Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

хурӑн сăмах пирĕн базăра пур.
хурӑн (тĕпĕ: хурӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хурӑн патнерех утса пычӗ те унӑн тӗлӗнмелле ҫути пит-куҫа уҫӑлтарсах янине туйрӗ,— вара сасартӑк ӑна хӑйӗн кӑкӑрӗнче темскер ҫӗкленнӗн туйӑнчӗ…

Он подошел к березе, и ему вдруг показалось, словно что-то рвется в груди…

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пӗр пӗчӗкрех сӑрт айккинче, ҫул хӗрринчех, пӗчченех пӗр ҫамрӑк ҫеҫ хурӑн ларать.

На склоне небольшого пригорка, у самой дороги, одиноко стояла молоденькая береза.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Эсӗ ан йӗр, хурӑн, шеремет, ан кулян, Вилсех каймӑн уншӑн — ҫуллаччен сывалан.

Ты не плачь, береза, бедная, не сетуй, Рана не смертельна — вылечится к лету.

Шурӑ хурӑн. 1-мӗш кӗнеке // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хир варринче ларать шурӑ хурӑн, Хир варринче ларать кӑтра хурӑн

Во поле березонька стояла, Во поле кудрявая стояла…

Шурӑ хурӑн. 1-мӗш кӗнеке // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ваня часах шӑнса кӳтрӗ те, тинӗс хӗррине кӑн-кӑвак пулса; шатраланса сиксе тухрӗ; Володя ҫаплах шывра алхасать-ха, е вӑл пӗр аллипе хӑрах урине ҫӳлелле ҫӗклесе, мачта пек туса «пӑрахут пек» ишет; е пуҫхӗрлӗ чӑмать те, шывран кӑларнӑ икӗ урине чармакласа «хурӑн» тӑвать; е тата, тарӑн ҫӗрте пилӗк таран шывран тухса «свай» туса кӑтартать, ҫавӑнтах; кунта ӑшӑх, эпӗ тинӗс тӗпӗнче тӑратӑп, тесе ӗнентерме тӑрӑшать.

Ваня вскоре так застыл, что вылез на берег весь синий и пупырчатый, а Володя все еще куролесил в море: то он плыл «пароходиком», то есть подняв вверх одну ногу и руку, как мачты; то делал «березку», ныряя вниз головой и выставляя над поверхностью воды ноги растопыркой; то изображал «свайку», для чего на глубоком месте вылезал по пояс из моря, уверяя, что там мелко и он стоит на дне.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вӑл хурӑн пуҫлӑ ҫӗлене вӗлернине аса илчӗ, Дымов мӗнле кулнине итлесе пӑхрӗ, вара ҫав ҫынна темле курайман пекех пулса тӑчӗ.

Он вспомнил убийство ужа, прислушался к смеху Дымова и почувствовал к этому человеку что-то вроде ненависти.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлене тивме юрамасть…

— А ужа бить нельзя…

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Мучи, мӗншӗн вӗлерчӗ-ха ӗнтӗ вӑл хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен ҫурине?

— Дед, ну за что он убил ужика?

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Чи хыҫалти лав хайхи хурӑн пуҫлӑ виле ҫӗлен патне ҫитсен, питне чӗркенӗ ҫын, ҫӗлен патӗнчен кайманскер, Пантелей енне ҫаврӑнчӗ те йӗрес пек сасӑпа ыйтрӗ:

Когда задняя подвода поравнялась с тем местом, где лежал убитый уж, человек с подвязанным лицом, стоящий над ужом, обернулся к Пантелею и спросил плачущим голосом:

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен…

Уж-то…

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлене вӗлерме юрамасть, ку ӗнтӗ тӗрӗсех, — лӑпкӑн мӑкӑртатрӗ Пантелей.

— Ужа нельзя убивать, это верно… — покойно забормотал Пантелей.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Курӑр-ха, хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен ҫурине вӗлерчӗ!

Ишь, ужика убил!

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Каттӑршнӑй! — хулӑн сасӑпа йӗрес пек кӑшкӑрса ячӗ вӑл — Мӗншӗн вӗлертӗн эс хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен ҫурине?

— Каторжный! — закричал он глухим, плачущим голосом — За что ты ужика убил?

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Ку наркӑмӑшлӑ ҫӗлен мар, хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен, — терӗ тахӑшӗ.

— Это не змея, а уж, — крикнул кто-то.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫӑрттана хӑйпе юнашар лартса, ун хӑлхинчен: «Лар кунта, ан сиккеле, атту эсӗ тем туса хурӑн тата», — тесе пӑшӑлтатрӗ.

Усадил Щукаря рядом с собой, шепнул: «Сиди тут и не рыпайся, а то ты домотаешься до какого-нибудь греха».

XXIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Анчах ҫакӑн ҫинчен каламастӑп эпӗ, эсӗ, Лукич, сенӗк айне пулнӑ хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен пек ан пӗтӗрӗнкеле, эпӗ мӗн ҫинчен каланине ӑнланатӑн эсӗ!

Но не об этом я держу речь, и ты, Лукич, не вертись, как уж под вилами, ты понимаешь, об чем я говорю!

XXIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Агафон та, хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен сӗт ӗҫме нӳхрепе шӑвӑнса кӗресшӗн пулнӑ пек, партие хӗсӗнсе кӗресшӗн, анчах эпӗ ӑна паян Кондратран та ытларах кӳпкетӗп, эпӗ ун ҫинчен те чылай япала пӗлетӗп, эсир ӑна пӗлсен тӗлӗнсе кайӑр, хӑш-пӗри, тен, тӑнран та кайса ӳкӗ.

Агафон тоже норовит в партию пролезть, как ужака в погреб, чтобы молока напиться, но я ему отлуп нынче дам похлеще, чем Кондрату, я и про него знаю кое-что такое, что все вы ахнете, когда узнаете, а может, кое-кого и омороком шибнет.

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл ахлатса та йынӑшса ура ҫине тӑркаличчен хурӑн пуҫ ҫухалчӗ.

Пока он, кряхтя и стоная, поднялся на ноги, — уж исчез.

XVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Хурӑн пуҫлӑ ҫӗлен, мрамортан якатса тунӑ евӗрлӗ хура шӗвӗр пуҫне ҫӗклесе, хӑйне пирвайхи хут калакан сӑмахсене тимлесе итленӗ пек пулчӗ.

Уж, приподняв точечную мраморно-черную головку, казалось, внимательно слушал впервые обращенную к нему речь.

XVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл чӑнах та хурӑн пуҫлӑ ҫӗленех пулнӑ, ун пирки иккӗленмелли те ҫук: пуҫӗнче сарӑ-кӗрен «куҫлӑх» ялтӑртатнӑ…

В том, что это был именно уж, не могло быть никаких сомнений: на голове его мирно светились оранжево-желтые «очки»…

XVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней