Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хӑйӑлтатарах (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сасси хулӑн та ҫемҫе унӑн — хушӑран кӑшт хӑйӑлтатарах тухакан кӑмӑллӑ сасӑ.

Помоги переводом

I // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 306–337 с.

Сасси ун хӑйӑлтатарах тухать, сывлӑшӗ кӗске, ҫапах та хӑй правуррӑн калаҫать.

Помоги переводом

II // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 5–93 с.

Малтанах, пасарта хӑй таварӗ сарӑлманран-ши, хӗлле те ҫӳхе тӑхӑннипе шӑнса пӑсӑлнӑран хӑйӑлтатарах тухакан сассипе мекӗрленсех кӑшкӑратчӗ:

Помоги переводом

Махорка туртсан йытӑ ҫыртмасть // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 41–47 с.

Каштах хӑйӑлтатарах юрлать, — тем тесен те, уҫҫӑн та хӗрӳллӗн янӑрамарӗ ҫакӑ ҫаврӑм, анчах мана пӗрех кӑмӑла кайрӗ.

Получается даже как-то хрипловато и, уж во всяком случае, не звонко и не задорно, но все равно песня мне понравилась.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Ашшӗ килтех пулнӑ: унӑн янӑравлӑ, анчах пӑртак хӑйӑлтатарах каякан кулли уҫса янӑ чӳречесенчен урамалла ян кайнӑ.

Отец был дома: в открытые окна из комнат на улицу несся его громкий, немного сиплый хохот.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Илья Семенович Раклин Костя хыҫҫӑн иккӗмӗш вырӑн йышӑннӑ, анчах сасси хӑйӑлтатарах парать.

Илья Семенович Раклин второе место занял после Кости, но голос хрипловатый.

Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.

Сасси унӑн хӑйӑлтатарах тухать пулин те, питӗ ырӑ кӑмӑллӑ.

Голос у него был хрипловатый, но очень добрый и участливый.

«Эпӗ килнӗ! Килнӗ!» // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Лавҫӑсем лашасене «марш, марш, марш!» — тесе хӑйӑлтатарах кӑшкӑрнисем янравлӑн илтӗнеҫҫӗ.

Звенели хриплые крики повозочных: «Марш, марш, марш!»

Ӗмӗт тулчӗ! // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 319–328 с.

Вӑл, вӑрӑм та тӗреклӗ пӗҫҫисене чармакласа, сӗтел хушшинче ларчӗ, хӑйӑлтатарах тухакан хулӑн сасси шӑппӑн янӑраса илтӗнчӗ:

Он сидел за столом, широко расставив длинные мускулистые ноги, хриповатый басок его звучал приглушенно:

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Аксинья ҫине ӑнран кайнӑ пек йӑлтӑртатакан типӗ куҫӗсемпе пӑхса илчӗ, хӑйӑлтатарах каларӗ:

Она взглянула на Аксинью сухими, исступленно горящими глазами, хрипло сказала:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ермаков, кил хуҫи хӗрарӑмӗ патне кухньӑна тухса, тӑватӑ стакан илсе кӗчӗ, сӑмах хушмасӑр спирт тултарчӗ, сӗтел ҫине пысӑк пӑхӑр чейникпа сивӗ шыв пырса лартрӗ; салӑ вакларӗ, унтан ҫавӑн пекех нимӗн те шарламасӑр сӗтел ҫине йывӑррӑн чавсаланчӗ те, темиҫе минут ури айнелле тимсӗррӗн пӑхкаласа ларнӑ хыҫҫӑн тӳрех чейник тутинчен шыв ӗҫрӗ, хӑйӑлтатарах каларӗ:

Ермаков сходил на кухню к хозяйке, принес четыре стакана, молча разлил в них спирт, поставил на стол большой медный чайник с холодной водой, нарезал сала и, все так же молча, присел к столу, облокотился на него, несколько минут тупо смотрел себе под ноги, потом прямо из горлышка чайника выпил воды, хриповато сказал:

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тахӑшӗ, сӑмахӗсене уйрӑмах татса, кӗввине ӗшенчӗклӗн те майӗпен янӑраттарса, хӑйӑлтатарах тухакан сасӑпа ташӑ юрри пуҫласа ячӗ:

Чей-то хрипатый басок завел плясовую песню, тщательно выговаривая слова, устало и медленно выводя:

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Сире кам кирлӗ? — пӗр хӑрамасӑр е нимӗн те тӗлӗнмесӗр ыйтрӗ малти хӑйӑлтатарах тухакан ҫӑра хулӑн сасӑпа.

— А вам кого надо? — без тени страха и удивления спросил густой сиплый бас переднего.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Залри шӑв-шав самантрах лӑпланчӗ, шӑна вӗҫни илтӗнмелле шӑплӑхра атаманӑн хӑйӑлтатарах тухакан хулӑн сасси уҫҫӑн илтӗнсе тӑчӗ:

В зале утих шум, в установившейся тишине четко зазвучал низкий, осенне-тусклый тембр атаманского голоса.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Агафон тӗрлӗ мыскара тума вилсе кайса юратать вӑл, пуринчен те шӳтлесе кулать, унӑн кӑмӑлӗ ҫавнашкал ӗнтӗ, — хӑйӑлтатарах тухакан сасӑпа лӑплантарса каларӗ ӑна Нагульнов.

Агафон до смерти любит всякие штучки выкидывать, он надо всеми подшучивает, такой уж у него характер, — хрипловатым баском успокаивающе отзывался Нагульнов.

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пӑртак чӗнмесӗр тӑнӑ хыҫҫӑн Макар каллех хыттӑнрах калаҫма пуҫларӗ, унӑн хӑйӑлтатарах тухакан сассинчен Давыдов пӗр кӗтмен ҫӗртен лешӗ хӑй мухтаннине пытарманнине сисрӗ.

После недолгой паузы Макар опять заговорил громче, и в хрипловатом голосе его Давыдов неожиданно уловил плохо скрытые нотки горделивости:

XII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Кондратӑн хӑйӑлтатарах тухакан сасси хӑвӑртах аяккалла кайса ҫухалнӑҫем илтӗнми пула пуҫларӗ…

Хрипловатый голос Кондрата стал стремительно удаляться, глохнуть…

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ун хыҫҫӑн хӑйне яланах йӗркеллӗ тытакан Атаманчуков васкамасӑр тухса кайрӗ, каяс умӗн хӑйӑлтатарах паран сассипе ҫинҫен кӑна ҫапла каласа хӑварчӗ:

За ним степенно вышел Атаманчуков, тоненько и хриповато сказав на прощанье:

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Сасси унӑн хуллен те хӑйӑлтатарах тухрӗ, ыттисен шӑв-шавӗнче илтӗнсех те каймарӗ, анчах Лапшинов ун еннелле ҫамрӑк ҫын пекех.

Голос его был тих и хриповат, в общем шуме почти неслышен, но Лапшинов повернулся на него с юношеской.

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней