ирте-ирте ҫӳретчӗҫ; кукка якалса кайнӑ кӗрхи пальто, лучӑрканса пӗтнӗ картус тата хӗрлӗрех тӗслӗ атӑ тӑхӑннӑччӗ те хӑй костюмӗнчен вӑтанса пулас, хӗсӗнкелесе ларатчӗ.

По бульвару мимо нас ходила чистая публика: пышные барыни, чиновники, офицеры; дядя был одет в потертое осеннее пальто, измятый картуз, рыженькие сапоги и ежился, видимо, стесняясь своим костюмом.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Праҫниксенче, кӑнтӑрларанпа тӑхӑр сехетчен, эпӗ уҫӑлса ҫӳреме тухса каяттӑм, каҫхине вара Ямская урамӗнчи трактирте лараттӑм; трактир хуҫи, мӑнтӑр та ялан тарласа ҫӳрекен ҫын, юрланине шутсӑрах юрататчӗ, ҫавна чиркӳсен хорӗсенче юрлакансем пурте тенӗпе пӗрех пӗлсе тӑратчӗҫ те ун патне пуҫтарӑнатчӗҫ; вӑл вӗсене юрланӑшӑн эрех, сӑра тата чей ӗҫтеретчӗ.

По праздникам, от обеда до девяти часов, я уходил гулять, а вечером сидел в трактире на Ямской улице; хозяин трактира, толстый и всегда потный человек, страшно любил пение, это знали певчие почти всех церковных хоров и собирались у него; он угощал их за песни водкой, пивом, чаем.

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Койка ҫинче саркаланса выртса пӗр пысӑк та мӑнтӑр хӗрарӑм ҫывӑратчӗ; карчӑк ӑна чышкипе аяккинчен чышрӗ те: — Тух! Эй, шапа, тух! — терӗ.

На койке спала, разметавшись, большая толстая женщина; старуха толкнула ее кулаком в бок и сказала: — Выдь! Эй, лягуха, выдь!

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пӗрре, июлӗн пуҫламӑшӗнче, эпир ӗҫленӗ ҫӗре пӗр халтӑркка пролетка вӗҫтерсе ҫитрӗ; ларчӑкӗ ҫинче сухаллӑ, ӳсер извозчик ҫӗлӗксӗр-мӗнсӗр, ҫапса суранланнӑ туталлӑскер, салхуллӑн ларатчӗ; пролетка ҫине ӳсӗр Григорий Шишкин сарӑлса кӗрсе ларнӑ, улӑм шлепкеллӗ, хӗрлӗ питлӗ, мӑнтӑр хӗр ӑна алли айӗнчен тытса ларатчӗ, хӑй хӗрлӗ бантлӑ мӑйне чие ҫырли пек ялтӑркка шӑрса ҫакнӑччӗ, аллине зонтик тытнӑччӗ, ҫара ури ҫине резина калуш тӑхӑнса янӑччӗ.

Однажды, в начале июля, к месту, где мы работали, стремглав подъехала развинченная пролетка; на козлах сидел, мрачно икая, пьяный извозчик, бородатый без шапки и с разбитой губой; в пролетке развалился пьяненький Григорий Шишлин, его держала под руку толстая, краснощекая девица в соломенной шляпке с алым бантом и стеклянными вишнями, с зонтиком в руке и в резиновых калошах на босую ногу.

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Йывӑррӑн пусса, мӑнтӑр кӗлеткине чӗтрентерсе, вӑл акӑш-макӑш хыпкаланма тытӑнчӗ:

Тяжело ступая и сотрясая телеса, она засуетилась:

Гришка Хват // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 18–40 с.

Янахӗ мӑнтӑр, усӑнсах аннӑ, кӳпшек питҫӑмартисене шӑп варринчен ҫавракан пӗветнӗ, пӗчӗк сӑмсин шӑтӑкӗсем кӑшт ҫеҫ уҫӑлса тӑраҫҫӗ, сӑмси хӑй ҫӳлелле кукӑрӑлса тӑрать, ҫӳҫӗ-пуҫӗ сап-сарӑ, анчах куҫхаршисене кӗрхи каҫ пек хуп-хура сӑрласа лартнӑ.

Жирный подбородок, пухлые щеки с двумя круглыми пятнами румян, маленький нос с полуоткрытыми ноздрями приподнят кверху, белобрысая, а брови намалеваны черные, как осенняя ночь.

Гришка Хват // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 18–40 с.

Пӗвӗпе вӑл ҫӳллӗ мар, хулпуҫҫийӗсем сарлака, патвар, кӗске урисем питӗ ҫирӗп пусса тӑраҫҫӗ, хӑй ҫине тӑваткал-тӑваткал ӳкерчӗклӗ ковбойка тӑхӑннӑ, ун айӗнчен тата тепӗр кӗпе курӑнать; сӑнӗ-пичӗ хӗп-хӗрлӗ, ҫӳҫӗ те хӗрлӗ, ӑна вӑл мода хушнӑ пек «под бокс» кастарнӑ; куҫӗсем пысӑк, ни ӑшшӑн мар, ни сиввӗн мар пӑхаҫҫӗ, хулӑн тутисем ҫур уйӑх пек авӑнса тӑраҫҫӗ; пысӑк та мӑнтӑр сӑмсин вӗҫӗ ҫӳлелле кукӑрӑлса тӑрать.

Небольшого роста, широкоплечий, кряжистый, с крепко расставленными короткими ногами, в клетчатой ковбойке, из-под которой торчала нижняя рубаха; краснорожий, рыжие волосы коротко острижены «под бокс» — по-модному; глаза большие, равнодушные; жирные губы выгнулись полумесяцем; кончик большого и мясистого носа приподнят кверху задиристо и вызывающе.

Гришка Хват // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 18–40 с.

Анчах Сарапулта пароход сине пӗр мӑнтӑр арҫын, хӗрарӑм пичӗ пек сухалсӑр-мӗнсӗр, ленчӗркке питлӗскер ларчӗ.

Но в Сарапуле сел на пароход толстый мужчина, с дряблым, бабьим лицом без бороды и усов.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пӗрре тепле, хӗвел аннӑ вӑхӑтра, иккӗмӗш класри ӳсӗр пассажир, Пермьри мӑнтӑр купца, пароход хыҫнелле татӑлса анчӗ те, тапаланса хӗрлӗ ылттӑн тӗслӗ шыв ҫулӗпе ишсе карӗ.

Как-то раз, на закате солнца, пьяный пассажир второго класса, дородный купец-пермяк упал за борт и, барахтаясь, поплыл по красно-золотой водной дороге.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кукамӑшӗ салху-чӗлхесӗр Тюфяевпа тата чалӑш куҫлӑ, мӑнтӑр горничнаяпа пӗрле иртен пуҫласа каҫчен хуҫалӑхпа аппаланатчӗ; ачан няньки ҫукчӗ, хӗрача кунӗ-кунӗпе крыльцара е крыльца тӗлӗнче пӗрене купи ҫинче выляса, никам пӑхмасӑр тенӗпе пӗрех пурӑнатчӗ.

Бабушка с утра до вечера занята хозяйством вместе с Тюфяевым, угрюмо немым, и толстой, косоглазой горничной; няньки у ребенка не было, девочка жила почти беспризорно, целыми днями играя на крыльце или на куче брёвен против него.

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Брюки ҫеҫ тӑхӑннӑ, кӗпесӗр мӑнтӑр улпут: — Кимӗ парӑр, шуйттансем! — тесе кӑшкӑрса хӑйне кӑкӑрӗнчен чышкӑпа ҫапатчӗ.

— Лодку, дьяволы! — кричал толстый барин, в одних брюках, без рубашки, и бил себя в грудь кулаком.

VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кукша пуҫлӑ, мӑнтӑр Яков Иваныч хӗрарӑмсем ҫинчен ҫеҫ калаҫать, — тата яланах лайӑх мар калаҫать.

Толстый, лысенький Яков Иваныч говорит только о женщинах и всегда — грязно.

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.