Корпус чувашского языка

Унта йӑлтӑркка чечексем ҫиҫеҫҫӗ.

Там блестели яркие цветы.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Караван вӗтлӗхлӗ айлӑмпа куҫать, йӗри-тавра алоэ, кактус, — вӗсен янкӑр хӗрлӗ ҫеҫкисем сӑрӑ чулсен хушшинче ҫиҫеҫҫӗ; кӗҫех караван юхан шыв хӗррине канма вырнаҫрӗ.

На следующем привале, миновав дикую часть долины, заросшую алоэ и кактусами, ярко-красные цветы которых горели среди серых камней, караван остановился на берегу реки.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тусем ешӗллӗхпе ҫиҫеҫҫӗ.

Горы сверкнули зеленью.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тӗрлӗ тӗслӗ катан пирпе ҫав тери чаплӑ чӑпар ҫитсӑна — хӑй тӑхӑнса-пӗркенсе ҫӳрес вырӑнне, капӑр кӗленчерен тунӑ, пӑхӑр пӑралуклӑ шӑрҫасене, — вӗсем урасем ҫинче е сӑмса ҫунаттисенче хитрен ҫиҫеҫҫӗ, — кӗлӗ туса пуҫ ҫапмалли ҫак пуянлӑха музунгу тырӑшӑн, пальма сӑришӗн тата какайшӑн парать.

Вместо того чтобы самому носить замечательный пестрый ситец, цветное полотно и прекрасные стеклянные бусы с медной проволокой, которая так хорошо блестит на ногах или в ноздрях, он раздает эти вызывающие молитвенный стон богатства за зерно, пальмовое пиво и мясо.

VI. Караванри шуйттан // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Клебен мала тухса тӑчӗ, вӑл Гентран перӗннӗпе пӗрех, ун ҫине тӗмсӗлнӗ куҫӗсем ҫиҫеҫҫӗ.

Клебен выдвинулся вперед, почти вплотную к Генту, с которого не сводил загоревшихся глаз.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Молли куҫӗсем ҫиҫеҫҫӗ, — ҫав тери тӗлӗнет те савӑнать, — паллӑ: Ганувер анлӑн ҫавӑрнӑ, сарлакан, — вӑл кӑна ҫапла тума пултарнӑ ахӑр.

Глаза Молли разблестелись, — так была поражена, — известно, Ганувер размахнулся, как он один умел это делать.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Паркер куҫӗсем ҫиҫеҫҫӗ.

 — Глаза Паркера сияли.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Харама кайса сапаланнӑ уявӑн хавхаллӑ пушӑлӑхӗ тавра, хура колоннӑсен хыҫӗнчен, ылтӑн сӑнчӑрӑн пӑрахса хӑварнӑ тӗлӗнтермӗшӗсем ҫиҫеҫҫӗ, — савӑнтарса килентермесӗр, тимлӗхсӗр.

Вокруг тревожной пустоты разлетевшегося в прах торжества без восхищения и внимания сверкали из-за черных колонн покинутые чудеса золотой цепи.

XIX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вӗсем ҫинче талккӑшпех — тӗрлӗ тӗслӗ чулсен эрешӗ евӗр — эрехсен вучӗ хӗмленет, ылтӑн та кӗмӗл ҫиҫеҫҫӗ, ытарлӑ йӑлтӑркка вазӑсенчи сайра тӗл пулакан улма-ҫырла хушшинчен сӗтел ҫитти ҫинче кӑтрисемпе сапаланса шӑвакан ӳсен-тӑранӑн симӗс мӗлки ӗренкеленнӗ.

На них сплошь, подобно узору цветных камней, сверкали огни вин, золото, серебро и дивные вазы, выпускающие среди редких плодов зеленую тень ползучих растений, завитки которых лежали на скатерти.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Анлӑшӑн виҫҫӗмӗш пайне тинӗс кӑпӑкӗ пек шап-шурӑ ейме-ҫитӗ витнӗ сӗтелсем йышӑнаҫҫӗ; сӗтел-садсем, — мӗншӗн тесен вӗсем пурте чӗрӗ чечек куписемпе ҫиҫеҫҫӗ.

Добрую треть пространства занимали столы, накрытые белейшими, как пена морская, скатертями; столы-сады, так как все они сияли ворохами свежих цветов.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ халиччен тӗшмӗртменни кашни утӑмрах: акӑ тӗспе ҫутӑ пӗрлешсе ӗренкеленӗ йӗрсем йӑл кулӑпа ҫиҫеҫҫӗ, чарӑнса тӑраҫҫӗ те сывлама пӑрахаҫҫӗ, кӑмӑл-туйӑмне улӑштараҫҫӗ, вӗсем тимлӗхе мӑкатаҫҫӗ, кӗлеткен мӗн пур пайне хускалми туса ытараймилӗхӗпе илӗртеҫҫӗ.

Я не подозревал, что линии, в соединении с цветом и светом, могут улыбаться, останавливать, задержать вздох, изменить настроение, что они могут произвести помрачение внимания и странную неуверенность членов.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Тинг куҫӗсем ҫиҫеҫҫӗ; аса илӳсене пуҫӗпех путнӑскер — ларнӑ ҫӗртен ҫӗкленчӗ те веранда решетки патне пырса тӑчӗ.

Глаза Тинга светились; увлеченный воспоминаниями, он встал и подошел к решетке веранды.

III. Ассунта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Негр шлепкине хыврӗ, йӗрнӗ шӑлӗсем ҫиҫеҫҫӗ.

Негр молча снял шляпу, сверкая оскаленными зубами.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Тӗренче пӳлме шӑтӑкӗсенчен кӳршӗсен пурне те пӗлесшӗн ҫунакан куҫ шӑрҫисем ҫиҫеҫҫӗ, вӗсем кашни сӑмаха сывламасӑр итлеҫҫӗ.

В щелях драных перегородок торчали истерически любопытные зрачки соседей и слышалось удерживаемое дыхание.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 356–361 с.

Тепӗр чухне шӑнтма е вӗрилентерме пуҫлать, — куншӑн савӑнатӑп: ҫак самантсенче манӑн лару-тӑрӑвӑн сивлек-тӗксӗм капанӗ кӗленче евӗр витӗр курӑнса, йӑлтӑртатса юхать тейӗн, янкӑр ҫутӑ пӳлӗмсем пек — фантазипе шанчӑк ҫиҫеҫҫӗ, унта хаваслӑ кулӑ янӑрать; е мана сӳрӗклӗх пусӑрӑнтарать, ҫакӑн чухне аса илӳсене путатӑп.

Иногда меня лихорадит, чему я бываю рад; в эти часы мрачные обстоятельства моего положения приобретают некую переливающуюся, стеклянную прозрачность, фантазии и надежды светятся, как яркие комнаты, где слышен веселый смех, или я становлюсь равнодушен, получая возможность отдаться воспоминаниям.

ХIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Унӑн куҫӗсем вӑраха ямалла марри пирки мӗн те пулин калаҫас тӳсӗмсӗрлӗхпе, черченлӗхпе ҫиҫеҫҫӗ.

Ее взгляды выражали нежность и нетерпение говорить о чем-то безотлагательном.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Тарт куҫӗсенче уҫӑмлах мар хӗлхемсем ҫиҫеҫҫӗ.

Неясные огоньки блеснули в глазах Тарта.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

Шуҫӑмӑн ӗнтрӗклӗ сӑррисем тӑнӑҫлӑ пил евӗр ҫиҫеҫҫӗ, ялӑн тӗлӗнмелле тутлӑ, хурлӑхан сӑри евӗр ҫӑра сывлӑшӗ, хир чечекӗсемпе сывлӑм шӑрши сарӑлнӑ.

Сумеречные краски зари сияли тихим благословением, пахло полевыми цветами, росой и необыкновенно вкусным, густым, как смородинное пиво, деревенским воздухом.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 331–337 с.

Унӑн кӳпчем, хӗрлӗ тути пурнӑҫа юратакан кулӑпа сарӑлчӗ, куҫӗсем вара вылянчӑклӑн, чее йӑлтӑрккапа ҫиҫеҫҫӗ.

Его пухлые, румяные губы расплывались в жизнерадостную улыбку, а глаза лукаво смеялись лукавыми блестками.

Йӗрекен ҫын // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 285–290 с.

Вӑл ҫиҫет, унӑн ҫӗррисем ҫиҫеҫҫӗ, ҫӳллӗ стаканра оранжад ҫиҫет.

Сиял он, сияли его перстни, сиял оранжад в высоком стакане.

IV. Сысна. Икӗ «арӑслан» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.