Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тайкаланса (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лисук вӑраххӑн ҫӗкленчӗ, йывӑррӑн тайкаланса картишне кӗрсе кайрӗ.

Лиза медленно поднимается и, тяжело ступая, уходит во двор.

Саккӑрмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

(Тайкаланса кайма тӑрать — вутӑ пуленкисенчен такӑнса тӳнсе каять.)

(Пытается опереться о поленницу, та рушится, падает.)

Саккӑрмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

(Тайкаланса тӑрать.

(Покачиваясь встает.

Иккӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Тарантас ҫав вӑхӑтрах вырӑнтан тапранчӗ, вӑл ҫырмари хумсене хирӗҫ малалла туртӑнчӗ — вара силленсе, тайкаланса малалла кайрӗ…

Тарантас тотчас сдернуло с места, он рванулся вперед наперерез речной волне — и пошел, дрыгая и колыхаясь…

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

Хӑш чухне вӑл юрлат, юрланӑ чухне ҫав тери тайкаланса пынӑран час-часах ӳкет (кашкӑр ами ӑна ҫилпе ӳкет тесе шутланӑ), хӑй вара: «Рельсӑ ҫинчен тухса кайрӑм», тесе кӑшкӑрать.

Иногда он пел и при этом сильно шатался и часто падал (волчиха думала, что это от ветра) и кричал: «Сошел с рельсов!»

Хушка ҫамка // Мирун Еник. Антон Чехов. Хушка ҫамка: калав. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 16 с.

— Эпӗ ӗнтӗ сире паян килейместӗрех тесе шутланӑччӗ, — терӗ вӑл кӑмӑллӑ сасӑпа, илемлӗн тайкаланса, хулпуҫҫийӗсемпе турткаланса, ытарайми шурӑ шӑлӗсене кӑтартса.

— Я уже думал, что вы не приедете сегодня, — заговорил он приятным голосом, любезно покачиваясь, подергивая плечами и показывая прекрасные белые зубы.

IV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Ермолай чӑн та тӗлӗнтермӗш этем: вӑл вӗҫен кайӑк пек шухӑшсӑр, ытлашширех сӑмах ваклать, тӑнӑ сапаланчӑк, хул-ҫурӑмӗ килпетсӗр; вӑйлӑ сыпма юратать, пӗр вырӑнта килӗштерсе пурӑнаймасть, урине сӗтӗрсе, енчен енне тайкаланса утать — ҫапла, урине сӗтӗрсех, тайкалана-тайкаланах, талӑкра аллӑ ҫухрӑма яхӑн утать.

Ермолай был человек престранного рода: беззаботен, как птица, довольно говорлив, рассеян и неловок с виду; сильно любил выпить, не уживался на месте, на ходу шмыгал ногами и переваливался с боку на бок — и, шмыгая и переваливаясь, улепетывал верст шестьдесят в сутки.

Ермолайпа мелник арӑмӗ // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 132–142 с.

Юлашкинчен Ася, куркине тӗппипех пушатса, енчен енне ашкӑнчӑклӑн тайкаланса, пирӗн пата таврӑнчӗ.

Наконец, Ася опорожнила весь свой стакан и, шаловливо покачиваясь, возвратилась к нам.

IV // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Анчах та ун патне Малевский пырса тӑрсан, тилӗ пек чеен тайкаланса, унӑн пукан хыҫӗ ҫине меллӗн таянса, киленӗҫлӗн те йӑпӑлтатуллӑн кулкаласа тем пӑшӑлтатма тытӑнсан, — Зинаида аллисене кӑкӑрӗ ҫумне хӗреслесе тытать те граф ҫине тинкерсе пӑхать, хӑй те кулкаласа пуҫне сулкалать, — вара манӑн пӗтӗм юнӑма вут-ҫулӑм хыпса илет.

Зато у меня, бывало, вся кровь загоралась, когда Малевский подойдет к ней, хитро покачиваясь, как лиса, изящно обопрется на спинку ее стула и начнет шептать ей на ухо с самодовольной и заискивающей улыбочкой, — а она скрестит руки на груди, внимательно глядит на него, и сама улыбается, и качает головой.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Катя кӑкӑрне ярса тытрӗ, тайкаланса илчӗ; Федя сиккипе чуптарса пынӑ ҫӗртенех лашине чарчӗ, камне курмасӑр, ним те туймасӑр, пӗр самант каялла кӑна аллисене тӑсса тӑракан Катьӑна хупӑрласа илнӗ тӗтӗм ҫине пӑхса тӑчӗ.

Катя схватилась за грудь, закачалась; Федя на всем скаку остановил коня и, ничего не видя и не чувствуя, смотрел на клуб сизого дыма, окутавшего то место, где мгновение назад с протянутыми руками стояла Катя.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Анчах ача тайкаланса илчӗ, «тӗпри» хӗрарӑм пичевсене ярса тытрӗ — урапа хыҫалалла туртать.

Но парнишка закачался, женщина-«коренник» схватилась за постромки, чтобы устоять — телега тянула назад.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тимофей тайкаланса утать.

Тимофей шел покачиваясь.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл вакӑ патне вӗҫсе ҫитрӗ, мана пуҫ тайнӑ евӗр хӑйӗн ҫинҫе ури вӗҫҫӗн тайкаланса илчӗ те, хам ҫывхарсанах шапа пылчӑк ҫине чӑмнӑ пек, вакка сикрӗ.

Она слетела к проруби, закачалась на высоких ножках, словно кланялась мне, а когда я приблизился, бухнула в воду, словно лягушка в болото.

Ухмаха ернӗ кайӑк // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 96–101 с.

Вӑл самай ӳсӗрччӗ, тайкаланса утатчӗ, анчах Григорий патне утса пынӑ чухне, шурӑ тӑмпа вараланнӑ курткӑн пур тӳмисене те тӳмелесе, хӑйӑлтатса каларӗ:

Он был преизрядно пьян, покачивался на ходу, но, подойдя к Григорию, застегнул на все пуговицы измазанную белой глиной куртку, хрипло сказал:

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Миколайски эрех пек, турӑшӑн та, ара! — терӗ те хӑй сӑмахӗсене хӑй те ӗненсе Прохор, тайкаланса илсе Михаила хулпуҫҫийӗнчен ыталаса тытрӗ.

— Как николаевская, истинный бог! — убежденно сказал Прохор и, качнувшись, обнял Михаила.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Громов алӑк еннелле лӳпперрӗн тайкаланса утса кайрӗ, аллипе ӳркевлӗн алӑк хӑлӑпне тытрӗ те сасартӑк, пӗрре сиксех, ҫенӗкрен тухса вӑркӑнчӗ, тулти алӑка урӑм-сурӑммӑн шалтлаттарса хупса, крыльцаран сикрӗ.

Гром вразвалку пошел к выходу, лениво взялся за скобу и вдруг одним прыжком перемахнул сени, бешено хлопнул наружной дверью, прыгнул с крыльца.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӗтӳрен ҫӗтсе юлнӑ ӗнине вӑрахчен шыраса ҫӳренӗ Аксинья киле таврӑннӑ чух Ильинична, урисене майӗпен шутаркаласа, анкартинелле тайкаланса иртнине курчӗ.

Аксинья, допоздна разыскивавшая пропавшую из табуна корову, возвращалась домой и видела, как Ильинична, медленно ступая, покачиваясь, прошла на гумно.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Малалли ҫырӑвӗсене кӑранташпа ҫырнӑ, саспаллийӗсене кӗнеке ҫинчи пек тунӑ, вӗсем пысӑк те тӗрлӗ еннелле килпетсӗррӗн тайкаланса сапаланаҫҫӗ.

Дальнейшие записи сделаны карандашом, большими печатными буквами, неуклюже разбегающимися в разные стороны.

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Аялта ҫил вӗрнипе курӑк хумханатчӗ, сар чечексем тайкаланса ларатчӗҫ.

А внизу шевелилась от ветра трава, покачивались ромашки.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Григорий, алӑк хӑлӑпне аран хыпашласа тупса, крыльца ҫине тайкаланса тухрӗ.

Григорий с трудом нашел дверную щеколду, покачиваясь, вышел на крыльцо.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней