Корпус чувашского языка

Ку — чаларнӑ тӑнлавлӑ, ҫамрӑках мар, ҫӳллӗ, тулли арҫын; сӳрӗккӗн ҫуталакан куҫӗсенче, яланах мӑн кӑмӑллӑ, лӑпкӑ сӑн-питӗнче вӑрман чӑтлӑхӗн чарӑнмасӑр улшӑнакан ҫути тытса чарайми мӗлтлетет-вылять.

Это был массивный, немолодой человек с седыми висками; изменчивый лесной свет неуловимо играл выражением его спокойного, привычно-надменного лица, блестящего полуизжитыми глазами.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Сӗтелсенчен пӗрин хушшинче пӗр ҫирӗм ҫулхи ҫамрӑк, кӳпшеке те сывмар ҫынӑнни евӗрлӗ сӑн-сӑпатлӑ, пӗчӗк куҫлӑ, ҫуллӑ ҫамкаллӑ тата вӗҫӗмсӗр тӑсӑлакан тӑнлавлӑ ҫамрӑк ларнине асӑрхарӑм.

На одном из столов сидел малый лет двадцати с пухлым и болезненным лицом, крошечными глазками, жирным лбом и бесконечными висками.

Кантур // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 128–147 с.

Капитан Чумаченко ҫӳлӗ пӳллӗ, ҫамрӑк ҫынӑнни пек сӑн-питлӗ, юр пек шурӑ тӑнлавлӑ ватӑрах арҫын, Шурӑпа юнашар тӑрать; вӑл фуфайка тата ваткӑран ҫӗлетнӗ шӑлавар тӑхӑннӑ, йӗмӗ чӗркуҫҫи тӗлӗнче пылчӑкпа лапӑртаннӑ.

Капитан Чумаченко, пожилой, высокий мужчина с моложавым лицом и белыми, как снег, висками, стоял рядом с ней в фуфайке, в ватных штанах, покрытых на коленях грязью.

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӑй капӑр платьепе, кӑтра тӑнлавлӑ, ҫинҫешке ҫивӗт тунисем ҫинче элес-мелес хӑюсем.

Сама в нарядном платье, с завитушками на висках, с большими бантами на тощих косичках.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950