Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫыхать (тĕпĕ: ҫых) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл ҫулакансенчен кая юлас мар тесе тӑрӑшать, урпана пӗр ытам пуҫтарса илет те, кӗлте ҫыххи ҫине хурса, чӗркуҫҫипе пусса ҫыхать, унтан каллех тепӗр ытам пуҫтарма пӗшкӗнет.

Она старалась не отставать от косцов, одной рукой захватывала охапку колосьев, связывала их свяслом, придавливала коленом и снова наклонялась за новой охапкой.

Алӑ ҫинчи пирвайхи хӑмпӑсем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Лена вӗсем хыҫҫӑн пуҫтарма ӗлкӗреймест, пуҫне ҫӗклемесӗр кӗлте ҫыхать те ҫыхать.

Лена не поспевала за ними и, не разгибаясь, вязала и вязала снопы.

Алӑ ҫинчи пирвайхи хӑмпӑсем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Ватӑ фельдшер ун кӑкӑрне бинтпа ҫыхать, хӑй питӗ шӑмарса пӑхкалать.

Старик фельдшер бинтовал грудь и сильно хмурился.

Пӗрремӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Вӑл чӑпар тӑваткаллӑ тутӑр ҫыхать, курӑкран тӗртнӗ, шӑрҫапа тӗрленӗ юбка тӑхӑнать.

Она носила пестрый клетчатый платок, юбку, сплетенную из травы и расшитую бусами.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хевти пӗтсе пыракан пӳрнисемпе темӗн ҫыхать, темӗн ҫӗлет, пианино умне ларать, кашни кун ҫыру ҫырать.

Слабеющими пальцами вяжет, что-то шьет, присаживается за пианино и каждый день пишет письма.

«Тӗп пултӑр вӑрҫӑ!» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Акӑ Груша ӗҫлесе ларать, чӗнтӗр ҫыхать вӑл…

Вот сидит за работой кружевница Груша.

«Уйӑхлӑ каҫ» соната // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Ямшӑкӗ пилӗк кантрине лайӑхрах туртса ҫыхать, пысӑк алсине тӑхӑнать те хулӑн саспа ыйтать:

Ямщик подтягивает кушак, надевает рукавицы и спрашивает густым басом:

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Володя утсене кӳлет: хыҫлӑ пукан шӑлӗсем ҫине вӗрен ява-ява илет, йӗнер кантрисене туртса ҫыхать.

Володя запрягает лошадей: накручивает веревочки на зубцы кресла, подтягивает подпруги.

Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ҫӗнӗрен салтса ҫыхать, — пӑшӑлтатрӗ Петрович, хӑйӗн хуйхӑллӑ куҫӗсене Костровӑн шурӑ пуҫӗ ҫинчен вӗҫертмесӗр.

— Перевязывать будет, — шепчет Петрович, не сводя скорбных глаз с белой неподвижной головы Кострова.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ивга асанне унӑн урине йӗпете-йӗпете ҫыхать.

Баба Ивга примочки ему кладет.

21 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӗри кӗнчеле арлать, тепри турахуп тытнӑ, тепри ҫип пӗтӗрет, тӗрӗ тӗрлет, пански ҫыхать — кашнийӗн ӗҫӗ пур.

Одна прядет кудель, другая расчесывает ее гребнем, третья сучит спряденные нити, кто-то вяжет на спицах — у каждой свое дело.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Итлет те кӑшӑл ҫыхать.

Слушая, он плел венок.

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шурӑ юрсем ҫӑвать, пушмак путать, Шурӑ пурҫӑн пиҫиххи кам ҫыхать; Каласамчӗ, тусам, чӑн тӳррипе — Санӑн чуну кама та пит савать, Манӑн чунӑм сана-ҫке пит савать.

Как на белом снегу след башмаков, Кто повяжется белым поясом? Дай понять мне, дружок, без лишних слов, Кто же нынче тебе по сердцу? А ведь ты мне всегда по сердцу…

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Саккӑрти ача алла ҫурла тытса вырма тытӑнать, хӗр-ачапча пански ҫыхать, арҫын ача ҫӑпата тума вӗренет.

А восьмилетнему уже вверяют в руки серп, девочки в этом возрасте вяжут на спицах, мальчики вовсю плетут лапти.

III. Инкекпе куҫа-куҫӑн // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑхӑтне ҫухатмасӑр, Тёма вараланчӑк тилхепене асӑрханса шӑлӗпе ҫыртса тӑрать, унӑн пӗр вӗҫӗпе Жучкӑна ҫыхать те хӑй васкавлӑн ҫӳлелле катмакланма тытӑнать.

Не теряя времени он, осторожно держась зубами за изгаженную вожжу, обвязывает свободным ее концом Жучку, затем поспешно карабкается наверх.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тилхепине илсе, вӑл хунарпа пӗрле тата икӗ шерте аялтан урлӑ хурса ҫыхать те, урли ҫине тата пӑяв хурса, пусӑ тӗпне вӑраххӑн антарма тытӑнать.

При помощи вожжей фонарь и два шеста с перекладинкой внизу, на которой лежала петля, начали медленно спускаться в колодезь.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Кун ҫумне тата ҫакна хушса калас пулать: икӗ ҫынтан пӗри, халӑх хушшинче «хаяр» тесе ят панӑскер, ҫав вӑхӑтрах чи ырӑ кӑмӑллӑ ҫын пулнӑ: вӑл хӑй аллисемпе ҫынсен суранне ҫыхать, чирлисене пӑхать, кунне-ҫӗрне пӗлмесӗр лазаретсенче, сурансене ҫыхакан пунктсенче ирттерет, ҫара уран тата выҫӑ ачасене хӗрхенсе макӑрма хатӗр, унӑн нимӗн те ҫук, мӗншӗн тесен вӑл хӑйӗн мӗн пуррине пӗтӗмпех чухӑнсене валеҫсе панӑ.

Добавим, что тот, кого именовали «жестоким», был также и самым мягкосердечным из людей; он собственноручно перевязывал раненых, выхаживал недужных, сутками не выходил из походных госпиталей и лазаретов; не мог без слез видеть какого-нибудь босоногого мальчонку и ничего не имел, так как раздавал бедным все, что у него было.

VII. Чӑнлӑхӑн икӗ енӗ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Пичче час-часах унӑн тарӑнӑшне виҫсе пӑхать, вӑл вӗрен вӗҫне чи йывӑр киркӑна ҫыхать те, ӑна икӗ ҫӗр чалӑш тарӑнӑшне антарать.

Дядюшка часто измеряет его глубину: он привязывает самую тяжелую кирку к концу веревки и опускает ее на глубину двухсот морских саженей.

XXXIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Хӑй юр пекех шурӑ халатпа ҫӳрет, пуҫне те ҫавӑн пекех шап-шурӑ тутӑр хыҫалалла туса ҫыхать.

Она ходила теперь в белоснежном халате и в такой же белоснежной косынке, повязанной тюрбаном.

1. «Пирӗн колхозшӑн чи кирли» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Чӑлха ҫыхать пулӗ… хӑйне валли; хӑйне валли — сире валли мар.

— Должно быть, чулки вяжет… себе; себе — не вам.

XXIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней