Корпус чувашского языка

Сывлӑша ҫунса пӗтмен бензин шӑрши тайса тухрӗ.

Помоги переводом

II // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 87–108 с.

Акӑ, мотор сасси янӑраса кайрӗ, сывлӑша бензин шӑрши тапса тухрӗ.

Помоги переводом

II // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 87–108 с.

Эпӗ уҫӑ сывлӑша тухрӑм.

Помоги переводом

III // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 73–85 с.

Мунчаран тухсан эпӗ ҫӗнӗ кӗпе тӑхӑнтӑм, уҫӑ сывлӑша тухнипе киленсе ҫырма тӑрӑх килелле утрӑм.

Помоги переводом

Асамат кӗперӗ айӗнчен тухма кайни // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Ҫула май мӗн куҫ тӗлне пулнӑ Раҫҫей ҫӗрӗнче, мӗн ал айне лекнӗ — ҫунтарнӑ, ҫӗмӗркӗ, ишсе антарнӑ, сывлӑша сиктернӗ, ҫынсене вӗлернӗ, вӗсен лашисене утлана-утлана тарнӑ.

Сжигая и сметая на своем пути все, что попадалось под руку. Они рушили дома, убивали людей, отнимали лошадей и удирали на них…

III // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пӳртӗнчи сывлӑша варкӑштарса, — тепӗр чух хӑйенчен хӑй йӗрӗнсе, — ӗҫсӗр ларакан каччӑ умӗнче кумса ҫӳренӗ мӗскӗн хӗр.

Иногда она просто ходила по избе без дела, лишь бы пройтись мимо парня, и в такие минуты была противна сама себе.

Пулас ниме // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Арҫынсене илсен, хитре хӗр хӑйсен ҫывӑхӗнче сывлӑша варкӑштарса явӑнса ҫӳрени вӗсене савӑнтарать кӑна.

Зато мужчины очень рады, что мимо них то и дело мелькает красивая девушка.

Хитре хӗрӗн чап каять // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Апат шӑршипе пуҫтарӑннӑ кайӑк-кӗшӗк сывлӑша пӑрр! ҫӗкленет.

А в воздухе плавает и аппетитно щекочет ноздри запах мяса.

Киремете пуҫ ҫапни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Унччен Янтул арӑмӗ ҫумне каҫхине ним ҫӑвӑнмасӑр кӗрсе выртатчӗ те арӑмӗнчен кӗрекен уҫӑ та таса сывлӑша ытараймасӑр сывласа киленетчӗ.

если Яндул до сего времени, не умываясь, после трудового дня нырял прямо к жене под одеяло и упивался исходящей от нее свежестью,

Ҫӗнӗ хуҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пӗр пек панӑ юр-вартан, пӗр кӗрперен, пӗр шывранах тӗрлӗ хӗрарӑм тӗрлӗ тутӑ калакан яшка пӗҫернӗ пек, кунти сывлӑша та чӑваш пурнӑҫӗн техӗмӗ витнӗ.

Подобно тому, как разные хозяйки из одних и тех же продуктов готовят разный по вкусу суп, так и здесь: вроде повсюду один воздух, вода, лес, ан нет — его село дышит своим духом.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Хӑйсен ялӗнчи, Урхас Кушкӑри сывлӑша Ваҫук куҫне ҫыхса пырса кӗрсен те уйӑрса илет.

Кажется, он с завязанными глазами узнал бы это село — по запаху, который присущ только Урхас-Кошкам.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ҫав ӗмӗтри пикене, уҫӑ сывлӑша арӑм тӑвасшӑнччӗ-и эс?

И он собирался эту сказку, этот свежий ветер сделать своей женой?!

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пӗрмаях кил-ҫурт таврашӗнче кӑштӑртатса ҫӳрет, сывлӑша шӑршлать, хуралтӑ хӗррисенчен шӑнса усӑннӑ пӑрсене сӑнаса пӑхать.

Возится во дворе, в огороде, нюхает воздух, разглядывает сосульки, что свисают с соломенных кровель подворья.

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пӗтӗм ҫӗр питӗнчи юр сывлӑша ҫӗкленнӗ тейӗн.

Кажется, будто снег со всей округи поднят в воздух.

Ҫил-тӑманлӑ каҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Сиенлӗ тӗссӗр газӑн шӑрши ҫук, ҫавӑнпа та вӑл сывлӑша тухса тӑнине тӳрех сисейместӗн.

Помоги переводом

Чи кирли – асӑрханулӑх // В.Давыдов. http://kasalen.ru/2022/11/11/%d1%87%d0%b ... bba%d1%85/

Чире пуҫаракан вируссем ӳсӗрнӗ, сунасланӑ, калаҫнӑ май сывлӑша тухаҫҫӗ.

Помоги переводом

Грипран вӑхӑтра сыхланӑр // Е.Егорова. http://kasalen.ru/2022/09/20/%d0%b3%d1%8 ... bda%d1%80/

Вӑл сывлӑша шӑршласа пӑхнипех ыран мӗнле ҫанталӑк пулассине каласа парать, мӗнле сурана мӗнпе сиплемеллине пӗлет.

И знает он много: по одному лишь запаху воздуха скажет, какая будет погода; какую рану или болезнь какой травой лечить.

Туптать // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Уҫӑ сывлӑша тухнипе тиек те савӑннӑ, вӑл та пулӑ тытма манса кайсах симӗс улӑх варрипе шӑнкӑртатса юхакан шыв ҫине, кӑтра хӑва тӗмесем ҫине пӑхать.

Повеселел на свежем воздухе и дьяк; забыв, зачем пришел к речке, он невольно залюбовался серебристой лентой реки, вьющейся по зеленому лугу, касается рукой густых шапок тальника.

Шыв хӗрринче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Кӗҫех лупас стенисем ҫинче икӗ ҫын мӗлки сиккелеме тытӑнчӗ, сывлӑша ӑшалӑнӑ шӑрттан шӑрши ҫапрӗ…

Вскоре на стенах сарая живо задвигались две расплывчатые тени, а в воздухе аппетитно запахло жареным шырганом.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

— Вӑл-ку тӑвас текен ӑна ак ҫапла…» — тесе вӑл тӗпел шӑтӑкнелле чалт сиксе ӳкрӗ те Илле хускалма ӗлкӗриччен ӑна катки-мӗнӗпех сывлӑша ҫӗклесе илчӗ.

— А уж коль хочешь с ним этакое сотворить, вот как это надо делать! — и старик в два прыжка очутился возле кадки и поднял ее вместе с хозяином, Илле не успел даже испугаться.

Яка Илле мунча кӗрет // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.