Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑтӑкран (тĕпĕ: шӑтӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Алӑк вырӑнне тунӑ тӑватӑ кӗтеслӗ шӑтӑкран кун ҫути кӗрет.

Свет падал в четырехугольное отверстие, служившее дверью.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Михайлов, рота командирне чӗнеҫҫӗ пулӗ тесе, хӑй вырӑнаҫса ларнӑ шӑтӑкран тухрӗ, Праскухина начальник вырӑнне хурса, вӑл аллине картус сӑмси патне илсе пычӗ те ун умне пырса тӑчӗ.

Михайлов, полагая, что спрашивают ротного командира, вылез из своей ямочки и, принимая Праскухина за начальника, держа руку у козырька, подошел к нему.

10 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Анчах бомбӑсем тӑпра купаласа тунӑ хӳтлӗх хыҫне, штабс-капитан кӗрсе ларнӑ шӑтӑкран сылтӑмалла, питӗ инҫете кая-кая ӳкеҫҫӗ, ҫавӑнпа вӑл кӑштах лӑпланчӗ, эрех ӗҫрӗ, сыр ҫыртрӗ, пирус тивертсе туртрӗ те вара, турра пуҫҫапса, кӑштах тӗлӗрсе илме шут тытрӗ.

Но все бомбы ложились далеко сзади и справа ложемента, в котором в ямочке сидел штабс-капитан, так что он успокоился отчасти, выпил водки, закусил мыльным сыром, закурил папиросу и, помолившись Богу, хотел заснуть немного.

4 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

«Эх, часрах каҫ пулса ҫитинччӗ ҫеҫ», — тесе пӑшӑлтатать вӑл хӑй тӗллӗн, шӑтӑкран пӑхса.

«Скорей бы вечер» — шептал он.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Хветӗр хӑй умӗнчи шӑтӑкран, хӑрушӑ тӗлӗкри пек, нихӑҫан курман ҫар смотрне пӑхса тӑрать.

И точно в кошмарном сне видит Федор из своей щели небывалый воинский смотр.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Хветӗре, шӑтӑкран, унӑн шатрама тӗссӗрленнӗ пичӗ те тата сӑмса вырӑнӗнче ларакан хӗрлӗ шӗпӗнӗ ҫеҫ лайӑххӑн курӑнать.

— Им Троцкий по одному хвосту тухлой селедки давал на день — так что они насквозь протухли селедкой.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Шӑтӑкран пӑхрӗ.

Помоги переводом

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ҫав вӑхӑтрах алӑк куҫӗнчен кӗрекен ҫутӑ тӗксӗмленчӗ, тӗттӗм шӑтӑкран такам пӑхнӑ пек туйӗнче.

Между тем светло-желтый круг стал слабым, темно-серым, точно чье-то лицо засматривало в глазок.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Шӑтӑкран электричество ҫути шӑтарса кӗчӗ, урайне пӗр ҫутӑ ҫаврашка туса хучӗ.

Брызнул потоком электрический свет и образовал светлый круг на полу.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ҫав шӑтӑкран тек тырӑ юхса тӑнӑ.

И хлеб сыпался в дырочку.

Кӗлӗт айӗнче пурӑнакан шӑши // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Каскисене нихӑҫан та илмен, шӑтӑкран пӗрре те кӑларман.

Колодки не снимали и не выпускали на вольный свет.

6 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Шӑтӑкран ӑна пӗр ҫул курӑннӑ, вӑл ту еннелле кайнӑ; ҫулӑн сылтӑм енче тутар пӳрчӗ ларнӑ; ун умӗнче икӗ йывӑҫ ӳснӗ; алӑк айӗ ҫинче хура йытӑ выртнӑ; ҫавӑнтах качака хӑйӗн путеккисемпе хӳрисене вӗтӗртеттеркелесе ҫӳренӗ.

Видна ему из щелки дорога — под гору идет, направо сакля татарская, два дерева подле нее; собака черная лежит на пороге, коза с козлятами ходит, хвостиками подергивают.

2 // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл каланӑ: «Эпӗ чул ҫумне пысӑк шӑтӑк алтӑп, шӑтӑкран кӑларнӑ тӑпрана урама салатӑп. Унтан чулне шӑтӑка йӑвантарса ярӑп та ҫӗрпе витсе тикӗслесе хурӑп», — тенӗ.

И он сказал: «Я выкопаю подле самого камня большую яму; землю из ямы развалю по площади, свалю камень в яму и заровняю землею».

Пӗр ҫын чул куҫарни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Чура сутуҫи «шӑпа сунарҫи» ҫак ансӑр шӑтӑкран тухса тарнӑ пирки пӗрре те иккӗленмерӗ.

Работорговец не сомневался, что «охотник за мухами» бежал именно через этот узкий проход.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Пӑшалӗсене ярса тытса, Дик, Геркулес, Бат шӑтӑкран пуҫӗсене кӑларчӗҫ те ҫав кимӗ еннелле вут-хӗм сирпӗтрӗҫ.

Схватив ружья, Дик, Геркулес, Актеон и Бат высунулись из отверстия и открыли огонь по этой лодке.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Телее, шӑтӑкран ҫутӑ курӑнчӗ.

Но сквозь отверстие блеснул свет.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Тепӗр темиҫе самантран ҫак пӗчӗк шӑтӑкран уҫӑ сывлӑш, унпа пӗрле пурнӑҫ персе кӗрӗ-и е шыв, унпа пӗрле вилӗм!

Он был охвачен ужасной тревогой, ибо сквозь узкую скважину через несколько мгновений в конус ворвется либо свежий воздух и с ним жизнь, либо вода и с ней смерть!

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Сывлӑш шӑтӑкран пӗрхӗнсе тухрӗ, шыв шайӗ хӑвӑрт ҫӗкленчӗ, шӑтӑк тӗлне ҫитсен, чарӑнчӗ.

Воздух вырывался из конуса, а вода быстро прибывала и остановилась на уровне проделанного отверстия.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Сывлӑш кун пек пӗчӗк шӑтӑкран та кӗме пултарать.

Воздух мог проникнуть и через такую узкую дырочку.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Шӑтӑкран сывлӑш кӗрет пулсан, йӑва тӑрри шывран тухса тӑрать.

Если в отверстие ворвется наружный воздух, значит, конус возвышается над поверхностью воды.

Улттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней