Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӗрача сăмах пирĕн базăра пур.
хӗрача (тĕпĕ: хӗрача) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр хӗрача, пӑхсан Нюшӑран кӑшт кӑна аслӑрах пулмалла, пӑхса тӑма хитрех те мар «схемкӑ» тытнӑ та пуҫӗ тӗлне, пропеллерне пӳрнипе чарса тӑрса: — Иван Андреевич, вӑхӑтне палӑртӑр-ха ман валли, — терӗ.

Одна из девочек, с виду чуть постарше Нюты, подняла над головой неказистую «схемку» и, придерживая пальцами пропеллер, обернулась через плечо: — Иван Андреевич, засеките мне.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Пӗтӗм шкул пухӑвӗнче комсомол бюровӗн секретарӗ, шӗвӗрех ҫивӗтлӗ хӗрача, Сергей пултарулӑхне тивӗҫлӗ хак пачӗ: пӗрремӗш гонорар вырӑнне поэта, личнӑй делӑна ҫырса, строги выговор парнелеме хистерӗ.

На общешкольном собрании секретарь комсомольского бюро, девчушка с куцыми косичками, во всеуслышанье дала Сергееву творенью оценку и в качестве первого гонорара потребовала объявить поэту строгий выговор с занесением в личное дело.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хӗрача, сире кӳрентернӗ-и-мӗн? —

— Вас обидели, девушка? —

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Мишка мана пӗрре ҫеҫ хӗнерӗ, ытти чух унпа лайӑх вылярӑмӑр, — пӑшӑлтатса хуравларӗ те хӗрача пичӗпе амӑшӗн ҫумне ҫӑтах тӗршӗнсе лӑпчӑнчӗ.

Мишка толечко раз меня побил, а то мы с ним хорошо игрались, — шепотом отвечала девочка и крепко прижималась лицом к материнским коленям.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Егор патне вӑрӑм урисене кӑҫатӑ тӑхӑннӑ, чӗркуҫҫийӗсем ҫара пӗр вунӑ ҫулхи ырхан хӗрача чупса пычӗ те ӑна кӗпҫе пек чӗркенӗ шурӑ хут тӑсса пачӗ.

К Егору подбежала худенькая голенастая девочка лет десяти, в валенках, с голыми коленками, и протянула отцу белый, свернутый в трубку лист бумаги.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫакӑ-ҫке-ха ӗнтӗ, ун чухнехи ҫара-уран хӗрача, пӗррехинче ӑна аппӑшӗнчен ҫыру илсе пырса панӑччӗ…

Ведь это она босоногой девчонкой принесла ему однажды записку от сестры.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Айта атте патне, — хӗрача Костьӑна хӑюллӑн хӑйӗн хыҫҫӑн туртса кайнӑ, — ӳсӗр чухне вӑл питӗ, питӗ ырӑ.

— Пойдем к тяте, — девочка решительно потянула Костю за собой, — Он когда пьяный, то добрый-предобрый!

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗнле хӑрушӑ, э? — тенӗ хӗрача.

— Страшно как, а? — сказала девочка.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чи кайран ырханкка, курпун, салхуллӑ сенкер куҫлӑ пӗчӗк хӗрача чупса кӗнӗ.

Последней прибежала худенькая, девочка-подросток — горбунья, с голубыми грустными глазами.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Эпӗ хама хӗрача пек тыткалатӑп! — шухӑшларӗ Ксени, Иннокентин лӑпкӑ хусканӑвӗсене сӑнаса, ун хастарлӑхӗпе, тимлӗхӗпе савӑнса.

«Я веду себя как девчонка! — подумала Ксения, следя за лишенными всякой суетливости движениями Иннокентия, радуясь его энергичности, собранности.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тепӗр тесен, пӗчӗк хӗрача мар ӗнтӗ эпӗ текех!»

В конце концов я уже но маленькая!»

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

 — Е эсӗ ҫаплах лешне, хӑв айван хӗрача чухне, пуҫна ҫавӑрнине манаймастӑн-и?

 — Или ты все еще того вояку забыть не можешь, что закружил тебе голову, когда ты зеленой девчонкой была?

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ав хӗр тутӑр пӗркенсе ларнӑ, вакӑрсене тытса пырать, — ман хӗрача вӑл.

— Вон энта закутанная девка, что быков погоняет, — моя дочь.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑмака ҫинче сакӑр-тӑхӑр ҫулсенчи шурӑ ҫӳҫлӗ хӗрача аллисене сарса ҫывӑрать.

На печке спала, раскинув руки, белоголовая девчурка лет девяти.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кунта Суворова Катя Калашникова ятлӑ пӗчӗк хӗрача иленнӗ.

А тут привязалась к Суворову девочка Катя Калашникова.

Суворов хӗрӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Кӳреннӗ арҫын ачасем: хӗрача пуҫӗпе асли!

Обидно стало мальчишкам: девчонка — и вдруг старшая!

Шкул // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Арҫын ачасем кулма пуҫланӑ: хӑй хӗрача — шкула ҫӳрет!

Ребята стали смеяться: девчонка — и в школу!

Шкул // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Темиҫе кун иртсен пӗр хӗрача — Нюта — пынӑ.

А через несколько дней пришла девочка — Нюта.

Шкул // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Виҫӗ ача манӑн… хӗрача пур… тӑвансем, тусӑмсем!..

У меня трое детишков… девочка есть… родимые мои, братцы!..

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Килӗнче унсӑр пуҫне вун икӗ-вун виҫӗ ҫулсенчи хӗрача пур: имшертерехскер, Анна пекех тарӑн куҫлӑскер.

Кроме нее в доме был небольшой подросток — девочка, тщедушная и такая же, как Анна, глубокоглазая.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней