Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

питӗнчен (тĕпĕ: пит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мард тӑнне ҫухатрӗ, йынӑшать, мӗн пур вӑйне пухса Кароле питӗнчен сурчӗ.

Мард обеспамятел, стонал и, наконец, собравшись с силами, плюнул Каролю в лицо.

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

Паллӑ марскер виле патне пырса тӑчӗ, кукленсе ларчӗ, ал тупанӗн шал енӗпе вилене ҫамкинчен перӗнчӗ, питӗнчен пӑхрӗ.

Неизвестный подошел к мертвому и, присев на корточки, уперся тылом ладони в его лоб, осматривая лицо.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Чӑн та, вӑл ҫав-ҫавах ҫав тери хытӑ хуйхӑрать-ха, ҫапах хӑйӗн ҫӗнӗ шӑпине питӗнчен пӑхмашкӑн та хӑюлӑх ҫитерчӗ.

Он страдал больше, чем это можно представить, но имел мужество взглянуть б лицо новой своей судьбе.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Уэльслей сывламасть ӗнтӗ, Ральф, юлашки хут сывлӑш ҫавӑрса илнӗ май, ҫӗкленчӗ те Ассандрея питӗнчен сурчӗ:

Уэльслей был мертв, Ральф, испуская последнее дыхание, приподнялся и плюнул Ассандрею в лицо:

Гладиаторсем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 93–97 с.

Хӗрарӑма ыталаса, питӗнчен ҫупӑрласа Шамполион ӑна вӑраххӑн чуп турӗ; чуп тӑву кӗскен, анчах самаях палӑртуллӑн каялла таврӑнчӗ.

Обняв женщину, он приник к ее лицу долгим поцелуем, возвращенным хотя короче, но не менее выразительно.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

— Ҫакна куратӑр-и эсир? — Джоя питӗнчен тарӑхуллӑн тӗмсӗлсе, хӗрӳленсе калаҫрӗ Кольбер.

— Видали вы это? — возбужденно заговорил он, смотря в гневное лицо Джой.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Гнора питӗнчен сӗлтекен ҫара ӗнентерӳлӗх пӑхать.

Голая, кивающая убедительность смотрела в лицо Гнору.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ишекенскер пуҫне ҫӗклерӗ, ҫыран хӗрринче никам та ҫук пек — Гнора питӗнчен тӳп-тӳррӗн пӑхать.

Плывущий поднял голову, смотря прямо в лицо Гнору так, как будто на берегу никого не было.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вӑл Нока питӗнчен шӑтарасла, куҫ сиктерми пӑхни ҫемҫешке чуна ӑнран яратчӗ-и тен, анчах ҫамрӑк ҫын кофепе чыхӑнса кайрӗ, ҫав тери хытӑ ӳсӗрме пикенчӗ те — хӗрелсе кайса кукӑрӑлсах ларчӗ.

Его прямой, неподвижный взгляд, обращенный прямо в лицо Нока, был бы оглушителен для слабой души, но молодой человек, захлебнувшись кофеем, разразился таким кашлем, что побагровел и согнулся.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Виле бизань айӗнче выртать, ахӑртнех, ҫӗрме пуҫланӑ, мӗншӗн тесен питӗнчен Аян ун патне пӗшкӗнсен килӗшӳсӗр, пылак шӑршӑ кӗрет.

Мертвый лежал под бизанью и, по-видимому, начинал разлагаться, так как противный, сладкий запах шел от его лица, к которому нагнулся Аян.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл савӑнакан ҫӗнтерӳҫӗ питӗнчен сурма хатӗрленчӗ.

Он приготовился плюнуть в лицо торжествующему победителю.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫил ассӑн сывлать, юрлать, пӗр вырӑнта ҫаврӑна-ҫаврӑна ташлать, хӑлхара салхуллӑн улать, сивӗ ӳтлӗ сывлӑш «чӗр чунӗсен» эшкерӗпе сӗм тӗттӗмлӗхре вӗҫӗмсӗр чышӑнать-тӗкӗшет: вӗсен нӳрлӗ, тинӗс сирпӗтсе йӗпетнӗ чаппанӗсем Аяна питӗнчен тата аллисенчен турта-турта ҫапаҫҫӗ.

Ветер вздыхал, пел и кружился на одном месте, уныло гудел в ушах, бесконечно толкаясь в мраке отрядами воздушных существ с плотью из холода: их влажные, обрызганные морем плащи хлестали Аяна по лицу и рукам.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Чӗрине савнӑ ҫынни тутлӑн ыталанӑ ҫивӗч самантри кирек хӑш хӗрарӑмран кая мар хумхантармаллипех хумхантарнӑн — Стелла кӑшкӑрса ячӗ; унӑн янӑравлӑ, телейлӗ кулли пӳлӗме юхса саланчӗ, тамалчӗ те лӑпкӑ йӑлкӑшупа Аяна питӗнчен сӗртӗнчӗ.

Взволнованная до глубины души, не меньше, чем любая женщина в первый сладкий и острый момент объятий избранника, Стелла вскрикнула; звонкий, счастливый смех ее рассыпался в комнате, стих и молчаливой улыбкой тронул лицо Аяна.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян сисмесӗрех аллине куҫарчӗ, — такам ӑна питӗнчен ӑшӑ пӳрнесемпе ачашланӑн сӗртӗнет тейӗн, унтан хӑйне евӗрлӗ вӑрӑм, пыртан тухакан лӑпкӑ кулӑпа ялкӑшрӗ.

Аян сделал невольное движение, словно кто-то теплой рукой бережно провел по его лицу, и засмеялся своим особенным, протяжным, горловым, и заразительным смехом.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫак йӑл кулӑпах ҫывӑрса кайрӗ вара, вӑл унӑн питӗнчен мӗн ирчченех каймарӗ.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Сӑпани Мӗтрие тачка питӗнчен сиввӗн пӑхса илчӗ.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Пӗлетӗн-и, — ӑнлантарчӗ вӑл, Шикова типшӗм питӗнчен ӑшшӑн пӑхса, — Матви пиччене вӗлерес ӗҫе Телегин хутшӑннӑ-ши, хутшӑнман-ши — эпир ӑна, чӑннипе, кӑтартса парайманччӗ-ха, следстви кӑна пуҫланӑччӗ.

Помоги переводом

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Чарӑн тенӗ сана, шайтан ами! — пушшех тарӑхса кӑшкӑрчӗ те Шамшутдин пӗррех кӳплеттерчӗ арӑмне питӗнчен.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Халех паратӑп, — шӑл витӗр сӑрхӑнтарчӗ хорунжий, унтан тӑчӗ те Ваньккана питӗнчен ҫупа-ҫупа ячӗ.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хӗлип Антун патне чупса пычӗ те ӑна питӗнчен чӑмӑрӗпе пӗррех тӑрӑнтарчӗ.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней