Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑванӗсене (тĕпĕ: тӑван) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах аллисем пушӑ мар пулин те, Аниҫҫе тӑванӗсене ӑшӗнче тахҫанах кӗтсе илчӗ ӗнтӗ.

Но как ни заняты были руки, Анисья в мыслях давно приветила родных.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени ҫатан ҫинче пӗкӗрӗлсе, шӑнса кайнӑ аллисене кӗрӗк ҫаннисем ӑшне чиксе, мӗн пур тӑванӗсене, ҫывӑх ҫыннисемпе пӗлӗшӗсене аса илсе ларчӗ, хӑйне пӑшӑрхантаракан япала ҫинчен каласа пама, канаш ыйтма юрӑхлӑ ҫын пӗр ҫын та тупаймарӗ…

Ксения сидела на плетне, сутуло сгорбившись, сунув озябшие руки в рукава шубки, перебирала в памяти всех родных, близких и знакомых людей и не находила никого, кому бы могла доверить свою тревогу, попросить житейского совета.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Юлашки ҫурта астӑватӑп, шӑп вӑрҫӑ умӗн лартнӑччӗ, — паллах, председательпе ун тӑванӗсене шутламасан.

— Последний дом, помнится, перед самой войной ставили, если, конечно, не брать в расчет председателя и его родню.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӑванӗсене тунсӑхлани кӑшт иртсен, салтаксем ялтан туха-туха кайнӑ, вӗсем ӑҫта та пулин ҫывӑхрах: райпромкомбинатра, кирпӗч заводӗнче, пӗтсе ларнӑ пӗр-пӗр промысла эртелӗнче ӗҫе вырнаҫнӑ.

Утолив тоску по близким, солдаты покидали деревню и устраивались где-нибудь неподалеку: в райпромкомбинате, на кирпичном заводе, в любой захудалой промысловой артели.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лузгин часах хӑй тавра тӑванӗсене, йӑпӑлтисене лартса тултарнӑ, районти тата облаҫри работниксем хушшинче хӑйне кирлӗ ҫынсемпе паллашса пӗтнӗ те тепӗр ҫултан хӑй те хӑй мар пулса кайнӑ — каппайчӑклӑн мӑнаҫланса ҫӳренӗ, унӑн Ази ҫыннисен пек хӗсӗк куҫӗсем сивӗ кулӑпа ялкӑшнӑ.

Довольно быстро Лузгин обставил себя родственниками, подхалимами, завел нужные ему знакомства среди районных и областных работников, и через год его было не узнать — ходил наглый, самоуверенный, с жесткой веселинкой в азиатски темных, узких глазах.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫавӑнпа та Мишкӑшӑн разведка командирӗнчен тӑванӗсене ҫитсе курма пер кунлӑх отпуск ыйтса илесси йывӑр пулмарӗ.

Потому-то Мишке не стоило особых трудов отпроситься у командира разведки на день проведать родных.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тек хӑй Татарски хуторӗнчен тухаяс ҫуккине, кунтах вилсе выртассине вӑл ӑнланчӗ, ҫапах та хӑй мӗнле асаппа вилнине тӑванӗсене кӑтартас килмерӗ.

Он уже понял, что дальше Татарского ему не уйти, что здесь он умрет, и не хотел, чтобы родные видели его смерть.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑваласа пухать хуторсенчен стариксене, асаплантарать те малтан лайӑх кӑна, унтан вӗтлӗхе илсе кайса чунӗсене кӑларать, ҫитменнине тата пытарма тӑванӗсене те ирӗк памасть.

Собирает с хуторов стариков, ведет их в хворост, вынает там из них души, телешит их допрежь и хоронить не велит родным.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫил ҫуласа кайнӑ пурнӑҫран уйрӑлнисен йӗрӗсене, — вӑхӑт ҫуласа каять ҫывӑх тӑванӗсене кӗтсе илеймен, кӗтсе илес шанчӑк та юлман ҫынсен юнлӑ суранӗсемпе аса илӗвӗсене те; мӗншӗн тесен кӗске-ҫке-ха вӑл, этемӗн ӗмӗрӗ, тата кун-ҫул тени пурсӑмӑра та пире нумайлӑха мар курӑк таптама пӳрсе янӑ…

Ветер зализал следы ушедших, — время залижет и кровяную боль и память тех, кто не дождался родимых и не дождется, потому что коротка человеческая жизнь и не много всем нам суждено истоптать травы…

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫын вӑрҫа хирӗҫ… хе-хе… леш хӑйӗн… клас тӗлӗшпе тивекен тӑванӗсене пӗтерессине хирӗҫ — хӑй ак сасартӑках… хорунжи!

Человек против войны… хе-хе… против уничтожения своих этих… классовых братьев — и вдруг… хорунжий!

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫавӑнпа та аппӑшӗпе шӑллӗ, пӗр-пӗринчен ютшӑнса, пӗрешкел мар ӑс-хакӑлпа, тӑванӗсене хывмасӑр ӳссе пынӑ.

Оттого и выросли брат с сестрой чуждые друг другу, разные по характерам, не похожие на родных.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӑванӗсене аса илнӗ хыҫҫӑн пурте вара ирӗксӗрех ҫуралнӑ ялӗсене аса илчӗҫ.

И все, вспомнив о близких, невольно вспомнили родные места.

XII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Тӑван ҫӗршывра мӗн пулса иртнине пӗлесшӗн ҫуннине ҫӑмӑллӑнах ӑнланма пулать: Андрей Ольховкӑна, тӑванӗсене, Марийкӑна тата Васяткӑна ытларах та ытларах тунсӑхлама пуҫланӑ…

Интерес к событиям в родных местах был трепетен и горяч, и это объяснялось легко: Андрей все больше и больше тосковал и тревожился об Ольховке, о родителях, о Марийке и Васятке…

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Хаҫатсем ҫинче колхозниксем тӑшмана хирӗҫлени ҫинчен ҫырнӑ пулсан, Андрей хӑй умӗнче тӑванӗсене — ашшӗне, амӑшне, Марийкӑна курать тата ҫав ӗҫе вӗсем те хутшӑннӑ, тесе шутлать.

Если же в газетах описывалось, как колхозники оказывают сопротивление врагу, Андрей видел перед собой всех родных — отца, мать, Марийку — и представлял их участниками описанных событий.

III // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Юлашкинчен вара, тӑванӗсене тӗлӗнтерсе, вӑл военкомата кайрӗ те, хӑйне панӑ льготӑпа килӗшмесӗр, ҫара илме ыйтрӗ.

Наконец, к удивлению родных, он пошел в военкомат, отказался от льготы и попросил отправить его в армию.

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫакӑ вара ӑна килӗнче ҫӗр ирттернине, Марийкӑна, мӗнпур тӑванӗсене аса илтерчӗ.

И вспомнил он о той ночи, что провел дома, о Марийке, о всех родных.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Нумайӑшӗн упӑшкисене, тӑванӗсене, ывӑлӗсене вӑрҫа илсе кайнӑ.

У многих война угнала мужей, братьев, сыновей.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хӑй вунӑ ҫулта чухне амӑшӗ вилчӗ, вара ашшӗпе пӗчӗк тӑванӗсене — шӑллӗпе йӑмӑкне пӑхас ӗҫ йӑлтах А-шунь ӗнси ҫине тиенчӗ.

Ей исполнилось всего десять лет, когда умерла ее мать, и на А-шунь легли заботы о братике с сестрой и об отце.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Вӗсем пӑрланса ларнӑ ҫичӗ пин вилӗ хушшинче кунӗн-ҫӗрӗн хӑйсен тӑванӗсене шыраҫҫӗ, — Керчьре икӗ уйӑх та тытӑнса тӑрайман гитлеровецсем пӗр ҫак вырӑнта кӑна ҫавӑн чухлӗ ҫын вӗлерме ӗлкӗрнӗ.

Дни и ночи проводили они в жутких поисках среди семи тысяч заледенелых трупов — столько убийств успели совершить лишь в одном этом месте гитлеровцы меньше чем за два месяца своего пребывания в Керчи.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫынсем, ирсӗр тӑшман вӗлернӗ тӑванӗсене, тусӗсене шырама ҫав тискер канавсем патне чупрӗҫ.

Люди бросились к зловещему рву — искать в нем убитых родных, друзей.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней