Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

туратсене (тĕпĕ: турат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫил е пӗрре тӗмсем хушшинче пӑшӑлтатса, туратсене силлесе илет, е тепре пачах ҫухалса ларать; тӳпере, хӑшпӗр ҫӗрте, тапранмасӑр тӑракан кӗмӗл пӗлӗт татӑкӗсем курӑнаҫҫӗ; уйӑх ҫӳлте тавралӑха ҫап-ҫутӑ ҫутатса тӑрать.

Ветер то прошелестит в кустах, закачает ветки, то совсем замрет; на небе кое-где виднелись неподвижные серебристые облачка; месяц стоял высоко и ясно озарял окрестность.

Тӑнкӑртатать // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 3–27 с.

Вак туратсене те фабрикӑна хутмашкӑн илсе каясшӑнччӗ, анчах ӗлкӗреймерӗҫ, ҫапӑ куписем пур ҫӗрте те вӑрманта хӗллене юлчӗҫ.

Хотели увезти и грачевник для отопления фабрики, но не управились, и кучи по всей широкой вырубке остались зимовать.

Кӑвак ҫӑпата // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 122-125 с.

Вӑрмана кассан шултра йывӑҫсене таҫта турттарса кайрӗҫ, тӑррисемпе туратсене пӗр ҫӗре пухса купа-купа туса хучӗҫ.

Когда лес вырубали, то большие деревья куда-то увозили, мелкий же хворост — грачевник — собирали в огромные кучи.

Кӑвак ҫӑпата // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 122-125 с.

Ун пек чухне вӑл вӑрмана кайнӑ та, вӑрман тӑрӑх пысӑк утӑмсемпе, тӗл пулакан туратсене хуҫкаласа, ҫурма сасӑпа ӑна та, хӑйне те ятласа утнӑ; е сарайне, утӑ лупасӗ ҫине хӑпарса выртнӑ та, куҫӗсене юлхавлӑн хупса, хӑйне хӑй ҫывӑрттарнӑ, анчах, паллах, кӑна вӑл яланах тӑвайман.

Тогда он отправлялся в лес и ходил по нем большими шагами, ломая попадавшиеся ветки и браня вполголоса и ее и себя; или запирался на сеновал, в сарай, и, упрямо закрывая глаза, заставлял себя спать, что ему, разумеется, не всегда удавалось.

XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Чарӑнми ҫил витӗр мана вӑйсӑр сасӑсем илтӗннӗ пек туйӑнчӗҫ: пуртӑ асӑрханса туратсене иртет, кустӑрмасем чӗриклетеҫҫӗ, лаша тулхӑрать…

Сквозь постоянный шум ветра чудились мне невдалеке слабые звуки: топор осторожно стучал по сучьям, колеса скрыпели, лошадь фыркала…

Бирюк // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 156–163 с.

Такам вӑрманпа утать-и е сивӗ ҫил типӗ туратсене хуҫа-хуҫа антарать, — ҫакна ӑнланса илме те кансӗр.

Шел ли кто лесом, или мороз пошаливал, надламывая сухие сучья, — это было трудно понять.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Васька питне ҫӗлӗкӗпе шӑлчӗ те, хӑй йӗри-тавра пуля шӑхӑрнине халь анчах ӑнланчӗ, — вӗсем туратсене хуҫса антараҫҫӗ иккен.

Васька вытер шапкой лицо и тут только понял, что вокруг свистели пули, — это они срезали ветки.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӗсем ҫине ӳкнӗ ҫутӑ пӗрмай чӗтренсе те хускалса тӑнипе туратсене такам сиккелентернӗ пек туйӑнчӗ.

И оттого, что свет на них все время дрожал и двигался, казалось, что за ветками кто-то шевелится.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫав туратсене пурне те татмалла ӗнтӗ, унтан пӗренине темиҫе ҫӗртен касса, вӗсене ӳкнӗ йывӑҫсен хушшипе кӑларса, шыв хӗррине илсе ҫитермелле.

Нужно было обрубить все эти ветки; нужно было распилить каждый ствол на несколько кусков; нужно было оттащить заготовленные бревна к реке, пробравшись с ними через завал.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Шыв хӗррипе пирӗн хыҫран курӑк чӑштӑртаттарса, туратсене ҫатӑртаттарса пӗтӗм отряд пырать.

За нами через заросли вдоль берега, ломая ветки, продирался весь лагерь.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Маша туратсене сирсе пручак ҫине тухрӗ, сулахай енне пӑхрӗ, ҫаврӑнчӗ, сылтӑмалла пӑхрӗ те… каялла чакрӗ.

Маша раздвинула ветки, вышла на просеку, посмотрела влево, повернулась, посмотрела вправо… и попятилась.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Темиҫе хут та тӗксе аппаланнӑ хыҫҫӑн машинӑ, туратсене кустӑрмисем айне пӗтӗре-пӗтӗре чиксе, вӗсене ҫавӑнтах кӑлара-кӑлара пӑрахса, уласа, чӗтресе, лакӑмран тухма пуҫларӗ, Мажаров ҫине каллех пылчӑк сирпӗтрӗ.

После нескольких попыток машина с дрожью и ревом стала выбираться из рытвины, загребая под колеса ветки и тут же выбрасывая их и обдавая Мажарова брызгами.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени ытамри турачӗсене сасартӑк ҫӗре пӑрахрӗ те васкаса ҫӳл патнелле утрӗ: Мажаров вӑл пӑрахнӑ туратсене пуҫтарма пуҫларӗ, унтан, вӗсене пӑрахса, Ксени хыҫҫӑн чупрӗ.

Ксения внезапно бросила на землю собранную охапку и стремительно пошла к дороге: Мажаров начал было подбирать брошенные ею ветки, потом оставил их и кинулся следом.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн тытса тӑратӑр эсир ку туратсене, парӑр вӗсене мана, эпӗ йӑтса пырам.

— Да что вы держите эти ветки, дайте их мне, я понесу.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени туратсене аллинчен пӑрахмарӗ, халӗ хӑй ҫав чи лӑпкӑ пулнинчен тӗлӗнсе, ун ҫине чӗнмесӗр пӑхрӗ.

Она стояла перед ним, не выпуская из рук веток, и молча смотрела на него, пораженная странным, охватившим ее спокойствием и даже равнодушием.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени илттӗр тесе юриех хыттӑн каларӗ Мажаров, хӑй йӑтса килнӗ туратсене купа ҫине пӑрахса, куҫӗсемпе Ксение шырарӗ.

Громко крикнул Мажаров и, кинув свою ношу в общую кучу, поискал глазами ту, ради которой он и заговорил так громко.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Фарӑсен тӗксӗм ҫути ҫывӑха ҫеҫ ӳкет те ҫул ҫине урлӑ-пирлӗ пӑрахнӑ хӑрӑк туратсене ҫутатать.

Слабый свет фар раздвигал лишь близкую тьму и освещал наваленную в беспорядке на дорого кучу хвороста.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ачасем пилешне татнӑ чух аялти туратсене хуҫа-хуҫа пӗтернӗ, ҫӳлте ҫеҫ пиҫсе ҫитнӗ шултра сапакасем ҫулӑм сапса илӗртеҫҫӗ.

Видно, ребятишки, срывая ягоды, пооб- ломали нижние ветки, и лишь на верхушке вызывающе пламенели зрелые гроздья.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Туратсене пас тытнӑ.

Иней на ветках.

Сакмар хапхи // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Аникушка, ҫул хӗррине усӑнса аннӑ туратсене пушшипеле тиверткелесе, малтан пырать.

Аникушка ехал впереди, щелкая кнутом по нависшим над дорогой веткам.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней