Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

утса (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чурка ҫӗр ҫинчен тӑчӗ те, ним шарламасӑр, васкамасӑр аяккалла уттарчӗ, карта ҫумӗперех утса карӗ.

Чурка встал с земли и молча, не торопясь, пошёл прочь, держась близко к забору.

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кашни каҫах тӗттӗмленсен, старик тупӑкӗ ӑшӗнчен тӑрать те, масар тӑрӑх утса ҫӳрет, пирвайхи автансем авӑтса яричченех пӗрмай тем шыраса ҫӳрет, тет.

Каждую ночь, как только стемнеет, старик встаёт из гроба и ходит по кладбищу, всё чего-то ищет вплоть до первых петухов.

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Людмила ман пата каялла килчӗ, хӑй туйипе картишӗнчи хӑйӑр ӑшнелле тарӑн тӑрӑнтара-тӑрӑнтара утса пычӗ.

Людмила воротилась ко мне, глубоко всаживая свой костыль в песок двора.

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пӗрре каҫпала, эпӗ картишӗнче пуҫтарса килнӗ шӑмӑсемпе ҫӗтӗк-ҫатӑксене тата тӗрлӗ ӑпӑр-тапӑра суйланӑ чухне, ман пата Людмила пырса тӑчӗ, сылтӑм аллине сулласа, чӳхенсе утса пычӗ.

Как-то раз вечером, когда я разбирал на дворе собранные кости, тряпки и всякий хлам, ко мне подошла Людмила, покачиваясь, размахивая правой рукой.

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Чурка мӑнкӑмӑлланса карӗ, каччӑсем утса ҫӳренӗ пек, картусне пуҫ тӑррине лартса, аллисене кӗсьисем ӑшне чиксе, урам варрине утса ҫӳретчӗ; вӑл сурчӑкне шӑл витӗр маттурӑн сурса кӑларма вӗренчӗ.

Чурка стал заносчив, ходил посредине улицы, как ходят парни-женихи, заломив картуз набекрень, засунув руки в карманы; он выучился ухарски сплёвывать сквозь зубы и обещал:

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кукамай мещен пӳрчӗсен тӗттӗм чӳречисем патне хуллен утса пырать те, виҫӗ хутчен сӑхсӑхса илсе, чӳрече янаххисем ҫине пилӗк пуслӑх укҫа тата виҫшер кӗлентӗр хурать, унтан ҫӑлтӑрсӑр пӗлӗт ҫинелле пӑхса, каллех сӑхсӑхса шӑппӑн кӗл тӑвать:

Бабушка осторожно подходила к тёмным окнам мещанских домишек, перекрестясь трижды, оставляла на подоконниках по пятаку и по три кренделя, снова крестилась, глядя в небо без звёзд, и шептала:

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ утса пытӑм, кӗске мӑклӑ ҫаврака пичӗ ҫине пӑхса илтӗм, — пуҫӗнчи ҫӳҫӗ вӑрӑмрах, вӑл пуҫӗ йӗри-тавра кӗске кӗмӗл пайӑркасем пек сапаланса тӑрать, пиҫҫийӗ ҫинче пӗр ҫыхӑ ҫӑраҫҫи ҫакӑнса тӑрать.

Я подошёл, посмотрел на круглое лицо, утыканное короткими волосами, — на голове они были длиннее и торчали во все стороны, окружая её серебряными лучиками, а на поясе человека висела связка ключей.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ аран-аран, кӑвар тӑрӑх утса кайнӑ пек, каялла ҫавӑрӑнса пӑхмасӑр кухня урлӑ каҫрӑм та, унпа юнашар пырса выртрӑм.

Я с трудом, точно по горячим углям, не оглядываясь, перешёл кухню и лёг рядом с ним.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Атӑ сӑмсисемпе юр ӑшнелле пусса, вӑл хуллен чиркӳ кӗтесӗ хыҫнелле утса карӗ, эпӗ ун хыҫҫӑн пӑхса, хӑраса, салхуллӑн шухӑшлатӑп: чӑнах та шӳт турӗ-ши ку старик, е ӑна хуҫа мана сӑнамашкӑнах янӑ-ши?

Зарывая носки сапог в снег, он медленно ушёл за угол церкви, а я, глядя вслед ему, уныло, испуганно думал: действительно пошутил старичок или подослан был хозяином проверить меня?

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ватӑ партизансем отряд ҫӗр каҫма вырнаҫнӑ ҫуртсем патӗнче ҫӗркаҫах пӗчченшерӗн утса ҫӳрерӗҫ.

Старые партизаны целую ночь одиноко бродили возле домов, где остановились на ночлег.

41 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑл темиҫе хутура ҫине тӑчӗ, уҫӑлас тесе питне ҫиле хирӗҫ тытса утса ҫӳрерӗ; шултра юр пӗрчисемпе хӑйӗн питҫӑмартисене сиввӗн кӑтӑклаттарма аван пулчӗ ӑна.

Он встал, попробовал ходить, поворачивал лицо ветру, чтобы охладить его; удары крупных, сырых снежинок по лицу были ему приятны.

39 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Брка ун ҫине ӳпкевлӗн пӑхса илчӗ те, ку операци епле пурнӑҫа кӗме пултарассине тишкерсе пӑхса, каллех пӳлӗм тӑрӑх утса ҫӳреме тытӑнчӗ.

Брка укоризненно посмотрел на него и продолжал ходить, обдумывая вслух предстоящую операцию.

38 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хӑвӑра тӑрантаракан ҫӗр ҫинче утса ҫӳреме епле намӑс мар сире?

Как не стыдно вам только ходить по земле, которая вас кормит и поит?

37 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Павӑл ура ҫине тӑчӗ, пӳлӗм тӑрӑх утса ҫаврӑнчӗ, вара, Васич ҫине пӑхмасӑр: — Ҫук! — тесе хучӗ.

Павле прошелся по комнате и, не глядя на Васича, сказал: — Нет!

37 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хуралҫӑ унӑн пӳлӗмне ҫӳллӗ те илемлӗ пӳ-силлӗ, офицер тумне тӑхӑннӑ, тирпейлӗн тураса якатнӑ сарӑ сухаллӑ ҫамрӑка илсе кӗриччен Павӑл килкартинче утса ҫӳрерӗ.

Прохаживаясь по двору, он подождал, пока часовой ввел в комнату высокого, хорошо сложенного молодого человека в форме офицера, с аккуратно расчесанной русой бородкой.

37 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Павӑл пӳлӗм тӑрӑх каллӗ-маллӗ утса ҫӳрет, хӑй кӑштах пӗкӗрӗлнӗ, аллисене кӑкӑрӗ умне тытнӑ.

Павле ходил по комнате сгорбившись, заложив руки за спину.

37 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӗсем умӗпе арӑмне йӑтса пыракан Вук утса иртрӗ.

Мимо них прошел Вук, неся на руках мертвую жену.

36 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Тӑкӑрлӑкпа Павӑл ертсе пыракан колонна шавлӑн утса пырать.

Громко разговаривая, по улице шли партизаны во главе с Павле.

36 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Кӑштах ларсан каллех ура ҫине тӑчӗ, пӳлӗм тавра хӑвӑрт утса ҫаврӑнчӗ те вилӗ арӑмне ҫӗклесе пӳртрен тухрӗ.

Посидел немного, вскочил, прошелся по комнате, а потом взял на руки мертвую жену и вышел.

36 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Партизансен колонни патруль патӗнчен пӗр чӗнмесӗр те хӑвӑрт утса иртрӗ.

Партизанская колонна молча и быстро прошла мимо патруля.

36 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней