Поиск
Шырав ĕçĕ:
Яков Тарасович куҫӗсене хӗснӗ, тутисемпе кавлекеленӗ, унтан, хреснай ывӑлӗнчен туртӗн ҫаврӑнса ларса, пӗрер самант нимӗн те чӗнмен.Яков Тарасович прищурил глаза, пожевал губами и, отвернувшись от крестника, с минуту помолчал.
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Яков Тарасовича ку сӑмах пӗртте юраман, вӑл йӗкӗтӗн пичӗ ҫине йӗрӗнчӗклӗн пӑхса илнӗ те темӗнле йӑвашланнӑ сасӑпа: — Эсӗ калатӑн-и ҫакна? — тесе ыйтнӑ.
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Яков Маякин вӗсем ҫине кулкаласа пӑхса илнӗ.
II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Яков Тарасович Иов кӗнекине юратарах панӑ, ӑна вӑл тӑтӑшах вуланӑ.
II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Яков Маякин — лутра та ырхан, пӑрчӑкан пек йӑрӑ ҫын пулнӑ, вут-хӗм тӗслӗ хӗрлӗ сухалӗ унӑн савӑл пек шӳрекеленсе тӑнӑ.Яков Маякин — низенький, худой, юркий, с огненно-рыжей клинообразной бородкой.
II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Маякинӑн тата Тарас ятлӑ ывӑлӗ пулнӑ, анчах ҫемьере унӑн ятне асӑнман; кун пирки хулара ҫакӑ ҫеҫ паллӑ пулнӑ: вунтӑхӑр ҫулхи Тарас, Мускава вӗренме кайсан, виҫӗ ҫултан ашшӗн ирӗкне хирӗҫ авланса янӑ, — ҫакӑншӑн ӑна Яков ывӑллӑхран кӑларнӑ.
II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Яков Маякин кил-йышӗнче хӑйсӗр пуҫне, — арӑмӗ, хӗрӗ тата хурӑнташ хӗрарӑмӗсем пиллӗкӗн пурӑннӑ.Семья Якова Маякина состояла из него самого, его жены, дочери и пяти родственниц.
II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Романри Ырӑ Кӑмӑллӑ Ду помещик, «Уҫнӑ ҫеремри» Яков Лукич пекех, ялти активистсен списокне тӑвать, анчах романра вӑл чӑн та пусмӑрҫӑ пулни ҫинчен нимех те каламан.
Умсӑмах // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 3–12 с.
Атте мана 1942 ҫултах Сталинград патӗнчи ҫапӑҫусенче ман аслӑ пичче Яков вилни ҫинчен пӗлтерет.Отец сообщал, что ещё в 1942 году в боях под Сталинградом погиб мой старший брат Яков.
10. Атте ҫырӑвӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.
Ку ушкӑн ӗҫӗсене йӗркелесе ертсе пыма эпӗ Яков Григорьевич Ланина хушрӑм, — вӑл ӗлӗк Путивльри ВКП(б) райкомӗн оргинструкторский пай пуҫлӑхӗ пулса ӗҫленӗ.
Партизансен крепоҫӗ // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.
Ӗлӗк кӑшт кирлӗ пулсанах — килӗрен килле чупса ҫӳремеллеччӗ, халӗ вара микрофон илетӗн те — тархасшӑн: «Яков Лукич, ҫуртыррисене вырасси мӗнле пырать унта сирӗн?
Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.
Смурый ҫук, кочегар Яков, бегун Александр Васильев, Жихарев, кӗпе ҫӑвакан хӗрарӑм Натали ҫук…Нет Смурого, кочегара Якова, бегуна Александра Васильева, Жихарева, прачки Натальи…
XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Бригадир Яков Васильевич Платонов хӑй те, нарядсем панӑ чух, ӑна: «Эсир, Терентий Петрович, ыран хӑвӑрӑн мӗн тумаллине хӑвӑрах пӗлетӗр», тет вӗт-ха.
Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.
— Ӗҫ ӑнчӗ санӑн, Яков Васильевич, — ассӑн сывласа илчӗ Катков, — каласа паратӑн та сак айне выртса ҫывӑрма пултаратӑн.— Подвезло тебе, Яков Васильевич, — вздохнул Катков, — отчитался — и на сон, под лавку.
3 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.
Каннӑ вӑхӑтсенче Яков Васильевич Платоновпа калаҫнисене, унӑн ӑслӑлӑхне тав тусах аса илетӗп.С благодарностью помню и наши беседы на отдыхе и мудрость Якова Васильевича Платонова.
3 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.
Бригадирсем колхозра виҫҫӗ: Пшеничкин Алексей Антонович, Катков Митрофан Андреевич тата Платонов Яков Васильевич.
3 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.
Тата мӗскерле ҫын-ши вӑл Яков Шумов?
XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Вара Яков Шумов пӗр ури хыҫҫӑн теприне пусса упа пек пӑраланса утса карӗ, мӗн ӑшӑмра темле пӗлмелле мар ҫӑмӑлах мар шухӑш тӑратса хӑварчӗ, — кочегара шелччӗ, тата вӑл тарӑхмалла пекчӗ, астӑватӑп, пӑртак кӗвӗҫмелле пек те туйӑнатчӗ, тата — мӗншӗн ҫын ниме те пӗлмесӗрех таҫта карӗ-ши? тесе пӑшӑрханса шухӑшламаллаччӗ.
XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Скопец хулхушшине шурӑ пӗчӗк тӗрке чиксе пароход аяккинче тӑратчӗ, шыва путса илнӗ ҫын пек кӳпӗнсе кайнӑскер те йывӑрскер, вилӗ куҫӗсемпе Яков ҫине тӗллесе пӑхса тӑратчӗ.
XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Ирхине Яков ҫуланса ларнӑ кӗске кӗрӗк пиншак, Упа ҫурин хуҫӑлкаласа пӗтнӗ хӗррисӗр-мӗнсӗр улӑм шлепке тата ҫара урисене ҫӗтӗк-ҫатӑк тӑхӑнса янӑскер, ман алла чутун пек пӳрнисемпе чӑмӑртаса ҫапла каларӗ:
XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.