Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Лукерья (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лукерья Марийкӑпа юнашар ларчӗ.

Лукерья присела рядом с Марийкой.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пӳрте Лукерья Бояркина кӗчӗ.

В избу вошла Лукерья Бояркина.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Эсӗ хӑвӑртрах тӗмӗсем хушшине, ҫапла-и? — кӑшкӑрса тӑкрӗ ӑна Лукерья Бояркина.

— А ты уж скорее в кусты? — крикнула ему Лукерья Бояркина.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Халь ҫеҫ тунӑскерсем! — терӗ Лукерья Бояркина та.

— Совсем свежие! — подтвердила Лукерья Бояркина.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Мӗнле хӗнеҫҫӗ, тискерсем! — терӗ Лукерья Бояркина.

— Бьют-то, зверюги, как! — сказала Лукерья Бояркина.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Колхоз председателӗн арӑмӗ Лукерья Бояркина хӑй ачипе ҫитсе ларнӑ, бомбӑсем пӑрахнӑ чух пӗтнӗ хӗрачишӗн пит хытӑ макӑрнӑ Ульяна Шутяева та, ҫамрӑк салтак арӑмӗ Паня Горюнова та кунтах-мӗн, тата ял хӗрринче, кӑнтӑр енче пурӑнакан хӑш-пӗр хӗрарӑмсем те кунта пухӑннӑ.

Здесь были Лукерья Бояркина, жена председателя колхоза, с ребенком, Ульяна Шутяева, проплакавшая все глаза после гибели дочки, молодая солдатка Паня Горюнова и еще несколько женщин со всего южного края деревни.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл, хулари пек шукӑлленсе, тутисене пӑркаларӗ те, ҫапла каларӗ: «Тахҫан Нагульнова пулнӑ пуль те, тахҫан Лушка тенӗ пуль те, халӗ Лукерья Никитична Свиридова. Ку акӑ манӑн упӑшка, сӑрт-ту инженерӗ Свиридов, паллашӑр», терӗ.

Она этак, по-городскому, фасонисто, пожевала губами и говорит: «Когда-то была Нагульнова, когда-то была Лушка, а теперь Лукерья Никитична Свиридова. А это мой муж, горный инженер Свиридов, познакомьтесь».

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Кунта эсӗ Лукерья Нагульновӑпа пулнӑ чухнехи пек такӑнас ҫуккине, шанӑҫлӑрах пулассине пӗлсен, эпӗ савӑнтӑм.

Я рад, когда выяснил, что тут ты не споткнешься, как с Лукерьей Нагульновой, тут у тебя похоже на что-то надежное.

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Лукерья Нагульновӑпа нимех те марччӗ — мӗнле пулсан та, уйрӑлнӑ арӑм вӑл, кунта пачах урӑх ӗҫ!..

С Лукерьей Нагульновой было проще — как-никак разведенная жена, а ведь тут совсем другое дело!..

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Акӑ мӗнле ҫын вӑл, турӑпа ун пӗтӗм ачи-пӑчи ылханнӑ Лукерья!

Вот она какая, эта богом и боженятами клятая Лукерья!

XII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Куҫ курнӑ ҫӗре каятӑп, тенӗ пулать ӑна Лукерья.

Сказала ей Лукерья, что пойду, дескать, куда глаза глядят.

XII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Аппӑшӗнчен ыйтрӑм эпӗ: Лукерья ӑҫталла чавтарчӗ, тетӗп.

У тетки ее я допытывался: «Куда, мол, Лукерья следы направила?»

XII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Чӑлан алӑкне яри уҫса ярсан вара хуллен: — Лукерья! Минутлӑха тух-ха, — тесе чӗнчӗ.

Уже распахнув дверь чулана, негромко позвал: — Лукерья! Выйди на минутку.

XI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Лукерья, итле мана: ӗҫме-ҫиме сире парӑпӑр, кӗтесре.

— Лукерья, слушай сюда: кормить и поить вас будем, в углу.

XI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пуҫтарӑнӑр — эсӗ те, Лукерья, эсӗ те, Алексеевна.

Собирайтесь, ты, Лукерья, и ты, Алексеевна.

XI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Эй, Лукерья!

— Эй, Лукерья!

XI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Мана темшӗн эсӗ Лукерья Нагульновӑран тарса килнӗ пек туйӑнать…

Мне что-то кажется, что ты от Лукерьи Нагульновой сбежал…

VIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Ну намӑссӑр та эс, Лукерья, сан пек ҫынна эп ӗмӗрте те курман.

— Ну и бессовестная же ты, Лукерья, сроду я таких ишо не видывала!

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Сирӗн тата унта, хуторта, Лукерья Нагульнова епле пурӑнкалать?

А у вас в хуторе как, Лукерья Нагульнова там проживает?

40-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Иккӗмӗшӗ, стоматологически клиникин машинистки, Лукерья Ильинишна ятлӑскер вӑл, мана сасартӑк хӑй асне илнине пӗлтерчӗ: Трофимова доктор Катьӑна шӑпах Ярославле ӑсатнӑ иккен.

Во-вторых, Лукерья Ильинишна — так звали машинистку стоматологической клиники — вдруг объявила мне, что она вспомнила: доктор Трофимова отправила Катю именно в Ярославль.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней