Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

чухнех (тĕпĕ: чухне) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах вӑл: академире чухнех курс пӗтернӗ те запас командирӗнче тӑраттӑм, тесе пӗлтерчӗ.

Но он сказал, что ещё в академии прошёл курс и числился командиром запаса.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав шӑрша пула Варя Трофимова хама ытти сестрасемпе, рентгенологпа, аслӑ врачӑн арӑмӗпе тата ыттисемпе те паллаштарнӑ чухнех кӑмӑл пӑтранчӗ манӑн, хӑсассӑм килчӗ.

Запах был такой, что меня сразу стало тошнить, и тошнило всё время, пока Варя Трофимова знакомила меня с другими сёстрами, с рентгенологом, с женой главного врача и с кем-то ещё и ещё…

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Лури штурман, Саня юлташӗ, вӗсем Ҫурҫӗрте чухнех пӗрле ӗҫленӗ, унтан уйрӑм пурӑнчӗҫ.

Лури был штурман, Санин товарищ. Они вместе работали на Севере, потом расстались.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ Ленинград издательствисенчен пӗрин бригадине ҫаклантӑм, ҫав бригада ун чухнех, хай, шӳт тӑвакансем каланӑ тӑрӑх, «Гитлер валли ҫӑва чавмашкӑн» ӑсталанса ҫитнӗ иккен.

Я попала в бригаду одного из ленинградских издательств, уже показавшую высокий класс по «рытью могилы для Гитлера», как шутили вокруг.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ахаль мар каланӑ эп сире, ҫара хатӗрленӗр, шкулта чухнех хатӗрленӗр, тенӗ…

Говорила я вашему брату: готовьтесь к армии, со школы готовьтесь…

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ ун чухнех каланӑ пулӑттӑм, анчах вӑрҫӑ чӑрмантарчӗ, ун пек кун пек ҫинчен калаҫма аван мар туйӑнчӗ…

Я бы раньше сознался, да тут война, как-то неловко было уже в такой день…

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ ун чухнех ҫак мӑнаҫлӑ чӑлт шурӑ зала, стенасем ҫинчи лира евӗр ҫурта чиккисене, композиторсен портречӗсене тата эстрадӑн тӗпелӗнче ларакан пысӑк органа лайӑх астуса юлнӑччӗ.

Я тогда еще хорошо запомнила этот большой, белый и строгий зал с подсвечниками-бра в виде лиры на стенах, портретами композиторов и величественным органом в глубине эстрады.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эсӗ ун чухнех художникчӗ ӗнтӗ, мӗн тесен те — искусство ҫынниехчӗ.

Ты уже и тогда был художником, во всяком случае — человеком искусства.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темшӗн Сашӑна палатӑна час куҫармарӗҫ, кайран вара ҫапах та хамӑр унта чухнех куҫарчӗҫӗ.

Почему-то Сашу долго не переводили в палату, но в конце концов перевели ещё при нас.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Энскра чух вӑл ҫӳлӗ кӑна, лапсӑркка пуҫлӑ ҫамрӑк ачаччӗ, кирек хӑҫан та вара мӗн кӗтменнине тӑватчӗ — кӗтмен чухнех хӑнана пыратчӗ, кӗтмен ҫӗртех асне илсе тухса каятчӗ.

В Энске это был длинный, лохматый молодой человек, который всегда делал что-нибудь неожиданное — неожиданно приходил в гости, когда его никто не ждал, и так же неожиданно срывался с места и уходил.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ мантӑм та мӗн каламаллине, приемнӑйра чухнех пурне те астуса тӑраттӑм та вӗт, пӳрне ҫинчех шутласа хунӑччӗ-ха.

Я вдруг забыла все доказательства, хотя ещё в приёмной повторила их ещё раз и даже сосчитала на пальцах.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каҫӗ сулхӑн, эпӗ платье вӗҫҫӗн ҫеҫ, Ромашов мана пусма ҫинче тӑнӑ чухнех «Шӑнса пӑсӑласран сыхланӑр», терӗ.

Вечер был прохладный, а я — в одном платье, и Ромашов на лестнице сказал: «Вы простудитесь».

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саня Энскра тупнӑ ҫырусенчен пӗринче атте акӑ мӗнле ҫырнӑччӗ: «утмӑл йытӑран нумайӑшне Ҫӗнӗ Ҫӗр ҫинче чухнех персе вӗлермелле пулчӗ», тенӗччӗ.

В письме, которое Саня нашёл в Энске, отец писал, что «из шестидесяти собак большую часть ещё на Новой Земле пришлось застрелить».

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах ҫаксем пурте ман пуҫра вӗлтлетсе кӑна иртрӗҫ, хамӑра епле кӳрентерни ҫинчен шухӑшласах та каймарӑм эпӗ, вӑл ӗҫ эп ҫуралнӑ чухнех пулса иртнӗ-ҫке!

Но всё это только мелькнуло у меня в голове, и я не стала особенно раздумывать над обидами, которым было почти столько же лет, сколько к мне.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хам учлёт чухнех уйрӑлнӑ-ҫке унпа!

Ведь мы расстались, когда я был учлетом!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗтӗмпех вӑл кунтан уйрӑлатчӗ ӗнтӗ — хӑйӗн ҫамрӑклӑхӗпе те, ҫырӑвӗсемпе те, Марья Васильевнӑра упраннӑ хӑйӗн пирвайхи ӳкерчӗкӗсемпе, «Елена Робинзонпа», «Шухӑшласа тупни ҫӗр ҫултипе», — ҫав кӗнекесене вӑл мана виҫҫӗмӗш класра вӗреннӗ чухнех вулама паратчӗ.

Она уезжала отсюда вся — со всей своей юностью, со своими письмами, со своими первыми рисунками, которые хранились у Марьи Васильевны, с «Еленой Робинзон» и «Столетием открытий», которое я брал у нее в третьем классе.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӑна Нина Капитоновна уҫса кӗртрӗ, алӑк патӗнче чухнех ӑна кӑмӑлсӑррӑн: — Пирӗн хӑна пур, — терӗ.

Нина Капитоновна открыла ему, и я слышал, как она сказала в передней с робким ехидством: — А у нас гость!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Нина Капитоновна эпӗ питӗ ҫӳлте вӗҫни пирки ыйтса пӗлчӗ, ун сӑмахӗ мана Даша инкен ҫыруне асилтерчӗ, ӑна эпӗ Балашов шкулӗнче вӗреннӗ чухнех илтнӗччӗ-ха: «Ытти ҫынсенни пек ҫӗр ҫинче ҫӳрес шӑпу ҫук пулсан, эппин, Санечка, аяларахран вӗҫме сӗнетӗп сана», тенӗччӗ.

Нина Капитоновна всё интересовалась, высоко ли я летаю, — и это напоминало мне тёти Да-шино письмо, которое я получил ещё в Балашовской школе: «Раз уж не судьба тебе, как все люди, ходить по земле, то прошу тебя, Санечка, летай пониже».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Яланах ҫаплаччӗ ҫав, шкулта чухнех, ачасем Николай Антоныч ҫинчен мӗн калаҫатчӗҫ, ҫавна пурне те итлетчӗ те ӑна элеклесе паратчӗ.

Так было всегда, ещё в школе, когда он подслушивал, что ребята говорили о Николае Антоныче, а потом доносил ему.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кайнӑ чухне пире вӑл артистсен темле шалти ҫулӗсемпе ертсе кайрӗ, пынӑ чухнех эпӗ, мӗншӗн унӑн гримӗ докторӑнни пек мар тесе ыйтрӑм та, вӑл мӑнкӑмӑллӑн: — Ӑна ҫавӑн пек шухӑшласа тунӑ, — тесе тавӑрчӗ.

По дороге — он вёл нас какими-то внутренними артистическими ходами — я спросил, почему у него такой странный для доктора грим. Но он ответил важно: — Это так задумано.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней