Корпус чувашского языка

Пӑч-пӑч сартутлӑ каҫӑр сӑмси тата хыттӑн ҫивӗтлесе лартнӑ кӗске ҫивӗтӗсем ӑна шухӑшсӑр та айван ача-пӑча сӑнлӑ кӑтартаҫҫӗ.

Помоги переводом

Каҫхи сасӑсем // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 132–137 с.

Амӑшӗ Таньӑн хӗрелсе кайнӑ пичӗ ҫине, йӑлтӑртатса тӑракан куҫӗсем ҫине, саланса кайнӑ ҫивӗтӗсем ҫине пӑхса илчӗ.

Мама посмотрела на Танино раскрасневшееся лицо, на её блестящие глаза, распустившиеся косички и сказала:

Вуннӑмӗш сыпӑк // Гавриил Байдеряков. Тайц Я.М. Тупни: повесть. Вырӑсларан Г. Байдеряков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 88 с.

Ан тив, унӑн ҫивӗтӗсем шуралса канччӑрах, анчах куҫӗсем таса пулччӑр, тӳрӗ кӑмӑла палӑртчӑр…

Пусть бы побелели ее косы, но остались бы глаза ясными и правдивыми.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫиелтен пӑхсан, унӑн халӗ хӗр ҫивӗтӗсем кӑна ӗлӗкхи пек юлнӑ.

Но что осталось в ней внешне таким, как и раньше, — это ее девичьи косы.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӑл пӗшкӗнчӗ те, чӑхсем пекех хӑвӑрттӑн, икӗ аллипе те хӑмӑл ӑшӗнче чакаланса, малалла утрӗ; пӗчӗк ҫивӗтӗсем кӑштах ҫӗре перӗнмеҫҫӗ хӑйӗн.

Она шла, перегнувшись надвое, едва не касаясь земли своими косичками, и обеими руками быстро и ловко, как курица, разгребала стерню.

3 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Хӗрача шыва кӗнӗ чух тӑхӑнакан костюмпа, кӗске ҫивӗтӗсем, сухан туни пек, айккинелле тӑраткаласа тӑраҫҫӗ.

В купальном костюмчике, с короткими, торчащими, как перья лука, косичками.

2 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Нумай пулать-и Дуняшка манкине те шӑлма пӗлмен хӗрачаччӗ; ҫӳретчӗ чупса, ҫурӑмӗ хыҫӗнче пӗчӗк ҫивӗтӗсем шӑши хӳри пек пӗтӗлтететчӗҫ, халӗ пӑх ав епле вӑл, паян тесен паян хӑть качча пар.

Давно ли Дуняшка была сопливой девчонкой; бывало, бегает, а по спине косички мотаются, как мышиные хвостики, а зараз уж вон она, хучь ныне замуж.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Темӗнле сӳрӗклӗх ҫавӑрса илчӗ Григорие: сӑмса витӗр мемлекен Виссарион пупӑн кивелсе кайнӑ аналойӗ тавра утса ҫаврӑнать вӑл; Петро ҫынсем асӑрхиччен сюртук аркинчен туртса систерсен, чарӑнса тӑрать; ҫурта ҫутисен пайӑркаллӑ ҫивӗтӗсем ҫине пӑхать тата хӑйне ӗнтӗркеттерсех ҫитернӗ ыйхӑллӑ анас пуснине хирӗҫ кӗрешет.

Безразличие оковало Григория: он ходил вокруг налоя, наступая гундосому отцу Виссариону на задники стоптанных сапог, останавливался, когда Петро неприметно дергал его за полу сюртука; глядел на струйчатые косички огней и боролся с сонной, овладевшей им одурью.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл вӑрт ҫаврӑнчӗ те Григорие чуптуса илчӗ, — унӑн кӑшт ҫеҫ тытӑнкаласа тӑракан ҫивӗтӗсем каллех хулпуҫҫийӗсем ҫине ӳкрӗҫ…

Она повернулась и поцеловала Григория, — ее косы, слабо пришпиленные, упали на плечи…

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Тарӑхса кайнӑ амӑшӗ ӑна пуҫӗнчен, шӑпах кӑнтарса тӑракан пӗчӗк ҫивӗтӗсем хушшинчен, ҫатлаттарса илчӗ те хӑр-хар кӑшкӑрса пӑрахрӗ:

Мать, потеряв терпение, сунула палочки в косичку дочери, дернула и закричала:

Хускану // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 54–66 стр.