Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

чӗринче (тĕпĕ: чӗре) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чӗринче хӑй куншӑн та ҫав тери савӑннӑччӗ, мухтанма та хатӗрччӗ, хаҫатне вара салтак хутаҫӗнче чылайччен сыхласа усрарӗ.

Но в душе был рад и этой части, гордился ею, а газету долго хранил в солдатском вещмешке.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Халӗ ӗнтӗ вӑл вӗсене уҫӑ тӑн-пуҫпах хӑй патӗнчен хӑваларӗ, вӗсенчен кӗнекепе хӳтӗленчӗ: виҫме-шутлама чӗринче вырӑн та, вӑхӑт та памарӗ.

Теперь он сознательно гнал их от себя, загораживался от них книгой, не давая им в сердце ни места, ни времени для анализа.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сергей шалта, чӗринче Таньӑпа килӗшрӗ: «Тӗрӗс, ҫапла пулмалла! Пӗр вӗҫӗмсӗр хӑв шӑпу пирки кӑна макӑрмалла мар».

Сергей в глубине души соглашался с Таней: «Да, так надо! Не плакать же беспрестанно о своей судьбе».

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Кун ҫинчен пӗртте шутламан вӑл, чӗринче ун урӑх хуйхӑ пулнӑ…

О замужестве она не думала, иная у нее на сердце была забота…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

«Урташ юррисем вилмен, вӗсем халӗ халӑх чӗринче, асӗнче. Сӑвви-юррисем халӗ те ӗҫне малалла тӑваҫҫӗ: Тӑван ҫӗршывӑмӑра, чӗлхемӗре, ҫывӑх ҫыннӑмӑрсене юратса, хисеплесе пурӑнма вӗрентеҫҫӗ, пӗтӗм пурнӑҫне, ӗмӗтне, халӑх кун-ҫулӗпе ҫыхӑнтарнӑ поэт хӑй те манӑҫмасть», — тесе ҫырать Василий Цыфаркин В.А.Урташ пурнӑҫӗпе пултарулӑхне халалласа кӑларнӑ «Юрӑпа эп пурнӑҫа юратрӑм» кӗнекинче.

Помоги переводом

Халӑх вӑйӗпе // Елена ХЛЫНОВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 4 стр.

Купаланнӑ кашни кирпӗчӗнче, тимӗр картан кашни кукринче чӑваш халӑхӗн чӗринче вырнаҫнӑ юратӑвӗн пӗр пайӗ, ӑшши вырнаҫнӑ тесен те юрать, мӗншӗн тесен палӑк уҫма мулне ялсерен пуҫтарнӑ.

Помоги переводом

Халӑх вӑйӗпе // Елена ХЛЫНОВА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 4 стр.

Унтан вӑл сасартӑк юрлама пӑрахать, анчах кинора е радио тӑрӑх илтнӗ асран кайман юрӑ ун чӗринче кунӗпех пӗр шӑпланмасӑр янӑрать…

Он тут же умолкал, по навязчивая, услышанная в кино или по радио песенка звучала в нем, не стихая, весь день.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксюшӑна халӗ хӑйӗн пӗтӗм пурнӑҫӗ уяв пек туйӑннӑ, унӑн чӗринче иртен пуҫласа каҫчен савӑнӑҫлӑ юрӑ пӗр чарӑнмасӑр янӑранӑ…

У Ксюши было такое чувство, словно вся ее жизнь превратилась в плошной праздник, с утра и до ночи звучала в ней, не стихая, одна и та же ликующая песнь…

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Йыснӑшӗ хӑйӗн чӗринче мӗн пуррине пӗтӗмпех каласа памасӑр лӑпланас ҫуккине вӑл лайӑх ӑнланчӗ.

И хорошо понимала, что милый родственник не успокоится до тех пор, пока не выложит все, что его тяготит.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени чӗринче кӑшт ӳкӗнес туйӑм хускалчӗ, вӑл: хама унпа ахалех ҫакӑн пек хытӑ тытрӑм пулас, тесе шухӑшларӗ, анчах Егор, сӗтелтен аллипе таптарса янӑ пек, сулланса илчӗ те, Ксени хӑй шутлани йӑнӑш пулнине ӑнланчӗ, — ун умӗнче тӑрӑхласа кулма юратакан, чӑрсӑр, нимӗн чухлӗ те именмен ҫын ларать, унӑн пысӑк куҫӗсем ырра систерсе мар ҫавӑн пек ялкӑшаҫҫӗ.

В ней уже заговорило чувство некоторого раскаяния, и она подумала, что, пожалуй, напрасно так резка с ним, но вот Егор качнулся, как бы отталкиваясь от стола, и Ксения поняла, что ее впечатление было ошибочным, — перед нею сидел насмешливо-дерзкий, лишенный какого-либо смущения человек, и в широко распахнутых глазах его играли недобрые огоньки.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чӗринче ӳкӗнӳпе ачашлӑх туйӑмӗ ҫуралчӗ.

Мгновенная досада сменилась в ней чувством раскаяния и нежности.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Казаксем майлах, Петро ҫаратма, пуҫлӑхсене вӑрҫма, тыткӑна лекнӗ ҫынна хӗрхенме хирӗҫ пулмарӗ, анчах ҫав вӑхӑтрах чӗринче хаяр курайманлӑх вӗресе ҫӳрерӗ, ҫапас, вӗлерес килнипе чышкисем ниҫта кайса кӗрейми кӗҫӗтсе чӑмӑртанчӗҫ…

Так же, как и остальные казаки, Петро не прочь был пограбить, поругать начальство, пожалеть пленного, в то время как в душе его припадочно колотилась ненависть и руки корежила судорога от зудящего желания ударить, убить…

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл вара тӳссе ирттернӗ тертлӗ кунсен юнӗпе пылчӑкӗ хушшинче унӑн сӳне пӗлми сӑнарне вӑрахчен типтерлӗн аса илсе пурӑнчӗ, ӑна чӗринче акӑш-макӑш хитре те ӑслӑ, тӗнчере нимрен ытла юратса хисеплеме тивӗҫлӗ пирӗшти вырӑнне упрарӗ.

И он долго и бережно хранил в воспоминаниях, среди крови и грязи пережитого, ее светлый немеркнущий образ, облекая его ореолом недосягаемости и поклонения.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Ирӗксӗр ҫӗртен тарса каякан ҫак пилӗк пин ҫынтан кашнийӗ халь, ман пекех, курайманлӑхпа чӑтма ҫук вӗчӗрхенӳ кӑварне чӗринче ҫӗклесе пырать.

«Такой вот, как у меня, заряд ненависти и беспредельной злобы несет сейчас каждый из этих пяти тысяч, подвергнутых остракизму.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Аннӑн пӗтӗм ӑш-чикӗ лӗкленсе тӑчӗ, хирӗҫлерӗ ҫакна; анчах тулаш енчен курӑнакан ирсӗрлӗх Анна чӗринче тарӑннӑн та шанчӑклӑн упранакан хӑватлӑ туйӑма варалаймарӗ.

Внутренне все вставало в Анне на дыбы, противилось, но грязь наружного не пятнила хранившегося глубоко и надежно чувства.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий хӑйӗн ырӑ мар шухӑшне сирсе ячӗ пулин те, чӗринче хӑй те тӗшмӗртсе ҫитереймен тӑшманла туйӑм йӑшӑлтатса илчӗ.

Григорий отогнал негожие мысли, но что-то враждебное, неосознанное шевельнулось в эту минуту к жене.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫавӑн хыҫҫӑн вӑл нумай та иккӗленсе ҫӳремерӗ, ун чӗринче каллех малтанхи чӑнлӑх ҫиеле шӑвӑнса тухрӗ.

И после недолгих колебаний вновь перевесила в его душе прежняя правда.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Исполком ларӑвӗ хыҫҫӑн ӑна йывӑр тунсӑх пусни, чӗринче ҫав тери йывӑр та шиклӗ пулни уншӑн ытла та яланхи пек мар та ӑнланмалла мар туйӑннӑ.

Ему казалось и странным и непонятным: почему именно после этого заседания исполкома одолела его такая тоска, отчего так тяжко и тревожно на сердце?

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ефим ӗҫе питӗ пӗлекен ҫын иккен, Рагулин сайра хутра ҫеҫ кӗвӗҫме пултарнӑ ҫын, — хӑй чӗринче кӗвӗҫӳ туйӑмне сиссе илчӗ, хӑйӗн ҫӗнӗ тусӗ ӑслӑ та питӗ аван ҫын тесе шухӑшларӗ…

У Ефима оказался такой богатый опыт, что Рагулин, редко кому завидуя, тут почувствовал зависть и про себя решил, что его новый приятель — человек и умный, и весьма положительный…

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ванюшӑн ҫав шухӑшсемех пулнӑ, — ниепле те ӑнланман вӑл: «Светлый путь» колхоза кайса килнӗренпе мӗн пулчӗ ун чӗринче, мӗншӗн леш илемлӗ Лена, ӑна ыйхӑ паманни, халӗ те пуҫӗнчен тухма пӗлмест?

А мысли у Ванюши были все те же, — никак он не мог понять: что с ним стряслось после того, как он побывал в колхозе «Светлый путь», и почему та хорошенькая Лена, которая не дала ему выспаться, до сих пор не выходит из головы?

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней