Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӳлӗмрен (тĕпĕ: пӳлӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вара вӑл Лукрецие кӳрентерсех пӳлӗмрен тухса кайрӗ.

С этими словами она вышла из приемной, оставив Лукреция в состоянии изумления.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Костя пӳлӗмрен тухать.

Костя выходит из комнаты.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Куккӑшӗ тухса кайнӑ хыҫҫӑн темиҫе кун иртсен те, пӳлӗмрен килте акса тунӑ тӑвакан ҫӑра та ҫивчӗ шӑрши кайса пӗтместчӗ.

Даже несколько дней спустя после отъезда дяди в комнате ощущался густой, резкий запах самосада.

Ҫыран хӗрринчи пӳрт // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Эпафор, сӗтеле каҫхи апат юлашкисенчен тасат та эпӗ кӗтекен хӑнасем валли тӗп ложӗсене хирӗҫ икӗ тенкел ларт; мимсене, музыкантсемпе чурасене пӳлӗмрен кӑларса яр, хӑна пӳлӗмӗнче хаваслӑ та ырӑ, вӑраха пымалла калаҫу валли мӗн кирлине пурне те хатӗрле.

— Эпафор, сейчас же освободи стол от остатков пиршества и приготовь две скамьи против главного ложа для двух друзей, которых я ожидаю; очисти эту комнату от мимов, музыкантов и рабов и приготовь тем временем в соседней комнате все для веселого, приятного и продолжительного пира.

V сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Амӑшӗ сӗтел ҫинчи лампа илет те, ачана тӗттӗм ҫӗре хӑварсах, пӳлӗмрен тухать.

Мать взяла лампу и поспешно вышла, оставив его в темноте.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Вӗсем пӳлӗмрен тухрӗҫ, — ункӑ евӗрлӗ лапам сарлака пусӑ ҫийӗн ҫакӑнса тӑрать.

Они вышли из комнаты на кольцеобразную площадку, висящую над широким колодцем.

Контратака // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Каҫ сӗмлӗхӗнче Гусев, ӗҫ ҫукран, пӳлӗмрен пӳлӗме ҫӳреме пуҫларӗ: ҫурт пысӑк, ҫирӗп-нӑкӑ никӗсленӗ, — хӗлле пурӑнма.

В сумерки Гусев, от нечего делать, пошёл бродить по комнатам: дом был велик, построен прочно — для зимнего жилья.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ватӑ шӑрчӑк йывӑррӑн та вӑрӑммӑн сывласа илчӗ, мӑйӑхӗсене силлентерсе вучах хыҫне кӗрсе кайрӗ, — ку пӳлӗмрен ӗмӗрлӗхех тухса кайрӗ.

Старый умный сверчок тяжело вздохнул, пошевелил усами и уполз за очаг — навсегда из этой комнаты.

Калаҫакан шӑрчӑк Буратинона ӑслӑ канаш парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫӗр ҫул ытла пурӑннӑ пӳлӗмрен тухса каймашкӑн питех те хурлӑхлӑ та, анчах юрӗ, тухса кайӑп, — терӗ Калаҫакан Шӑрчӑк.

Хотя мне грустно покидать комнату, где я прожил сто лет, — ответил Говорящий Сверчок.

Калаҫакан шӑрчӑк Буратинона ӑслӑ канаш парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ман хуҫасем патне вӑл ахаль кун ирпе пырса ҫитрӗ; эпӗ кухняра йӗс савӑтсене тасататтӑм, сасартӑк пӳлӗмрен ҫамрӑк хуҫа арӑмне хӑраса: — Параднӑйне уҫ — Оранскине илсе килеҫҫӗ! — тесе кӑшкӑрса ячӗ.

К моим хозяевам она явилась в будни утром; я чистил в кухне медную посуду, когда молодая хозяйка пугливо закричала из комнаты: — Отпирай парадную — Оранскую несут!

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Тепӗр пӳлӗмрен ача-пӑчасем макӑрни, хӗрарӑм сасси илтӗнчӗ.

В соседней комнате послышался детский плач и приглушенный голос женщины.

36 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Каҫхи апат ҫисе тӑрансан, Вук пӳлӗмрен тухрӗ те ҫула тухма хушрӗ.

Поужинав, Вук вышел из дому и скомандовал марш.

36 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ян аяккинчи пӳлӗмрен пуҫне кӑларатчӗ те: «Марыся, атя ксендз патне, питӗ кӑмӑллатӑп эп сана!» — тетчӗ.

Ян, выглядывая из боковушки, говорил: «Пойдем, Марыся, к ксендзу, уж больно ты мне мила!»

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Пӗр саккӑра е тӑххӑра ҫитнӗ ача шӑри-шари ҫухӑрашса шалти пӳлӗмрен терраса ҫине бомба пек вирхӗнсе тухрӗ.

На террасу из внутренних комнат выскочил как бомба, издавая пронзительные крики, мальчик лет восьми или десяти.

III // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Юлашкисене илсе каяҫҫӗ вӗт-ха, мӗскер самӑртмалла ӗнтӗ… — ӳпкелешрӗ хуҫа арӑмӗ, пӳлӗмрен тухса.

Какое уж тут счастье, когда последнее забирают, оправдывалась хозяйка, выходя.

21 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Партизан хупӑ пӳлӗмрен ытла нимрен те хӑрамасть, вӑл хӑть тимӗр-бетонран тунӑ хӳтлӗх пултӑр, ҫавӑнпа Вукӑн ҫапӑҫӑва уйра, ирӗклӗхре йышӑнас килчӗ.

Для партизана нет ничего страшней, чем вести бой в закрытом месте, пусть даже в крепости из бетона, поэтому Вук хотел принять бой в открытом поле.

21 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Пӗр виҫӗ кунтан эпӗ кӑштах лӑплантӑм, анчах яла каймалла пуличченех килтен ниҫта та тухмарӑм, пӗрмай хам хуйхӑ ҫинчен шухӑшласа, килти мӗнпур ҫынсенчен пӑрӑна-пӑрӑна, пӳлӗмрен пӳлӗме пӗр уссӑр сулланса ҫӳрерӗм.

Дня через три я немного успокоился, но до самого отъезда в деревню я никуда не выходил из дома и, все думая о своем горе, праздно шлялся из комнаты в комнату, стараясь избегать всех домашних.

XLV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ хамӑн пӳлӗмрен виҫӗ кун тухмарӑм, никама та курмарӑм, ача чухнехи пекех куҫҫульпе йӑпанса, нумай йӗтӗм.

Три дня я не выходил из комнаты, никого не видел, находил, как в детстве, наслаждение в слезах и плакал много.

XLV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Е вӑл фортепьяно патне пырса тухать те, тимлесех тӑрӑшнӑран пит-куҫне пӗркелентерсе, хӑй пӗлекен пӗрттен-пӗр вальса калама пуҫлать, е пӗр-пӗр романа тытать те, варринчен темиҫе йӗрке вуласа пӑхсан, ӑна пӑрахать, е ҫынсене вӑратас мар тесе, буфет патне хӑех пырса, унтан хӑяр, пӑру ашӗ илет, буфет чӳречи умӗнчех ҫав япаласене ҫисе ярать, е ӗшенчӗкскер, хуйхӑллӑскер, каллех ним тут аптраса пӳлӗмрен пӳлӗме сулланса ҫӳрет.

То она подходила к фортепьянам и играла на них, морщась от напряжения, единственный вальс, который знала, то брала книгу романа и, прочтя несколько строк из средины, бросала его, то, чтоб не будить людей, сама подходила к буфету, доставала оттуда огурец и холодную телятину и съедала ее, стоя у окошка буфета, то снова, усталая, тоскующая, без цели шлялась из комнаты в комнату.

ХLII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Володя чӗлӗмне ӳкӗренҫи туса, ерипен пӗшкӗнчӗ те чышкипе куҫне шӑлса илчӗ, вара ҫынсене систермесӗр пӳлӗмрен тухса кайрӗ.

Володя притворился, что уронил трубку, и, нагнувшись, потихоньку вытер глаза кулаком и, стараясь быть незамеченным, вышел из комнаты.

XXXV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней