Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Шанӑҫ сăмах пирĕн базăра пур.
Шанӑҫ (тĕпĕ: шанӑҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Манӑн шанӑҫ пӗтӗмпех санра», — тенӗ пек туйӑнчӗҫ вӗсем ӑна.

Помоги переводом

Адвокат ӗҫе пуҫӑнать // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Мӑшӑрӗпе калаҫнӑ чухне те ӑшри туйӑм ун пек пулмасса систерсе шанӑҫ панӑччӗ.

Даже при разговоре с супругом была надежда на то, что чувства не будут таковыми.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Ҫак мӑнаҫлӑ арҫын уншӑн малашне хӳтлӗх те, телейпе шанӑҫ та пулассине ӗненчӗ.

Она верила, что этот гордый мужчина в будущем для него будет и защитой, и счастьем и надеждой.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Вара Эмиль чунӗнче каллех пӗчӗк шанӑҫ вӑранчӗ.

У Эмиля вновь вспыхнула маленькая надежда.

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Мӗн курни унӑн чӗринче тӳрех пысӑк шанӑҫ ҫуратрӗ, ҫак картишӗнче тимӗрҫ лаҫҫи вырнаҫнӑ иккен, лаҫ ҫулӑмӗн ҫутинче вӑл хӑй килӗштерсе пӑрахнӑ кӗсрене курах кайрӗ.

И то, что он увидел, странным образом вселило в него надежду: во дворе была кузница, и в отсвете пламени он узнал «свою» лошадь.

Юнкун, октябӗрӗн 31-мӗшӗнче, Эмиль лашаллӑ пулать тата Петрель-фрупа пӗтӗм Виммербю ҫыннисене вилесле хӑратса пӑрахать // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Виҫҫӗмӗш кунӗнчех ӗнтӗ чӑтайми пулнӑ, вара Вера Николаевна Фигнер, тӑххӑрмӗш кунӗнче, чи юлашкинчен кӗрешме пӑрахса, — вилесле кӳреннипе хут татӑкӗ ҫырса хӑварнӑ, вӑл хут татӑкӗ тӗрмерен темле ирӗке тухнӑ (ҫав ҫырури шанӑҫ ҫухатнӑ сӑмахсем ӗмӗрлӗхех асра юлчӗҫ).

Уже на третий день стали сдавать, и Вера Николаевна Фигнер — последней, на девятый день, отказавшаяся от борьбы — написала со смертной горечью в записке, чудом каким-то переданной за стены тюрьмы (навсегда запали в памяти безнадежные эти слова):

XXVIII сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Виҫҫӗмӗш пусӑмри шанӑҫ?

Третья степень доверия?

XI сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Крепость ҫине ӑнӑҫсӑр атакӑла килнӗ хыҫҫӑн паян маншӑн малтанхи хут шанӑҫ ҫутӑлса кайрӗ.

Сегодня для меня впервые блеснула надежда после неудачной атаки на крепость.

XXXI сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Анчах, ҫаплах кала эсӗ ӑна, куҫа куҫӑн тӑрса паллашсан ҫеҫ шанӑҫ пама пулать, вара унӑн аллине чӗпӗтсе ил, — терӗ.

Только — так и скажи ему, — только при личном знакомстве возможно доверие, и ущипни его за руку.

XIX сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Сильвер хӑйӗн костылӗ ҫинче сиккелет, сӗтелсене чӑмӑрӗпе шаккать тата ҫав тери хӗрӳллӗхпе тарӑхса калаҫать, ҫакна курсан, мӗн тери шанӑҫ пама судья та вӑл нимӗн чухлӗ те айӑпсӑр ҫын тесе ӗненӗччӗ.

Сильвер прыгал на своем костыле, стучал кулаком по столам и говорил с таким искренним возмущением, что даже судья в Олд Бейли или лондонский полицейский поверили бы в полнейшую его невиновность.

VIII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Ҫӑраҫҫи ӑнӑҫлӑ тупӑнни пирӗн чӗресене шанӑҫ кӳчӗ, эпир вара ҫӳлти хута, капитан нумай вӑхӑт хушши пурӑннӑ тата вӑл килнӗ кунранпах унӑн арчи ларакан пӳлӗме васкаса улӑхрӑмӑр.

Эта удача наполнила наши сердца надеждой, и мы поспешили наверх, в ту тесную комнату, где так долго жил капитан и где со дня его приезда стоял его сундук.

IV сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Ҫак кӑмӑллӑ шанӑҫ унӑн пӑшӑрханӑвне, унӑн шӑртланӑвне пӑртак лӑплантарнӑ, вара вӑл хӑйӗн хакне лайӑх пӗлекен пуян хӗрӗн ятуллӑ уттипе апат пӳлӗмне утса тухнӑ.

Это приятное сознание несколько успокоило ее тревогу и нервозность; она вышла в столовую солидной походкой богатой невесты, знающей себе цену.

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Гусев карапӗ хӗвел пайӑркисене путсан Иха шанӑҫ пӗтнӗрен мӑклӑ чулсем ҫине ӳкрӗ.

Когда корабль Гусева утонул в потоках солнца, Иха ударилась о мшистые камни в отчаянии.

Тарни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Темиҫе марсиан шанӑҫ пӗтнӗлле кӑшкӑрса ячӗҫ те — ушкӑн вӗсен сассине ярса илчӗ.

Отчаянными голосами крикнули несколько марсиан и толпа подхватила их крики:

Гусевӑн ҫак кунхи ӗҫ-хӗлӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Шанӑҫ пӗтнӗлӗхлӗ телефонограммӑсенче, чӗнӳсенче, кӑшкӑрусенче, хавхаллӑ ыйтусенче, — вӗсем Марсӑн магнит уйӗсенче ҫаврӑнаҫҫӗ, пӑтранаҫҫӗ, — нимӗн те ӑнланаймастӑн.

Было трудно разобраться в отчаянных телефонограммах, призывах, криках, тревожных запросах, летящих, кружащихся в магнитных полях марса.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑл хӗрлӗ ҫӳҫӗ хушшине пӳрнисене чиксе хунӑ та шанӑҫ пӗтнӗлӗхпе пӑшӑлтатать.

Она запустила пальцы в рыжие волосы и шептала в отчаянии.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Шанӑҫ пӗтнӗлӗхе ҫӗнтерме — вӑй-халӑм, пурӑнма кӑмӑлӑм ҫитмерӗҫ.

Не было силы побороть отчаяние, не было охоты — жить.

Пусма ҫинче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Мана шанӑҫ пӗтнӗлӗх, ӗмӗт сӳнӗмӗ хӑвалаҫҫӗ…

Гонит меня безнадёжное отчаяние.

Вӗҫев // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Мана та хавха хӑвалать, тен, шанӑҫ пӗтнӗлӗх те…

И меня гонит тревога, быть может отчаяние.

Вӗҫев // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Маша алӑка сулӑмлӑн шалтлаттарса хупрӗ, — чӗри шанӑҫ пӗтнӗлле талтлатать.

Маша с силой захлопнула дверь, — сердце отчаянно билось.

Ҫав ҫӗрлех // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней