Поиск

Шырав ĕçĕ:

уласа (тĕпĕ: ула) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пысӑк стрелки вуниккӗ тӗлнелле, пӗчӗкки — улттӑ тӗлнелле ҫитрӗҫ, башня ӑшӗнче уласа, шӑхӑрса ячӗ.
Большая стрелка подошла к двенадцати, маленькая — к шести, внутри башни загудело и зашипело.

Вӑрттӑн алӑк хыҫӗнче вӗсем мӗн тупрӗҫ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Карабас Барабас ҫак сӑмахсене илтсенех хаяррӑн уласа ячӗ.
В ответ Карабас Барабас страшно зарычал.

Буратино хӑйӗн пурӑнӑҫӗнче пуҫласа питех те пысӑк хуйхӑна кӗрсе ӳкет, анчах ӗҫ аванах майлашса каять // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пьеро ҫавӑнтах сӑвӑ шухӑшласа кӑларчӗ те, хӑйӗн киревсӗр сассипе уласа ячӗ:
Пьеро сейчас же сочинил стихи и завыл неприятным голосом:

Хӑйсем каллех уласа ҫухӑрса ячӗҫ, мӗншӗн тесен вӗсен куҫӗ умне пушӑпа тимӗр решетке курӑна пуҫларӗҫ.
Снова тоскливо взвыли, потому что им уже мерещились плётка и железная решётка.

Пӗрремӗш йытти пуҫне ҫӗклерӗ те уласа ҫухӑрса ячӗ.
Первый сыщик, подняв морду, издал собачий вопль отчаяния.

Артемон хӳрине хӗстерсе ларчӗ те ҫилленсе хаяррӑн уласа ячӗ.
Артемон поджал хвост и злобно рычал.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе вӑл пӗлӗт ҫинелле пӑхса уласа илет.
Он время от времени рычал на это облако.

Буратинопа Пьеро Мальвина патне килеҫҫӗ, анчах вӗсен ҫавӑнтах Мальвинӑпа тата Артемон йытӑпа пӗрле унтан тармалла пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Артемон Буратинона ҫакӑнта хупса питӗрсе лартрӗ, ӑна лайӑхрах хӑратас тесе, уласа илчӗ те каллех вӗҫен кайӑксене тустарма чупса кайрӗ.
Артемон запер Буратино там, порычал, чтобы хорошенько напугать, и опять умчался за птичками.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӗсем йывӑҫсем ҫине ларсан, вӑл пуҫне ҫӳлелле ҫӗклесе, ҫӳлелле сиксе уласа вӗрет.
Когда они садились на деревья, он задирал голову, подпрыгивал и лаял с подвыванием.

Хӗллехи ҫил-тӑманлӑ кунсенче, ҫӗр ҫинче пурте — ҫуртсем, йывӑҫсем чӗтренсе, макӑрса, уласа тӑнӑ чухне тата хурлӑхлӑ чиркӳ чанӗсем аслӑ типӗри манерлӗ ҫапса тӑнӑ чухне, мастерскоя кичемлӗх, йывӑр тӑхлан хумӗ пек, юхса пырса кӗретчӗ, ҫынсене пусса хуратчӗ, вӗсенче чӗрри мӗнпур, пурне те вӗлерсе вӗсене хупахалла, хӗрарӑмсем патнелле турта-турта кӑларатчӗ, — хӗрарӑмӗсем вара, эрех пекех, пурне те манса каймалли май пулса тӑратчӗҫ.
В дни зимних вьюг, когда все на земле дома, деревья — тряслось, выло, плакало и великопостно звонили унылые колокола, скука вливалась в мастерскую волною, тяжкой, как свинец, давила людей, умерщвляя в них всё живое, вытаскивая в кабак, к женщинам, которые служили таким же средством забыться, как водка.

XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Малтан купец куҫҫульне сухалӗ ҫинчен сарлака ывӑҫ тупанӗсемпе шӑла-шӑла илсе ним чӗнмесӗр макӑратчӗ, анчах тӑнласа пӑхсассӑн, уласа ҫухӑрса ячӗ:
Сначала купец молча плакал, отирая слезы с бороды широкими ладонями, но, прислушавшись, взвыл:

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вара эпӗ хам тӗрӗс чухланипе тӗппипех пӗлсе илтӗм — унӑн тӑмсайла сӑн-пичӗ хӑранипе те ҫиленнипе улшӑнса карӗ, вӑл ҫавӑрӑнкалама тытӑнчӗ те: — Кӑтартса пар эпӗ илнине! — тесе ҫинҫен уласа ячӗ.
И окончательно убедился, что я прав в своей догадке, — его дубовое лицо исказилось страхом и гневом, он завертелся и завыл тонко: — Докажи!

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Мана вӑл та, хам та шел туйӑнса парӗ; вӑл крӳчниксене сирсе, пысӑкскер, йывӑрскер, пӗчченскер, пароход ҫине кӗрсе кайнине пӑхса, эпӗ чутах уласа макӑрса ямарӑм…
Мне было жалко и его и себя; я едва не заревел, глядя, как он возвращается на пароход, расталкивая крючников, большой, тяжёлый, одинокий…

VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Анчах тепӗр минутран палубӑри пассажирсем пурте тӗрлӗ сасӑпа уласа ҫухӑрса ячӗҫ, вара тӑруках хӑрушӑ пулса карӗ.
Но через минуту все палубные пассажиры разноголосно завыли, заорали, и сразу стало жутко.

Унтан сасартӑк ҫатмине шӑршласа пӑхрӗ те хуралсах карӗ, ҫатма аврине ҫӗрелле персе уласа ячӗ:
И вдруг, понюхав сковороду, потемнела, швырнула сковородник на пол и завыла:

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кукамай вилӗ шӑтӑкӗ умӗнче ҫӗре ӳксе пуҫҫапрӗ, ӗсӗклесе, уласа макӑрса ячӗ те аяккалла утрӗ, ун хыҫҫӑн кукаҫей те, куҫӗсене картус сӑмси айне пытарса, кивелсе кайнӑ сюртукне туртса юсакаласа уттарчӗ.
Бабушка поклонилась могиле до земли, всхлипнула, взвыла и пошла, а за нею — дед, скрыв глаза под козырьком фуражки, одёргивая потёртый сюртук.

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хулара тӗрлӗ ҫӗрте сиренӑсем хаяррӑн уласа ячӗҫ.
В городе в разных местах надрывно, угрожающе завыла сирена.

35 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Агент арӑмӗ уласа ячӗ.
Жена агента зарыдала.

Йытӑ пуҫне пӑрчӗ, каллех уласа, шӑлӗсене шатӑртаттарса вӗрме тытӑнчӗ.
Собака отвернулась и снова завыла.

34 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӗсем хӑйсен килӗсем патне йӑпшӑнса ҫитеҫҫӗ те кӗл-кӑмрӑксем патӗнче хӑрушшӑн уласа, вӗрсе йынӑшса ҫӳреҫҫӗ.
Они пробивались к своим домам и целую ночь лаяли и выли вокруг пожарищ.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика